Όσο υπάρχουν...

Όσο υπάρχουν "άνθρωποι" που αρνούνται να καταδικάσουν μια στυγνή δολοφονία ενός ανθρώπου από "όργανο επιφορτισμένο να τηρεί την τάξη"... (ΗΠΑ - George Floyd).

Όσο υπάρχουν "άνθρωποι" που ανερυθρίαστα και αναίσχυντα προσπαθούν να μετατρέψουν σε θύτες τα θύματα (Ελένη Τοπαλούδη, 34χρονη Ιωάννα, που δέχθηκε επίθεση με βιτριόλι)...

Όσο υπάρχουν "άνθρωποι" που επικροτούν δολοφονίες, απλά και μόνο για να υποστηρίξουν τα πολιτικά τους πιστεύω (Ζακ, Γρηγορόπουλος, Φύσσας)...

Όσο υπάρχουν "άνθρωποι" που αρνούνται το δικαίωμα ενός φυλακισμένου στη μόρφωση και την επανένταξη (Δημάκης, Ρωμανός)...

Όσο υπάρχουν "άνθρωποι" που δεν θέλουν να παραδεχθούν πως δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά πως στραβά αρμενίζουμε...

Όσο συνεχίζουν να υπάρχουν αυτού του είδους "άνθρωποι"...

Τόσο περισσότερο θα συνεχίζουμε να βυθιζόμαστε σ' έναν βούρκο δίχως πάτο...

Τόσο περισσότερο η βρώμα και η σαπίλα θα μας καίνε τα σωθικά...

Τόσο περισσότερο θα δυσκολευόμαστε ν' αναπνεύσουμε...

Τόσο περισσότερο θα πνιγόμαστε...

Επίλογος με μερικούς στίχους (του Κώστα Τριπολίτη) από το ανατριχιαστικά επίκαιρο και σήμερα "Ανεμολόγιο", που τόσο μοναδικά μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος...

"Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε...

Είμαστε λάθος μες στο κεφάλαιο του λάθος λήμματος...

Ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε...

Κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος...".

Για τη δίκη της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη...

Διάβασα πολλά και διάφορα σχετικά με τα όσα συνέβησαν το τελευταίο 24ωρο στη δίκη της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη (αγόρευση Εισαγγελέα, παρέμβαση προέδρου Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) και Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ...). 

Δεν είμαι νομικός, δεν μπορώ λοιπόν να ξέρω, αν και κατά πόσο η αξιότιμη εισαγγελέας κα Δόγκα υπερέβη το ρόλο που απαιτείται να έχει ο εκάστοτε λειτουργός της Δικαιοσύνης, κατά την άσκηση των καθηκόντων της...

Κάποια πράγματα όμως είναι απλά αυτονόητα και δε γίνεται (για μια ακόμη φορά) να κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε:

- Ευαισθησία a la carte δεν υφίσταται... Δεν μπορεί να μην παρεμβαίνεις ως Πρόεδρος του ΔΣΑ στα όσα είπε π.χ. η αντίστοιχη εισαγγελέας στη δίκη της Χρυσής Αυγής (εκεί δηλαδή είχε λειτουργήσει σύμφωνα με το ρόλο της;) και να αποφασίζεις να το κάνεις τώρα και μάλιστα με τη μέθοδο του τσουβαλιάσματος (εμπλέκοντας το σύνολο των δικηγόρων με τους συνηγόρους υπεράσπισης της δίκης...). Ξεκάθαρα πράγματα. Αφήστε που ήδη μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΣΑ, μιλούν για προσωπικές θέσεις του Προέδρου του Συλλόγου, που δεν εκφράζουν όλους τους συναδέλφους του...  

- Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για την τουλάχιστον ατυχή παρέμβαση του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ. Οι δικαιολογίες περί επίσης προσωπικής άποψης δεν πείθουν, άλλωστε όταν είσαι μέλος (και σε τόσο κομβική θέση) μιας Κυβέρνησης, δε μπορεί να μη γνωρίζεις πως οτιδήποτε πεις μπορεί να θεωρηθεί (ακόμα κι αν δεν ισχύει), ότι απηχεί και τις θέσεις της Πολιτείας...

- Σε μια εν εξελίξει δίκη, άνθρωποι με θεσμικό ρόλο, που δεν σχετίζονται όμως μ' αυτήν, είναι ανεπίτρεπτο να παρεμβαίνουν με οποιοδήποτε τρόπο (ας το κάνουν μετά το πέρας της), γιατί μπορεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να επηρεάσουν το αποτέλεσμα...

- Σκηνές όπως η σημερινή με τον Σύμβουλο του ΔΣΑ να διαμαρτύρεται για την Εισαγγελέα μέσα στο Δικαστήριο όπου γινόταν η δίκη (αγνοώντας τις -ορθότατες- υποδείξεις της Προέδρου), είναι επιεικώς απαράδεκτες (για να μην χρησιμοποιήσω κάποια χειρότερη λέξη...) και προκαλούν την κοινή γνώμη.

- Για το λουλούδι που οι γονείς της Ελένης Τοπαλούδη έδωσαν στην Εισαγγελέα, ακόμα κι αν -για την οικονομία της συζητήσεως- συμφωνήσω με τα όσα αναφέρουν οι νομικοί κύκλοι, πραγματικά δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να θεωρηθεί πράξη δωροδοκίας, ή απόπειρα επηρεασμού του αποτελέσματος (λες και υπάρχει περίπτωση να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι...). 

- Το αν οι δικηγόροι των δυο κατηγορουμένων εκμεταλλευτούν την αγόρευση της Εισαγγελέως και μέσω νομικίστικων τεχνασμάτων, επιτύχουν κακοδικία, είναι ένα σοβαρό θέμα... Όμως σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αυτό συμβεί (που όλοι μας πιστεύω το απευχόμαστε), το μόνο που θα κάνει είναι να καθυστερήσει την -δεδομένη- καταδίκη τους...

- Κάποιες καταστάσεις ξεπερνούν τα στενά επαγγελματικά πλαίσια. Η συγκεκριμένη υπόθεση έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο και ο καθένας από μας είναι ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένος για τα όσα την αφορούν. Σκεφτείτε όμως το μέγεθος της φόρτισης όταν καλείσαι να "αντιμετωπίσεις", εκ της θέσεώς σου, τους υπεύθυνους αυτού του τόσο ειδεχθούς εγκλήματος... Πολλές φορές δεν καταφέρνεις να διαχειριστείς τα συναισθήματα σου. Και δε νομίζω να χρειάζεται να απολογηθεί γι' αυτό, όχι μόνο η κα Δόγκα, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος να ήταν στη θέση της. Εκτός κι αν δεχτούμε πως οι Εισαγγελείς δεν είναι άνθρωποι, αλλά ρομπότ...

Συνοψίζοντας, ας μη ξεχνάμε και τούτο: Η Δικαιοσύνη στη χώρα μας αντιμετωπίζει διαχρονικά πολλά προβλήματα. Καλό θα ήταν λοιπόν, όσοι έχουν θεσμικό ρόλο να ασχοληθούν με αυτά και να σταματήσουν τις -επικοινωνιακού τύπου- παρεμβάσεις κάθε είδους. Εκτός κι αν συνεχίζουν να θεωρούν πως η κοινωνία είναι ικανοποιημένη με τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Και για να προλάβω τυχόν αντιδράσεις, να υπενθυμίσω πως το πρόβλημα δεν έγκειται στους νόμους, αλλά στην εφαρμογή τους (πλείστα όσα τα παραδείγματα...).

Ας μου επιτραπεί να ολοκληρώσω αυτή την ανάρτηση, με την ευχή να αποδοθεί όσο το δυνατόν συντομότερα δικαιοσύνη για την Ελένη. Της το οφείλουμε, τόσο οι θεσμοί, όσο κι εμείς ως κοινωνία... Ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη της...

Μερικές απλές αλήθειες...

Μερικές απλές αλήθειες για τα θέματα που κυριαρχούν στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης...

Επειδή κάποια πράγματα είναι αυτονόητα...

Και δε γίνεται να κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε...

- Οι λογικές "ο λαός μας ψήφισε και άρα συμφωνεί με ό,τι κι αν κάνουμε", έχουν προ πολλού ξεπεραστεί. Η ψήφος σε οποιαδήποτε Κυβέρνηση, δεν συνεπάγεται και "λευκή" επιταγή. Ο ρόλος του πολίτη δεν αρχίζει και τελειώνει πάνω από την κάλπη. Είναι υποχρεωμένος να παρακολουθεί τους εκάστοτε κυβερνώντες και να τους επαναφέρει στο σωστό δρόμο, όποτε επιχειρούν να βλάψουν τα συμφέροντά του. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας...

- Δε νοείται να είσαι Υπουργός και να μειώνεις με οποιοδήποτε τρόπο καλλιτέχνες του μεγέθους του Σταύρου Ξαρχάκου (με άθλιους μορφασμούς και στρεψόδικα λογύδρια). Αν έχεις αντίθετη άποψη επί της κριτικής που -πολύ σωστά- σου γίνεται, απαντάς με επιχειρήματα. Και κρίνεσαι γι' αυτό. Διαφορετικά επιβεβαιώνεις την ανέπαρκειά σου...

- Είναι αδιανόητο ως Υπουργός να μη γνωρίζεις το θεσμικό ρόλο εκείνου που -για τους δικούς σου λόγους- θέλεις ν' αντικρούσεις τις απόψεις του (οι οποίες μάλιστα στηρίζονται με αμείλικτα και αδιάσειστα στοιχεία). Με το να λες πως ο διαχρονικά καίριος και πάντα επίκαιρος Φοίβος Δεληβοριάς (που ποτέ δεν έκανε έκπτωση στα πιστεύω του) δεν εκπροσωπεί κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό του, απλά εκτίθεσαι. Βαριά...

- Στις δημοκρατίες, η κριτική δεν είναι απλά αναγκαία. Απαιτείται. Όταν, για παράδειγμα, όλο το καλλιτεχνικό στερέωμα (και όχι μόνο), είναι απέναντί σου (με ελάχιστες θλιβερές εξαιρέσεις), το να υποτιμάς τον δίκαιο αγώνα τους για τα αυτονόητα, χαρακτηρίζοντας "αποκαρδιωτική" τη συγκέντρωσή τους, δείχνει πως δεν έχεις καμιά επαφή με την πραγματικότητα. Θα μου πείτε πως αυτό υποτίθεται πως ειπώθηκε λόγω της δήθεν μη τήρησης των μέτρων ασφαλείας για τον κορονοϊό. Θα μου επιτρέψετε όμως να διαφωνήσω. Επειδή ήμουν εκεί, στη μεγαλύτερη διάρκεια της συγκέντρωσης οι αποστάσεις τηρούνταν (υπήρχαν ειδικά σημάδια στο δρόμο) και όσες στιγμές η κατάσταση πήγαινε να ξεφύγει, οι διοργανωτές επανέφεραν τον κόσμο στην τάξη. Κι επιπλέον η συντριπτική πλειοψηφία φορούσε και μάσκες και γάντια...

- Δε βρίσκω λόγια για να χαρακτηρίσω ένα Κράτος που βάζει προσχώματα στο να λάβουν την -πέραν πάσης νομιμότητας- αποζημίωση που δικαιούνται οι συγγενείς των τριων αδικοχαμένων (+ ενός αγέννητου παιδιού) συμπολιτών μας στα γεγονότα της MARFIN. Δε μου λέει τίποτα αυτό που ειπώθηκε ως δικαιολογία, πως είναι η συνήθης πρακτική του Δημοσίου, να φτάνει τέτοιες υποθέσεις έως το ανώτατο επίπεδο της δικαιοσύνης. Το Κράτος, μπορεί -και πρέπει- να ξεπερνά τέτοιες αρτηριοσκληρωτικές νοοτροπίες, ειδικά όταν μιλάμε για τόσο τραγικά περιστατικά. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά, καθιστά τουλάχιστον υποκριτικό τον σημερινό φόρο τιμής, ειδικά από τη στιγμή που δεν ακούστηκε από τους αρμοδίους ούτε μια απλή συγνώμη για την αδικαιολόγητη ταλαιπωρία των συγγενών, όλο αυτό το διάστημα (λες και δεν τους έφταναν οι -ακόμα- ανοιχτές πληγές τους). Δε θα μπω καν στη διαδικασία να σχολιάσω τα όσα γράφτηκαν στην επιτύμβια πλάκα περί διχασμού. Κανέναν δεν έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια να επικρότησε το θάνατο αυτών των ανθρώπων (για τον οποίο οι ίδιοι που τότε δεν ήταν ικανοί να βρουν τους δράστες, σήμερα μας λένε ανερυθρίαστα πως θα ξανανοίξουν την υπόθεση, καθαρά και μόνο για να παίξουν επικοινωνιακά παιχνίδια...). Θα αρκεστώ μόνο να πω, ότι δε θα ξεχάσω ποτέ μου πως εκείνη η συγκέντρωση του 2010 ήταν ίσως η μεγαλύτερη που έχει γίνει στη σύγχρονη ιστορία του τόπου και μια από τις ελάχιστες φορές που όλοι μας ήμασταν ενωμένοι ενάντια σ' εκείνους που ήθελαν -και δυστυχώς το κατάφεραν- να υποθηκεύσουν το μέλλον μας). Αρά για ποιο διχασμό θέλετε να μας πείσετε;

- Το να θεωρείς πως τα όσα γίνονται στις πλατείες είναι υποκινούμενα, επίσης δείχνει έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Και αδυναμία να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης των νέων. Σε κάθε περίπτωση, αν θες να τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας για την πανδημία, η λύση δεν είναι να στείλεις τα ΜΑΤ και την ομάδα ΔΕΛΤΑ να ξυλοφορτώνουν αδιακρίτως... 

- Κάμερες στις σχολικές τάξεις: Κάμερες στις σχολικές τάξεις; Όσες φορές κι αν το γράψω δεν μπορώ να το χωνέψω! Φαίνεται πως δεν έφτανε το ατυχές νομοσχέδιο για την παιδεία. Ρωτήστε τους εκπαιδευτικούς (που έχουν ξεσηκωθεί σύσσωμοι) για τα τεράστια προβλήματα που θα δημιουργήσει αυτή η ιστορία (εφόσον πραγματοποιηθεί) κι ελάτε να το ξανασυζητήσουμε. Το τι γίνεται στα σχολεία, αφορά τους δασκάλους, τους μαθητές και σε δεύτερο επίπεδο τους γονείς. Κανέναν άλλον... Η συγκεκριμένη απόφαση, θα πρέπει να αποσυρθεί... χθες!

- Νομοσχέδιο για το περιβάλλον: Εδώ μόνο μια φράση αρμόζει: "Η φύση πάντα εκδικείται". Κι ο νοών νοείτο...

Κλείνοντας κι επειδή στις μέρες μας υπάρχει και η μάστιγα του "ναι, αλλά για τους προηγούμενους δε λες τίποτα", ας ξεκαθαρίσω και τούτο: Οι προηγούμενοι και οι ακόμα πιο πριν απ' αυτούς (και όλοι οι πιο παλιοί, η χώρα μας δε δημιουργήθηκε χθες) για όσα έκαναν και δεν έκαναν, κρίθηκαν από το λαό. Και τώρα βρίσκονται είτε στην αντιπολίτευση, είτε στα... σπίτια τους. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια συγκεκριμένη Κυβέρνηση, με συγκεκριμένες πολιτικές και αυτήν είμαστε υποχρεωμένοι να κριτικάρουμε όταν υποπίπτει σε αδιαμφισβήτητα λάθη (όπως και να της αποδώσουμε τα εύσημα όταν πράττει σωστά). 

Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν μπορεί να ενοχλεί ορισμένους...