Μερικές απλές αλήθειες...

Μερικές απλές αλήθειες για τα θέματα που κυριαρχούν στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης...

Επειδή κάποια πράγματα είναι αυτονόητα...

Και δε γίνεται να κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε...

- Οι λογικές "ο λαός μας ψήφισε και άρα συμφωνεί με ό,τι κι αν κάνουμε", έχουν προ πολλού ξεπεραστεί. Η ψήφος σε οποιαδήποτε Κυβέρνηση, δεν συνεπάγεται και "λευκή" επιταγή. Ο ρόλος του πολίτη δεν αρχίζει και τελειώνει πάνω από την κάλπη. Είναι υποχρεωμένος να παρακολουθεί τους εκάστοτε κυβερνώντες και να τους επαναφέρει στο σωστό δρόμο, όποτε επιχειρούν να βλάψουν τα συμφέροντά του. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας...

- Δε νοείται να είσαι Υπουργός και να μειώνεις με οποιοδήποτε τρόπο καλλιτέχνες του μεγέθους του Σταύρου Ξαρχάκου (με άθλιους μορφασμούς και στρεψόδικα λογύδρια). Αν έχεις αντίθετη άποψη επί της κριτικής που -πολύ σωστά- σου γίνεται, απαντάς με επιχειρήματα. Και κρίνεσαι γι' αυτό. Διαφορετικά επιβεβαιώνεις την ανέπαρκειά σου...

- Είναι αδιανόητο ως Υπουργός να μη γνωρίζεις το θεσμικό ρόλο εκείνου που -για τους δικούς σου λόγους- θέλεις ν' αντικρούσεις τις απόψεις του (οι οποίες μάλιστα στηρίζονται με αμείλικτα και αδιάσειστα στοιχεία). Με το να λες πως ο διαχρονικά καίριος και πάντα επίκαιρος Φοίβος Δεληβοριάς (που ποτέ δεν έκανε έκπτωση στα πιστεύω του) δεν εκπροσωπεί κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό του, απλά εκτίθεσαι. Βαριά...

- Στις δημοκρατίες, η κριτική δεν είναι απλά αναγκαία. Απαιτείται. Όταν, για παράδειγμα, όλο το καλλιτεχνικό στερέωμα (και όχι μόνο), είναι απέναντί σου (με ελάχιστες θλιβερές εξαιρέσεις), το να υποτιμάς τον δίκαιο αγώνα τους για τα αυτονόητα, χαρακτηρίζοντας "αποκαρδιωτική" τη συγκέντρωσή τους, δείχνει πως δεν έχεις καμιά επαφή με την πραγματικότητα. Θα μου πείτε πως αυτό υποτίθεται πως ειπώθηκε λόγω της δήθεν μη τήρησης των μέτρων ασφαλείας για τον κορονοϊό. Θα μου επιτρέψετε όμως να διαφωνήσω. Επειδή ήμουν εκεί, στη μεγαλύτερη διάρκεια της συγκέντρωσης οι αποστάσεις τηρούνταν (υπήρχαν ειδικά σημάδια στο δρόμο) και όσες στιγμές η κατάσταση πήγαινε να ξεφύγει, οι διοργανωτές επανέφεραν τον κόσμο στην τάξη. Κι επιπλέον η συντριπτική πλειοψηφία φορούσε και μάσκες και γάντια...

- Δε βρίσκω λόγια για να χαρακτηρίσω ένα Κράτος που βάζει προσχώματα στο να λάβουν την -πέραν πάσης νομιμότητας- αποζημίωση που δικαιούνται οι συγγενείς των τριων αδικοχαμένων (+ ενός αγέννητου παιδιού) συμπολιτών μας στα γεγονότα της MARFIN. Δε μου λέει τίποτα αυτό που ειπώθηκε ως δικαιολογία, πως είναι η συνήθης πρακτική του Δημοσίου, να φτάνει τέτοιες υποθέσεις έως το ανώτατο επίπεδο της δικαιοσύνης. Το Κράτος, μπορεί -και πρέπει- να ξεπερνά τέτοιες αρτηριοσκληρωτικές νοοτροπίες, ειδικά όταν μιλάμε για τόσο τραγικά περιστατικά. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά, καθιστά τουλάχιστον υποκριτικό τον σημερινό φόρο τιμής, ειδικά από τη στιγμή που δεν ακούστηκε από τους αρμοδίους ούτε μια απλή συγνώμη για την αδικαιολόγητη ταλαιπωρία των συγγενών, όλο αυτό το διάστημα (λες και δεν τους έφταναν οι -ακόμα- ανοιχτές πληγές τους). Δε θα μπω καν στη διαδικασία να σχολιάσω τα όσα γράφτηκαν στην επιτύμβια πλάκα περί διχασμού. Κανέναν δεν έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια να επικρότησε το θάνατο αυτών των ανθρώπων (για τον οποίο οι ίδιοι που τότε δεν ήταν ικανοί να βρουν τους δράστες, σήμερα μας λένε ανερυθρίαστα πως θα ξανανοίξουν την υπόθεση, καθαρά και μόνο για να παίξουν επικοινωνιακά παιχνίδια...). Θα αρκεστώ μόνο να πω, ότι δε θα ξεχάσω ποτέ μου πως εκείνη η συγκέντρωση του 2010 ήταν ίσως η μεγαλύτερη που έχει γίνει στη σύγχρονη ιστορία του τόπου και μια από τις ελάχιστες φορές που όλοι μας ήμασταν ενωμένοι ενάντια σ' εκείνους που ήθελαν -και δυστυχώς το κατάφεραν- να υποθηκεύσουν το μέλλον μας). Αρά για ποιο διχασμό θέλετε να μας πείσετε;

- Το να θεωρείς πως τα όσα γίνονται στις πλατείες είναι υποκινούμενα, επίσης δείχνει έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Και αδυναμία να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης των νέων. Σε κάθε περίπτωση, αν θες να τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας για την πανδημία, η λύση δεν είναι να στείλεις τα ΜΑΤ και την ομάδα ΔΕΛΤΑ να ξυλοφορτώνουν αδιακρίτως... 

- Κάμερες στις σχολικές τάξεις: Κάμερες στις σχολικές τάξεις; Όσες φορές κι αν το γράψω δεν μπορώ να το χωνέψω! Φαίνεται πως δεν έφτανε το ατυχές νομοσχέδιο για την παιδεία. Ρωτήστε τους εκπαιδευτικούς (που έχουν ξεσηκωθεί σύσσωμοι) για τα τεράστια προβλήματα που θα δημιουργήσει αυτή η ιστορία (εφόσον πραγματοποιηθεί) κι ελάτε να το ξανασυζητήσουμε. Το τι γίνεται στα σχολεία, αφορά τους δασκάλους, τους μαθητές και σε δεύτερο επίπεδο τους γονείς. Κανέναν άλλον... Η συγκεκριμένη απόφαση, θα πρέπει να αποσυρθεί... χθες!

- Νομοσχέδιο για το περιβάλλον: Εδώ μόνο μια φράση αρμόζει: "Η φύση πάντα εκδικείται". Κι ο νοών νοείτο...

Κλείνοντας κι επειδή στις μέρες μας υπάρχει και η μάστιγα του "ναι, αλλά για τους προηγούμενους δε λες τίποτα", ας ξεκαθαρίσω και τούτο: Οι προηγούμενοι και οι ακόμα πιο πριν απ' αυτούς (και όλοι οι πιο παλιοί, η χώρα μας δε δημιουργήθηκε χθες) για όσα έκαναν και δεν έκαναν, κρίθηκαν από το λαό. Και τώρα βρίσκονται είτε στην αντιπολίτευση, είτε στα... σπίτια τους. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια συγκεκριμένη Κυβέρνηση, με συγκεκριμένες πολιτικές και αυτήν είμαστε υποχρεωμένοι να κριτικάρουμε όταν υποπίπτει σε αδιαμφισβήτητα λάθη (όπως και να της αποδώσουμε τα εύσημα όταν πράττει σωστά). 

Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν μπορεί να ενοχλεί ορισμένους...