Περί Παιδείας...

Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που δεν ξέρεις τι να πρωτοσχολιάσεις...

- Την απαράδεκτη, από κάθε άποψη, κατάργηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων στο Λύκειο (ακόμα κι εκείνων που θεωρούνται προαπαιτούμενα για την είσοδο στην Ανώτατη Εκπαίδευση!!!);

- Τη σπουδή κάποιων να πιαστούν από μια δημοσίευση σελίδας, που υποτίθεται πως καταπολεμά τα fake news (αλλά στην συγκεκριμένη τουλάχιστον περίπτωση τα έκανε μαντάρα), για να δικαιολογήσουν ακόμα ένα τρανταχτό λάθος της... κοσμαγάπητης Κυβέρνησής μας (επιτέλους ας κατάλαβουμε πως σε κάποια πράγματα δε χωρούν "ναι μεν αλλά" κι ας βάλουμε στην άκρη τις πολιτικές μας πεποιθήσεις...);

Κι ακόμη (ευκαιρία ν' ανοίξουμε λίγο το θέμα...):

- Το ότι η Παιδεία στην έρμη τη χώρα μας, συνεχίζει κάθε χρόνο να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην ανυποληψία; 

- Το γεγονός ότι οι δύστυχοι οι εκπαιδευτικοί έχουν καταντήσει "πειραματόζωα" του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας κι έχουν κι από πάνω μια κάστα τιμητών (των πάντων) να τους λένε τεμπέληδες και αργόμισθους; Όποιος θεωρεί πως είναι εύκολο να διδάξεις -και μάλιστα παιδιά-, ας το δοκιμάσει και ας έρθει μετά να το ξανασυζητήσουμε... Προσωπικά δε θεωρώ πως έχω αυτή την ικανότητα και γι' αυτό και δεν κρύβω τον απεριόριστο θαυμασμό και σεβασμό μου για όσους τη διαθέτουν και την εξασκούν...

- Όταν ένας Υπουργός έχει αποδεδειγμένα και πολλάκις αποδειχθεί ανεπαρκής, θα πρέπει ν' αντικαθίσταται... Δεν έχω κάτι προσωπικό φυσικά με την τωρινή Υπουργό Παιδείας, αλλά παραείναι πολλά τα λάθη της (εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, κάμερες στις τάξεις κλπ.) για να συνεχίζει να παραμένει στη θέση της... Ειδικά όταν η κατακραυγή είναι πλέον γενική (ακόμα και από ανθρώπους που πρόσκεινται φιλικά/ιδεολογικά στην παράταξή της...).

Θα κλείσω αυτή μου την ανάρτηση, με μια μάλλον "απλοϊκή" ανάμνηση από το παρελθόν, που όμως πιστεύω πως δείχνει περίτρανα το πόσο νοσεί η Παιδεία στην Ελλάδα, ακόμα και στα πιο απλά πράγματα:

Τελείωσα το σχολείο το μακρινό 1998 ("όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν", που έλεγε και ο αξέχαστος Νίκος Παπάζογλου στον "Υδροχόο"...) και ένα από τα πράγματα που μου έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό, είναι ο "εκτρωματικός" τρόπος με τον οποίο διδασκόταν το μάθημα της Ιστορίας στις (λατρεμένες κατά τα άλλα) τότε Δέσμες (3η, που ήμουν εγώ και 4η). Η παπαγαλία, της παπαγαλίας, ω παπαγαλία! Με αποτέλεσμα αν δεν έγραφες μέχρι και την τελεία όπως ήταν στο βιβλίο, αλλά το έκανες με δικά σου λόγια, να θεωρείσαι αδιάβαστος... "Λαμπρό" αναμφίβολα το μυαλό που το σκέφτηκε! Και υπόψιν πως, γενικότερα, η Ιστορία ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μου μαθήματα...