Καταγγελίες περί κακοποίησης: Ένα πρόβλημα βαθιά κοινωνικό...

Βλέποντας όλες αυτές τις μέρες το "τσουνάμι" καταγγελιών από ανθρώπους του θεάτρου, του αθλητισμού, της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, πέρασαν από το μυαλό μου εκατοντάδες σκέψεις...

Αρχικά, είναι αδιαπραγμάτευτη η αναγκαιότητα να εξαλειφθούν αυτού του είδους τα φαινόμενα, είτε αφορούν σε ψυχολογική και λεκτική βία, είτε πολύ περισσότερο σε σωματική βία και σεξουαλική παρενόχληση...

Νομίζω όμως πως έχει σημασία να δούμε ποια είναι η "ρίζα του κακού"...

Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα πάντα ξεκινούν από το μακρινό παρελθόν... Πριν 70 χρόνια, εκεί κάπου στη δεκαετία του '50, η κοινωνία μας ήταν εντελώς διαφορετική. Ήθη και λογικές που σήμερα μας φαίνονται ανήκουστες, τότε αποτελούσαν τον κανόνα. Και κάθε τι το διαφορετικό αντιμετωπιζόταν με περιέργεια, ή ακόμα χειρότερα με χλεύη...

Θυμηθείτε πως παρουσιάζονταν στις παλιές ελληνικές ταινίες (που η συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν είναι τίποτα άλλο από ηθογραφίες, χωρίς αυτό βέβαια να μειώνει την αξία τους) οι ομοφυλόφιλοι, αλλά και στις περισσότερες περιπτώσεις οι γυναίκες και οι οικογένειες... Χαστούκια (για το θέσω κομψά...) στην ημερήσια διάταξη, αυστηρότητα πέραν των λογικών ορίων, γραφικές καρικατούρες (στην περίπτωση των γκέϊ)... 

Εμείς που δεν τα ζήσαμε, τα βλέπουμε, ή τ' ακούμε από τους παλιότερους και γελάμε, δυσκολευόμαστε ακόμα και να το διανοηθούμε ότι κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν έτσι...

Όλα αυτά μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά και χρειάστηκε να φτάσουμε περίπου στα 00's για να δούμε ν' αλλάζει ουσιαστικά η κατάσταση...

Όπως όμως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, η απελευθέρωση οδήγησε πολλές φορές και στην απώλεια του μέτρου, με συνέπεια ακόμα και ακραίες καταστάσεις... 

Και φτάσαμε σήμερα να βλέπουμε ανθρώπους υπεράνω πάσης υποψίας (ή μπορεί και όχι και τόσο...), να καταγγέλονται για άσχημες, ή ακόμα και επικίνδυνες, στα όρια του παράνομου, ή και πέρα απ' αυτά, συμπεριφορές...

Δεν πέσαμε φυσικά απ' τα σύννεφα, τουλάχιστον στο επίπεδο του ότι αυτά τα φαινόμενα υπήρχαν, απλά ήταν καλά κρυμμένα, για διάφορους λόγους... 

Όσοι τώρα καταγγέλονται, δεν έχουν καμιά δικαιολογία και είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους... 

Πρέπει όμως να κατανοήσουμε πως το πρόβλημα πέρα και πάνω απ' όλα είναι βαθιά κοινωνικό... 

Τα κατάλοιπα του παρελθόντος είναι ακόμα εδώ και μας βασανίζουν... 

Όταν ακόμα και σήμερα ακούμε απόψεις του στυλ, "τα ήθελαν και τα έπαθαν", "τώρα το θυμήθηκαν", κτλ. για τις καταγγέλλουσες... 

Όταν, για να δούμε λίγο και τη μεγάλη εικόνα, ακόμα υπάρχουν -οικογενειακές και όχι μόνο- νοοτροπίες, "άντε να πάει το παιδί φαντάρος για να γίνει άντρας" (εκεί να δείτε ψυχολογική, άλλα και γενικότερα, βία, που υπάρχει), "μα καλά κοντεύεις τα 40 και ακόμα δεν παντρεύτηκες, δεν έκανες παιδιά;" (και για τα δύο φύλα αυτό), όταν η ομοφυλοφιλία είναι ακόμα "ταμπού", όταν υπάρχει ηλικιακός ρατσισμός, όταν υπάρχουν διακρίσεις με βάση την εμφάνιση, όταν, όταν... 

Για τι συζητάμε λοιπόν; 

Δεν είναι όλα αυτά μόνο απόνερα της πατριαρχίας, που σωστά βάλλεται σήμερα... Είναι μιας ολότελα λαθεμένης νοοτροπίας που κρατά από πολύ παλιά. Που φυσικά συμπεριλαμβάνει και την πατριαρχία...

Είναι αυτή ακριβώς η νοοτροπία που πρέπει να παλέψουμε να ξεριζώσουμε από την κοινωνία μας σήμερα...

Αυτή ακριβώς η νοοτροπία που αντανακλάται σε κάθε μας επιλογή... Από τις Κυβερνήσεις που εκλέγουμε, μέχρι τις κάθε είδους σχέσεις που δημιουργούμε (ερωτικές, φιλικές, εργασιακές κτλ.)

Όσοι (και δεν είμαστε λίγοι), πήραμε σωστές αρχές από τις οικογένειές μας και όχι μόνο από αυτές, έχουμε ευθύνη, καθήκον αν προτιμάτε, να τις μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές... Στις οικογένειες που εμείς θα φτιάξουμε...

Ναι, δεν είναι καθόλου εύκολο... Αλλά δεν είναι και ανέφικτο...  

Για τη Σοφία Μπεκατώρου...

Πριν από πολλά χρόνια περιμένοντας το λεωφορείο σε κάποια στάση, έγινα αυτήκοος μάρτυρας, του παρακάτω ανατριχιαστικού διαλόγου (δύο αγνώστων μου ανδρών), τον οποίο και μεταφέρω όπως περίπου τον θυμάμαι: 

"-  Τα 'μαθες ρε; Χθες βίασαν μια γιαγιά 85 χρονών...

- Ελά ρε! Κρίμα τη γυναίκα...

- Ναι δε διαφωνώ, αλλά από την άλλη, μπορεί και να της καλάρεσε της γριας... Φαντάζεσαι από πότε θα είχε να κάνει σεξ;

- Ναι, ναι σωστά, χαχαχα..."

Παρότι μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, επέλεξα να μην ασχοληθώ με τους δύο αυτούς κυρίους, παρά μόνο σκέφτηκα "Ρε μαλάκες, τα ίδια θα λέγατε αν επρόκειτο για τη μάνα σας, ή θα είχατε βγει με την καραμπίνα επ' ώμου για να βρείτε τον δράστη και να τον σκοτώσετε οι ίδιοι;". Κι αμέσως μετά έβαλα τα ακουστικά του κινητού στ' αυτιά μου, για να μην ακούσω άλλο τον εμετό που έβγαινε από το στόμα τους...

Μέχρι περίπου την αρχή της κρίσης, δεν πίστευα πως υπάρχουν πολλά τέτοια ανθρωπάρια στην κοινωνία... Δυστυχώς η πραγματικότητα με διέψευσε πανηγυρικά...

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο να δικαιολογούνται ωμές δολοφονίες γυναικών, όπως της Τοπαλούδη (γιατί τι γύρευε μόνη της με δυο άντρες;), ή να στήνονται στον τοίχο από κάποιους θύματα βιασμού, όπως η Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου, γιατί -άκουσον άκουσον- δε μίλησε όταν της συνέβη, αλλά 20 χρόνια μετά... 

Με όση ψυχραιμία μου έχει απομείνει, αυτό που έχω να πω σε όλους αυτούς, είναι το παρακάτω: 

"ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ;"

Ξέρετε εσείς τι κόλαση έχει περάσει η συγκεκριμένη γυναίκα όλο αυτό το διάστημα; 

Και πόσος σεβασμός της αξίζει για το ότι, παρόλα αυτά, έφτασε εκεί που έφτασε;

Έχετε καμιά ιδέα για το αν είναι απλό να μιλήσει ένα κορίτσι 21 χρονών, για κάτι τέτοιο και ειδικά πριν 20 χρόνια; Αν θα μπορούσε να βρει το δίκιο της;

Λένε κάποιοι έξυπνοι, ναι αλλά να πει το όνομα του βιαστή, αλλιώς δεν έχει νόημα... Να πάει στον εισαγγελέα να το καταγγείλει...

Και πάλι: "ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ;" 

Και που ξέρετε εσείς αν το έχει κάνει, ή όχι; (Το έχει κάνει, με τον τρόπο που πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις).

Αλλά όχι, η αδηφαγία σας δεν σας επιτρέπει να σκεφτείτε καθαρά... Θέλετε να μάθετε τα πάντα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες, ή για το αν έτσι θα αυξηθούν οι πιθανότητες να τη γλιτώσει ο βιαστής, απλά και μόνο για να ικανοποιήσετε την ανάγκη σας για κουτσομπολιό...

Κάποιοι άλλοι μισάνθρωποι δυσπιστείτε κιόλας, αν έγινε έτσι όπως τα λέει η Μπεκατώρου και αναρωτιέστε ειρωνικά "μήπως το έκανε για τη δημοσιότητα;".

Για μια ακόμη τελευταία φορά: "ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ;"

Έχει ανάγκη από δημοσιότητα μια Ολυμπιονίκης; Επειδή εσείς έχετε μάθει να ζείτε στα συννεφάκια του life style που σας έχουν πλασάρει, νομίζετε πως όλοι σκέφτονται έτσι;

Μου έρχεται αναγούλα, όταν σκέφτομαι πως όλοι εσείς ζείτε ανάμεσά μας... Περπατάτε δίπλα μας... Αναπνέουμε τον ίδιο αέρα...

Αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως ποτέ δε θ' αφήσουμε να γίνετε ο κανόνας... Θα είστε πάντα η θλιβερή εξαίρεση...

Κλείνοντας, δυο λόγια για την οικτρή ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοϊας...

Επιβεβαίωνετε με τον χειρότερο τρόπο τα όσα συγκλονιστικά αποκάλυψε η Σοφία Μπεκατώρου και τη δικαιώνετε πλήρως για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την υπόθεση...

Αν ήμουν στη θέση της αθλητικής ηγεσίας της χώρας, θα είχα ήδη καρατομήσει τη διοίκηση της Ομοσπονδίας γι' αυτή της την ανακοίνωση...

Αν ήμουν πάλι η διοίκηση της Ομοσπονδίας, θα είχα ήδη παραίτηθει...

Αλλά με συγχωρείτε... Ξέχασα σε ποια χώρα ζούμε...

COVID-ιακά συμπεράσματα/επισημάνσεις...

- Όσοι επικρίνουμε αυτά που συμβαίνουν επί πανδημίας με τις εκκλησίες, ΔΕΝ έχουμε καμία πρόθεση να επιτεθούμε, ούτε να κοροϊδέψουμε την πίστη κανενός. Ούτε το "μυστήριο" της Θείας Κοινωνίας. 

- Είναι ΑΠΛΗ ΛΟΓΙΚΗ πως αν φιλήσεις εικόνα, που πριν από σένα έχουν φιλήσει άλλοι, αν μεταλάβεις με το ίδιο κουτάλι, που πριν από σένα έχουν μεταλάβει άλλοι, αν στριμωχτείς στην ουρά με άλλους, περιμένοντας να προσκυνήσεις, τότε κινδυνεύεις σοβαρά να κολλήσεις κορονοϊό... Όπως ακριβώς όταν στριμώχνεσαι στα ΜΜΜ και γενικά όπου και όποτε δεν τηρείς τις απαραίτητες αποστάσεις... 

- Οι νόμοι είτε ισχύουν για όλους, είτε για κανέναν. Η Εκκλησία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι υπεράνω των νόμων. Όπως δεν μπορώ να είμαι εγώ, εσείς που με διαβάζετε, ο οποιοσδήποτε άλλος...

- Η Κυβέρνηση δεν μπορεί να λειτουργεί με διαφορετικά μέτρα και σταθμά. Εφόσον κάποιος δεν τηρεί τα μέτρα, θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες (πρόστιμο). Δεν μπορεί να απειλείς τους πολίτες στις 17 Νοέμβρη, στις 6 Δεκέμβρη, στις γιορτές, αλλά να "χαϊδεύεις" τους παπάδες. Γιατί αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα, η "ανυπακοή" να μεγαλώνει. Και δε θα φταίει φυσικά ο κόσμος σε αυτή την περίπτωση. Όταν σε αντιμετωπίζουν σαν "ηλίθιο", είναι λογικό να αντιδράσεις, πόσο μάλλον που οι αντοχές όλων μετά από 2 μήνες lockdown έχουν μειωθεί...

- Ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας αποτελεί απόλυτη αναγκαιότητα. Και ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΙΣΤΟ κανέναν. Κι επειδή είναι της μόδας αυτό τον καιρό να λέμε για τις άλλες χώρες, δείτε λίγο τι συμβαίνει εκεί. Μάλλον είμαστε από τους τελευταίους που δεν το έχουν πράξει ακόμη...

- Είναι αδιανόητο Υπουργός της Κυβέρνησης να δηλώνει ωμά πως δεν εισακούστηκαν οι συστάσεις των ειδικών για την εορτή του Αγ. Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, με τα γνωστά αποτελέσματα που προκάλεσε η κίνηση αυτή. Σε οποιοδήποτε σοβαρό κράτος του κόσμου, θα είχε ήδη παρέμβει εισαγγελέας...

- Οι επιστήμονες (όχι όλοι) επιτρέπουν στην πολιτική να υπονομεύει και να (εξ)ευτελίζει το έργο και τις γνώσεις τους. Ή είσαι επιστήμονας, ή πολιτικός και τα δύο δεν γίνεται... Η ξεμπροστιάζεις την (εκάστοτε) Κυβέρνηση όταν δεν εισακούονται οι προτάσεις σου, ή αποχωρείς και δεν συμμετέχεις στο "τσίρκο". Το επικοινωνιακό τους παιχνίδι δεν το παίζεις πάντως...

- Περιστατικά όπως ο σημερινός αγιασμός... περιπολικών (!), ή το υψωμένο δάκτυλο "πιστής", καθώς εξερχόταν της εκκλησίας, μόνο θυμηδία και θλίψη προκαλούν για το επίπεδο της κοινωνίας μας...

- Αν σε 15 μέρες τα κρούσματα έχουν ανέβει και το lockdown καταστεί ακόμα πιο αυστηρό, το μεγαλύτερο λάθος θα είναι και πάλι να υποδειχθούν ως υπεύθυνοι οι πολίτες... Όταν η συντριπτική πλειοψηφία τηρεί τα δέοντα, είναι τουλάχιστον εξοργιστικό να βλέπει να της κουνούν κατ' εξακολούθηση το δάχτυλο. Και να χρεώνεται λάθη άλλων (που ανέφερα πιο πάνω)... 

- Όσοι εξακολουθούν να εθελοτυφλούν και να τα βάζουν με τον κόσμο που βγήκε να δει τη στολισμένη Αθήνα, ή που μετακινήθηκε για να γιορτάσει Χριστούγεννα & Πρωτοχρονιά, σε οικογενειακά, ή φιλικά σπίτια, ας το ξανασκεφτούν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όλοι κινήθηκαν στα πλαίσια που είχαν τεθεί (αριθμός ατόμων, λόγος εξόδου κλπ.). Αν (και) αυτό αυξήσει τα κρούσματα, δεν είναι υπεύθυνος εκείνος που θέλησε να δει τους γονείς/συγγενείς/φίλους του στις γιορτές, τηρώντας τα σχετικά μέτρα, αλλά εκείνος που του το επέτρεψε, γνωρίζοντας τι κινδύνους μπορεί να επιφύλασσε... 

Αυτά προς το παρόν... Αν και ίσως χρειαστεί να επανέλθω...