Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου σήμερα...
Και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, θυμάμαι...
Τα παιδικά μου χρόνια...
Γεμάτα με βιβλία και τους όμορφους ανθρώπους που πίσω απ' αυτά κρύβονταν...
Συνδετικός κρίκος πάντα ο πατέρας μου (Μάνος Κοντολέων)...
Και μαζί του μια υπέροχη παρέα...
Η αξία της γνωστή...
Οι στιγμές μου μαζί της, ανεκτίμητες...
Ας θυμηθώ λοιπόν, μερικά μόνο, από τα μέλη της, τα οποία είχα τη σπάνια τύχη να γνωρίσω προσωπικά...
Πολλοί έχουν πια φύγει... Αλλά ποτέ δε θα ξεχαστούν...
Η Γαλάτεια (Σουρέλη) με το υπέροχο σπίτι της, που κάθε φορά που με έβλεπε, μου τσιμπούσε το μάγουλο κι αμέσως ρώταγε: "Ο μικρός που είναι;", αναζητώντας τον πατέρα μου...
Η Μάρω (Λοίζου), με τα θρυλικά πάρτυ της, όπου αισθανόσουν πως γίνεσαι κι εσύ κομμάτι της λογοτεχνικής -και όχι μόνο- ιστορίας του τόπου...
Ο Ι.Δ. (Ιωαννίδης), από τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει... Και που χάρη σ' αυτόν, τα καλοκαίρια μας έχουν αποκτήσει εδώ και χρόνια άλλο χρώμα...
Η Κίρα (Σίνου), με τα δεκάδες γατιά και σκυλιά της, αλλά και τη μοναδική της αλληλεπίδραση με τους εκατοντάδες μικρούς (και μεγάλους) θαυμαστές της...
Υπάρχουν κι εκείνοι που είναι ακόμα εδώ και συνεχίζουν ακάθεκτοι...
Η Αγγελική (Βαρελά), που μ' έκανε μέχρι και ήρωα σε βιβλίο της και που ακόμα και σήμερα αν τη ρωτήσετε, θα σας μιλήσει με ενθουσιασμό εφήβου, για εκείνο το βράδυ που είχε τύχει να περάσουμε μαζί, κουβεντιάζοντας μέχρι το ξημέρωμα... Για πολλά και διάφορα...
Και φυσικά η Λότη Πέτροβιτς, με τους ήρωες των βιβλίων της οποίας πάντα ταυτιζόμουν... Και που μου έδωσε πρώτη την ευκαιρία ν' αναμετρηθώ με τους φόβους και τις ανασφάλειές μου... Δείτε το βίντεο που συνοδεύει την ανάρτηση (από εκδήλωση αφιερωμένη στη Λότη, το Φεβρουάριο του 1989, στο ξενοχείο "ΤΙΤΑΝΙΑ"), όπου ένας σχεδόν 9χρονος μπόμπιρας, καλείται ν' αναμετρηθεί για πρώτη φορά στη ζωή του με τη δημοσιότητα, διαβάζοντας απόσπασμα από το "Σπίτι για Πέντε" και θα καταλάβετε τι θέλω να πω...
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα λοιπόν, θυμάμαι...
Και αισθάνομαι ευγνώμων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου