Για τη ζωή (όποιες κι αν είναι οι συνθήκες)...

Όσα θα γράψω παρακάτω, στριφογυρνούσαν τις τελευταίες μέρες στο μυαλό μου... Εν τέλει, αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας, με αφορμή αυτά που βιώνουμε τη φετινή χρονιά...

Από το Μάρτιο ζούμε μέσα σε μια παράνοια, που ατόνησε ελαφρώς το καλοκαίρι και πλέον έχει επανέλθει δριμύτερη... Ζούμε είπα; Μάλλον υπολειτουργούμε, από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή μας ο κορονοϊός... Και φτάνοντας στο τώρα, μάλλον έχουμε ξεχάσει πλήρως το πως είναι να ζούμε... 

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ πως δεν ζούμε επειδή δεν μπορούμε να πάμε πια για έναν καφέ, ή ένα ποτό, ή γενικά για να διασκεδάσουμε, χωρίς να κάνουμε δεύτερες σκέψεις... Δεν είναι (μόνο) αυτά η ζωή...

Απλά δε γίνεται να ζεις, για να μην πεθάνεις...

ΟΚ, ζούμε μέσα σε μια πανδημία, πρέπει να προσέχουμε και τη σκιά μας, να τηρούμε τα σχετικά μέτρα ασφαλείας και τις (πολλές φορές) παράλογες αποφάσεις της Κυβέρνησης (δε θα επεκταθώ περισσότερο μιας και το post δεν είναι πολιτικό). Το κάναμε, το κάνουμε και θα το κάνουμε... 

Όμως... Δεν μπορεί όλη μας η καθημερινότητα να αφορά έναν ιό... Δε γίνεται να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με αυτό... Η ζωή δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στον κορονοϊό...

Αν το μόνο που σκεφτόμαστε είναι το αν θα πεθάνουμε, τότε όχι δεν ζούμε... Νομίζουμε πως ζούμε... Και όταν κάποια στιγμή όλο αυτό τελειώσει (όλα τελειώνουν κάποτε), θα έχουμε μείνει μισοί άνθρωποι... Και δύσκολα θα μπορέσουμε να επανέλθουμε...

Και ας γίνω και λίγο κυνικός... 

Το μόνο σίγουρο σε αυτή τη ζωή είναι πως όλοι μας κάποτε θα "χαιρετήσουμε"... Απλά κανείς μας δεν ξέρει το πότε... Και ναι, δεν ξέρω κανέναν που να θέλει να πεθάνει... Προφανώς... Αλλά...

Η ζωή, ανεξαρτήτως των συνθηκών δεν παύει να είναι ωραία... Θυμάμαι πως ακόμα και μέσα στην καραντίνα, που όλων τα νεύρα ήταν τσιτωμένα, εκμεταλλευόμουν ακόμα και την πιο μικρή στιγμή, για να νιώσω γεμάτος και αισιόδοξος... Γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε! Πάντα!

Όπως έχει πει και ο μεγάλος Βίκτωρ Ουγκώ: "Δεν είναι τίποτα να πεθάνεις, είναι τρομακτικό να μη ζεις"...

Κλείνοντας αυτή την (μάλλον αντιδημοφιλή και κόντρα στο ρεύμα) ανάρτηση, φέρνω στο μυαλό μου το φινάλε ίσως της καλύτερης σειράς που έχω δει ποτέ... Ο λόγος βέβαια για το Six Feet Under... Μέσα στα τελευταία συγκλονιστικά 10 του λεπτά συμπυκνώνει, όλα αυτά που πιο πάνω ανέφερα... Όσοι το έχετε δει, είμαι σίγουρος πως θα με νιώσετε... Και όσοι δεν το έχετε κάνει, απλά κάντε το! 

Επίλογος (με τα δάκρυα να έχουν αρχίσει ήδη να κυλούν στο πρόσωπό μου), με το τραγούδι που συνόδευε το φινάλε της σειράς, το υπέροχο Breathe Me της Sia... 

Υ.Γ.: Nα σκέφτεστε θετικά, να παίρνετε βαθιές ανάσες όταν νιώθετε πως πιέζεστε και όλα θα πάνε καλά! Και πάνω απ' όλα να μην ξεχνάτε να ΖΕΙΤΕ!!!

*** Κρινιώ Δεληβοριά & Δήμητρα Σύρου, αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε σας... 🙂 

Συνέντευξη στο Bookia!

 Η πρώτη μου συνέντευξη ως θεατρικός συγγραφέας, στο Bookia και τον Διονύση Λεϊμονή!

Τους ευχαριστώ θερμά!

Διαβάστε την εδώ: https://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=bfe8df85-34cf-4ded-a728-65dd5d1a8e26&fbclid=IwAR1ZYE1-AH8jiv8SAjSzvyZomxlrY7P9NFBPPLfmCCIDbbhsP2RYzTLGUJE 

Σατιρικόν (η συνέχεια...)

Ώρες μιας μέρας όμορφης και όχι φρικαλέας...

Σε μία χώρα δύσμοιρη, φαιδράς πορτοκαλέας.

Ελάτε να μιλήσουμε, για μπείτε στην παρέα...

Και σάτιρα θα κάνουμε, φευγάτη και ωραία.

Για όλα θα μιλήσουμε, χωρίς μαλλιά στη γλώσσα...

Για τους (Λ)αγούς που ξέφυγαν και όχι για την κλώσσα.

Και για (Π)αππάδες άσχημους που τριγυρνούν στα ξένα ( ; )...

Που Υπουργούς εκθέτουνε, που τα 'χουνε χαμένα.

Θα πούμε για αγγέλματα που γίνανε κανόνας...

Και δε θα σταματήσουνε πριν φύγει ο αιώνας.

Κάθε φορά τους βλέπουμε, δάχτυλα να κουνάνε...

Μαντάρα πως τα κάνανε, φαίνεται το ξεχνάνε.

Γελά ο κόσμος βλέποντας τα Μέσα να τιγκάρουν...

Αλλά αυτοί μας απειλούν, συντάξεις πως θα πάρουν.

Τα μέτρα τους, τους φτύνουνε, κατάμουτρα και πάλι...

Ποτέ δε φταιν μωρέ αυτοί, συνέχεια οι άλλοι.

Τους νέους τώρα κυνηγούν, βρήκαν καινούριο θύμα...

Μικρά παιδάκια σέρνουνε ολημερίς στο τμήμα.

Νοικάρηδες στα σπίτια μας, θέλουνε να μας κάνουν...

Χριστέ μου ποιος το σκέφτηκε, θέλουν να μας πεθάνουν.

Ενώ αυτά συμβαίνουνε, η κοινωνία βράζει...

Και η οργή της σύντομα, θα σκάσει σα χαλάζι.

Όμως τώρα που κλείνουμε, θα ήθελα λιγάκι...

Δύο κουβέντες να σας πω, για Μάνο Χατζιδάκι.

Σαν σήμερα γεννήθηκε και άλλαξε την πλάση...

Έτσι δημιουργήθηκε μία καινούρια τάση.

Και τώρα λείπεις Μάνο μας από τον κόσμο τούτο...

Που σίγουρα θα άλλαζες, γεμίζοντάς τον "πλούτο".

Εσύ είσαι (part 2)...

Εσύ είσαι...

Ξανά...

Που μέσα σου (ή και έξω σου, δεν έχεις άλλωστε τέτοιου είδους ευαισθησίες), νιώθεις μια απέραντη ικανοποίηση για τα όσα απαράδεκτα πράττει και λέει η ερίτιμος εισαγγελέας της δίκης της Χρυσής Αυγής, κα Αδαμαντία Οικονόμου... Αφού πολύ θα το 'θελες να μην καταλήξουν στη φυλακή οι φασίστες...

Που είδες το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τις "γυναίκες της ΧΑ" και δε σου σηκώθηκε η τρίχα, όταν ανάμεσα στα πολλά άλλα, παρακολούθησες τα παιδάκια των Χρυσαυγιτών να παίζουν περιχαρή με όπλα... Γιατί "έλα μωρέ, παιδάκια είναι, παίζουν...". 

Που συκοφαντείς τη Μάγδα Φύσσα, αναπαράγοντας εμετικά fake news, ότι δήθεν πανηγυρίζει γιατί θα πάρει αποζημίωση για τη δολοφονία του γιου της... Εύχομαι να μη χάσεις κάποτε το δικό σου παιδί, γιατί τότε θα καταλάβεις... Με τον πιο οδυνηρό τρόπο...

Που επικροτείς τις συλλήψεις στο σωρό (χωρίς κανένα στοιχείο) 14χρονων μαθητών (και στη συνέχεια τις αισχρές συνθήκες κράτησής τους στη ΓΑΔΑ), μιας και "τι θέλουν και τρέχουν στις πορείες, μικρά παιδιά, αντί να κάτσουν να κοιτάξουν τα μαθήματά τους;". Σου έχω νέα... Και θα διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, όπως κάθε νέος ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να κάνει και στα μαθήματά τους θα είναι εντάξει...

 Που συμφωνείς με δηλώσεις Υπουργών και Βουλευτών της Κυβέρνησης, που ούτε λίγο ούτε πολύ στοχοποιούν τη νεολαία, προσθέτοντας παράλληλα άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα της προκλητικής δημόσιας παρουσίας τους...

Που δε ζητάς σε καθημερινή βάση την αποπομπή του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος να παραδίδει μαθήματα βίας και αυταρχισμού και μαζί και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας...

Που τώρα που ξεκινάει και μια άλλη δίκη, για μια ακόμη εν ψυχρώ δολοφονία, ποιος ξέρει τι οχετό θα ξεράσεις πάλι, προσβάλλοντας βάναυσα τη μνήμη του θύματος...

Που τέλος, δεν "ιδρώνεις" καν, βλέποντας τον Πρωθυπουργό της χώρας να σπάει το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ διακοπών, εν μέσω πανδημίας, οικονομικής και εθνικής κρίσης...

Όχι, αυτή τη φορά δε θα σου ζητήσω να κοιταχθείς στον καθρέφτη σου... Έχω πάψει άλλωστε να ελπίζω πως θα αναλογιστείς κάποτε τις τεράστιες ευθύνες σου για το κατάντημα της κοινωνίας μας... 

Απλά θα επιλέξω να μην έχω καμία σχέση μαζί σου... 

Και θα σου "αφιερώσω" κλείνοντας τους παρακάτω στίχους, που σε χαρακτηρίζουν απόλυτα:

'Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή,

έντρομε, άβουλε συ φασουλή,

βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή,

άδειο πετσί χωρίς πνοή...'.

(Πάνος Τζαβέλας - Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή)

Καληνύχτα κ. Χρυσοχοϊδη...

Συνεχίστε κ. Χρυσοχοϊδη...

Συνεχίστε να απαντάτε με βία και τρομοκρατία σε όποιους διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους... (ναι, αυτά για τα οποία οι πολιτικοί σας προϊστάμενοι αδιαφορούν με τον πιο χυδαίο τρόπο...).

Τώρα αρχίσατε να τα βάζετε και με παιδιά... Με ΠΑΙΔΙΑ! Έπεσε πια και το τελευταίο φύλλο συκής που κάλυπτε τις ασχήμιες σας... Συνεχίστε λοιπόν να προκαλείτε κ. Χρυσοχοϊδη... 

Συνεχίστε να μιλάτε για τη δήθεν "δημοκρατική" αστυνομία σας... Δεν πείθετε κανέναν πλέον...

Ίσως θα ήταν καλύτερα να παραιτηθείτε... Δε θα λείψετε δα και σε κανέναν... Αν και δεν περιμένω να το πράξετε... 

Αλήθεια, η συνείδησή σας, σας επιτρέπει να κοιμάστε ήσυχος;

Υ.Γ.: Όσα drones κι αν επιστρατεύσετε, όσα βίντεο κι αν δημοσιεύσετε για να διαστρεβλώσετε την πραγματικότητα, όσοι βρέθηκαν στη μεγαλειώδη συγκέντρωση την ημέρα της απόφασης για τη Χρυσή Αυγή, ξέρουν πολύ καλά τι ακριβώς συνέβη και θα σας διαψεύδουν με κάθε ευκαιρία...

Οι εχθροί μου (θεατρικό έργο)

Υπάρχει ένας μύθος που λέει πως για ν’ αποκτήσεις δύναμη και να ορίζεις ο ίδιος τη ζωή σου, θα πρέπει να ξεριζώσεις την καρδιά του μεγαλύτερου σου εχθρού.

Ο 18χρονος Δ, έχει από μικρός ακριβώς αυτό το όνειρο... Ν’ αποφασίζει ο ίδιος για την πορεία της ζωής του. Όμως δεν πιστεύει πως κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό να συμβεί...

Όταν μαθαίνει για τον σχετικό μύθο αρχίζει να σκέφτεται ποιος θα μπορούσε να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του. Και τότε βρίσκεται σε δίλημμα...

Κι αυτό γιατί καταλήγει πως είτε θα πρέπει να είναι κάποιο από τα πιο κοντινά του πρόσωπα, που με την αγάπη τους τον εμποδίζουν να πετύχει το στόχο του, είτε κάποιο αποδεδειγμένα διεφθαρμένο άτομο, εκπρόσωπος της εξουσίας...

Έτσι, ακολουθεί μια σειρά συναντήσεων με την κοπέλα με την οποία είναι ερωτευμένος, τον πατέρα του, έναν μεγαλοδημοσιογράφο, καθώς και με τον συγγραφέα που αποκάλυψε το μύθο.

Ο Δ είναι έτοιμος να ξεριζώσει την καρδιά ενός απ’ αυτούς, έτσι ώστε να επιβεβαιώσει τον μύθο. Όμως αυτές οι συναντήσεις δεν καταλήγουν πουθενά. Ο Δ, παγιδευμένος στις σκέψεις και τα συναισθήματά του, δεν μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος...

Τότε, αποφασίζει πως ο μεγαλύτερός του εχθρός δεν είναι άλλος από τον ίδιο του τον εαυτό... Και επιχειρεί να ξεριζώσει τη δικιά του καρδιά.

Την τελευταία στιγμή όμως, όλα θα ανατραπούν...

Μπορείτε να διαβάσετε το έργο, εδώ: https://poreiatheatre.com/media/courses/student_scripts/%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%89%CE%BD_%CE%94%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82__-_%CE%9F%CE%B9_%CE%B5%CF%87%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%AF_%CE%BC%CE%BF%CF%85.pdf

Η προέλευση του κόσμου (θεατρικό έργο)

Γκυστάβ Κουρμπέ - Η προέλευση του κόσμου (1866) - Μουσείο Ορσέ/Παρίσι

Ο Π πάσχει από πριαπισμό. Το σχεδόν μόνιμα ορθωμένο πέος του, του δημιουργεί δεκάδες προβλήματα στην καθημερινότητά του και προσπαθεί να βρει κάποια λύση για να μπορέσει να ζήσει σαν κανονικός άνθρωπος.

Φτάνοντας στα όριά του και μέσα στον παραλογισμό του, ο Π αρχίζει να μιλά στο γεννητικό του όργανο κι εκείνο προς μεγάλη του έκπληξη του απαντά! Του λέει πως το μόνο που ζητά είναι η αυτονομία του... Το δικαίωμα να επιλέξει το ίδιο το που θα μπει. Του αποκαλύπτει πως ο μόνος τρόπος για να λύσει το πρόβλημα, είναι να τον αφαιρέσει από το σώμα του. Ο Π αν και αρχικά διστάζει, τελικά κόβει το πέος του και στη συνέχεια πεθαίνει ακαριαία...

Το πέος αποφασίζει από εδώ και στο εξής να αυτοαποκαλείται Ψωλή και ψάχνει παθιασμένα να μπει κάπου που θα μπορέσει να μείνει για πάντα...

Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες, μαθαίνει πως σε ένα μουσείο κάπου στο Παρίσι, υπάρχει το Μεγάλο Μουνί, η Μητέρα όλων των αιδοίων, που κατοικεί για αιώνες μέσα σ’ έναν πίνακα (σ.σ.: πρόκειται για τον πίνακα του Γκυστάβ Κουρμπέ, «Η Προέλευση του Κόσμου»).

Έτσι αποφασίζει να πάει να το συναντήσει και όλα ανατρέπονται εκ βάθρων...

Ή μήπως όχι;

Μπορείτε να διαβάσετε το έργο, εδώ: https://poreiatheatre.com/media/courses/student_scripts/%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%89%CE%BD_%CE%94%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82_-_%CE%97_%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85.pdf

Αλλεργία στην κριτική...

Το τελευταίο διάστημα, έχω παρατηρήσει πως ορισμένοι έχουν αλλεργία στην κριτική...

Μόλις χθες το είδαμε από την κα Μάνδρου (για τα όσα είπε για τη Μάγδα Φύσσα και όχι μόνο), ενώ λίγες εβδομάδες πριν το... δίεπραξε ο κ. Χαρδαλιάς (αμυνόμενος του χειροφιλήματος του στον ιερέα).

Συμβαίνει όμως και αλλού...

Τα τρία σκίτσα του κ. Παπανίκου που παραθέτω, προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων με τη δημοσίευσή τους...

Προτού ξεκινήσω να γράφω αυτή την ανάρτηση, κάθισα και έψαξα κι άλλα σκίτσα του ιδίου καλλιτέχνη, ενώ διάβασα με προσοχή και την απαντησή του, σχετικά με αυτό που απεικονίζει τους μαθητές ως πιθήκους.

Συμπεράσματα;

- Ανέφερε πως όσοι του έκαναν κριτική χρησιμοποίησαν υβριστικούς χαρακτηρισμούς, δημοσιεύοντας και παραδείγματα. Φυσικά και είναι κατακριτέοι όσοι εκτόξευσαν απειλές κατά του ατόμου του, ή τον έβρισαν χυδαία. Όμως είναι μόνο αυτοί; Γιατί εγώ διάβασα και πάρα πολλά σοβαρά σχόλια που επισήμαναν το ατυχές των συγκεκριμένων σκίτσων, με σοβαρά και ατράνταχτα επιχειρήματα. Για όλους αυτούς λοιπόν, έχετε να πείτε κάτι κ. Παπανίκο;

- Διαμαρτυρήθηκε πως τίθεται σε κίνδυνο το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης. Μαζί σας κ. Παπανίκο, είναι ιερό αυτό το δικαίωμα. Αλλά για μισό λεπτό... Σας απαγόρευσε κανείς να δημοσιεύεσετε τα σκίτσα σας; Δεν έχει υποπέσει κάτι τέτοιο στην αντίληψή μου... Γνωρίζετε φαντάζομαι πως όταν αποκτά κανείς βήμα στον δημόσιο λόγο, πρέπει να είναι προετοιμασμένος να δεχθεί και την ανάλογη κριτική (πάντα σε κόσμια πλαίσια, επαναλαμβάνω). Εφόσον λοιπόν το έργο σας ενοχλεί κάποιους, έχουν αντίστοιχα το δικαίωμα να πουν την άποψή τους, να εκφράσουν τη διαφωνία τους. Αλλιώς φτάνουμε στο άλλο άκρο και σίγουρα καταλαβαίνετε τι θέλω να πω με αυτό...

- Η κριτική (και ειδικά στην τέχνη, σε όλες τις μορφές της), έχει νόημα να γίνεται, από τον εκάστοτε δημιουργό, εφόσον δεν είναι μονόπλευρη και δε στρέφεται αποκλειστικά κατά συγκεκριμένων χώρων και πεποιθήσεων (των όποιων). Κάτι που δε συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία των σκίτσων σας κ. Παπανίκο (σε όσα μπόρεσα τουλάχιστον να βρω εγώ, θα είναι χαρά μου να διαψεύσετε, αν κι εφόσον ισχύει το αντίθετο). Είναι ο ίδιος λόγος που φωνάζαμε/φωνάζουμε και για τον κάποτε αγαπημένο μας Αρκά...

Αυτά κι ελπίζω να μη σας ενοχλεί και η (καλόπιστη) κριτική αγαπητέ κ. Παπανίκο...

Υ.Γ.: Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να σχολιάσω αναλυτικά τα 3 σκίτσα της ανάρτησης (αν και θα έπρεπε...).

Ο καθένας μπορεί να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του...

Η υπομονή έχει και τα όριά της...

Η υπομονή πλέον στέρεψε...

Κι επειδή όπως είχα γράψει πριν μερικές μέρες, τίποτα πλέον δεν πρέπει να μένει αναπάντητο, ας (ξανά)ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, μήπως και γίνουν μια και καλή κατανοητά...

- κα Μάνδρου μου, αν δεν έχετε καταλάβει ακόμα σε τι ατόπημα υποπέσατε με τα όσα ελεεϊνά (αρνούμαι να τα ξαναγράψω) αναφέρατε για τη Μάγδα Φύσσα (και μαζί για συγκεκριμένες περιοχές της Αττικής), ξανασκεφτείτε το και ίσως τότε αντιληφθείτε τι κάνατε και ζητήσετε μια συγνώμη... Και πάντως, σε κάθε περίπτωση, το να επιτίθεστε σε όσους δικαιολογημένα σας ασκούν κριτική, δεν είναι και ο πιο κατάλληλος τρόπος αντιμετώπισης...

- κ. Χρυσοχοϊδη, όσες φωτογραφίες και να μας δείξετε προσπαθώντας να διαστρεβλώσετε την πραγματικότητα, σχετικά με τη χθεσινή ιστορική ημέρα, δεν θα μας πείσετε... Δυστυχώς για εσάς, το βίντεο από τη στιγμή που ξεκίνησε η ένταση, σας εκθέτει ανεπανόρθωτα... Κι όσο για τα όσα έγιναν πιο μετά, παρατηρήστε καλά μια άλλη φωτογραφία που κυκλοφόρησε και δείχνει τους περίφημους γνωστούς αγνώστους, να βρίσκονται ανάμεσα στα αγαπημένα σας ΜΑΤ, ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ γίνει το οτιδήποτε... Δεν πρόκειται να σας ζητήσω να παραιτηθείτε, αυτό θα έρθει ως φυσική συνέπεια της ανεπάρκειάς σας να επιτελέσετε τον ρόλο σας...

- Περί των όσων ακούγονται για τον Ποινικό Κωδικά, το πόσο θα επηρεάσει τις ποινές στη δίκη της Χρυσής Αυγής και τις καθυστερήσεις στην διεξαγωγή της, παρότι δεν είμαι νομικός, ώστε να έχω τις κατάλληλες γνώσεις, διάβασα πολύ προσεκτικά τα όσα είπαν οι συνήγοροι της οικογένειας Φύσσα, μαζί και μερικοί ακόμη της Πολιτικής Αγωγής (που είναι και οι καθ' ύλην αρμόδιοι) και είναι κάτι παραπάνω από κατατοπιστικές για το τι πραγματικά ισχύει (και δεν είναι βέβαια αυτό που παρουσιάζεται από πολλούς). Για να μην μακρηγορώ, δείτε εδώ πιο αναλυτικά: https://tvxs.gr/news/ellada/dikigoros-oikogeneias-fyssa-anypostata-osa-legontai-gia-ton-poiniko-kodika-kai-tis-kathy?fbclid=IwAR3PZ-3RN7OulgUwMRMHjDlE7OyYstAOTpZ6WaAnLfFJjv8zdvHHFiVbLFU

Και δείτε και εδώ, για να μην ξεχνάμε και ποιους πάνε να κάνουν ήρωες, εκμεταλλευομένοι την καταδίκη της ΧΑ (νομίζοντας πως έχουμε μνήμη χρυσόψαρου): https://tvxs.gr/news/ellada/th-kampagiannis-systimatiki-i-synergasia-tis-xrysis-aygis-me-ton-geniko-grammatea-tis-ky?fbclid=IwAR27KHHnXCJKe17B6dgYjEq9p3p9iOVt7mLyNOdTSIEl_revII2r6_4D0C0

Ας σταματήσει λοιπόν όλη αυτή η σπέκουλα των τελευταίων ωρών, απ' όποια πλευρά κι αν προέρχεται.

Κλείνοντας, σας παραθέτω και ένα απόσπασμα, από αρκετά χρόνια πριν, που για 'μένα αποτελεί υπόδειγμα του πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλους αυτούς τους όψιμους αντιφασίστες, που βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους αυτές τις μέρες: 

https://www.facebook.com/john.yiannikakis/videos/10220856152287421/?fref=mentions

(Μπράβο σου Δημήτρη Πουλικάκο!).

Σήμερα κλαίμε από χαρά... Η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε!

Σήμερα κλαίμε από χαρά...

Και δε θα κάνουμε σε κανέναν το χατήρι να μας "κλέψει" αυτό το λυτρωτικό συναίσθημα...

ΌΧΙ, δε θα σας κάνουμε τη χάρη:

- κ. Πρωθυπουργέ της χώρας, που συνεχίζετε να υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας με τα διαγγέλματα/δηλώσεις σας, ξεχνώντας τα όσα εσείς ο ίδιος δηλώνατε πριν μερικά χρόνια για τη Χρυσή Αυγή... Συνεχίστε να μην κυβερνάτε, αλλά να κάνετε... αντιπολίτευση (παγκόσμια πρωτοτυπία), εξακολουθήστε να κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε, εμείς σας έχουμε καταλάβει εδώ και πολύ καιρό...

- κ. Υπουργέ... Προστασίας του Πολίτη, που χωρίς ίχνος ντροπής, διαλύσατε άνευ λόγου μια μεγαλειώδη συγκέντρωση... Και ύστερα, για να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα, "αμολύσατε" τους γνωστούς σας αγνώστους για να ρίξουν μερικές μολότοφ και να αμαυρώσουν το συμβολισμό της ημέρας (χωρίς φυσικά να το καταφέρουν)... Εύχομαι καθημερινά, να έρθει εκείνη η μέρα που οι κουκούλες θα βγουν και μαζί τους θα καταρριφθούν όλοι οι μύθοι που τις συνοδεύουν...

- κ. "Δημοσιογράφε" μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού, που εκστομίσατε χωρίς αιδώ πως ο κόσμος "δεν έχει καμιά δουλειά έξω από το εφετείο" και πως "αυτά τα κάνουν οι φασίστες"... Ευτυχώς σας πιστεύουν όλο και λιγότεροι πια...

- Ισαποστάκηδες άπασας της επικράτειας, που αφού πρώτα επικροτήσατε την απόφαση καταδίκης της ΧΑ (και πως θα μπορούσατε να κάνετε διαφορετικά άλλωστε), ύστερα δεν παραλείψατε να φάτε το παραμύθι των δήθεν σημερινών μπαχαλάκηδων και κατά συνέπεια άθελα σας, ή και ηθελημένα, να μειώσετε τη σημασία της σημερινής ιστορικής απόφασης/καταδίκης. Και κάποιοι από εσας να χρησιμοποιήσετε ώς μέσο συμψηφισμού την ιστορία της MARFIN (γνωστό το κόλπο). Για να τελειώνουμε λοιπόν: ΚΑΝΕΙΣ ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ δεν επικροτεί, ούτε επικρότησε ποτέ την τραγωδία της MARFIN. Θέλουμε να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, όσο θέλαμε και να καταδικαστεί η ΧΑ. Μόνο που όταν θα συμβεί αυτό, ίσως να μην είναι εκείνοι που περιμένετε... Κανένας διχασμός δεν προκάλεσε το συγκεκριμένο συμβάν, που είναι σαφές πως ήταν μια αισχρή προβοκάτσια για να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και να μην ξανατολμήσει να διαμαρτυρηθεί ενάντια σε όσους ήθελαν (κι ακόμα θέλουν...) να καταστρέψουν το μέλλον του (όσοι ήταν εκεί ξέρουν πως μιλάμε για τη μεγαλύτερη πορεία των τελευταίων ετών, για να μην πω δεκαετιών...). Αν κάποιοι αμαυρώνουν τη μνήμη των θυμάτων της MARFIN, δεν είναι άλλοι από εκείνους που που ανέφερα μερικές γραμμές παραπάνω...

Αρκετά όμως...

Η συγκεκριμένη μέρα προσφέρεται μόνο για δάκρυα χαράς και συγκίνησης... Για βαθιές και καθαρές ανάσες...

Και περισσότερο απ' όλους μας, ανήκει στη γυναίκα της φωτογραφίας... 

Τη ΜΑΝΑ όλων μας! 

Μάγδα Φύσσα, ναι! Ο γιος σου τα κατάφερε! Μέσα από εσένα!

Θα σου είμαστε πάντα ευγνώμονες!! 

Υ.Γ.: Εννοείται πως από αύριο η "μάχη" θα συνεχιστεί... Ακόμα πιο δυναμικά!!

Για τη δίκη της Χρυσής Αυγής...

Αύριο δεν υπάρχει άλλος δρόμος...

Η Χρυσή Αυγή πρέπει να καταδικαστεί για τα εγκλήματά της...

Ας ελπίσουμε (όσο κι αν φοβόμαστε για το αντίθετο...) πως η δικαιοσύνη αυτή τη φορά θα κάνει το καθήκον της και θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων...

Όμως δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε...

Από μόνη της η καταδίκη της ΧΑ, δε θα εξαφανίσει άπαξ και δια παντός το "φίδι" που λέγεται φασισμός...

Όχι όσο δεν αντιδρούμε απέναντι (και) σε αυτούς που το θρέφουν...

Είναι αδιανόητο να έχουμε δει (άπειρα τα παραδείγματα, ενδεικτικά θα αναφέρω μερικά):

- Τον σημερινό Πρωθυπουργό να δηλώνει περίπου πριν 3 χρόνια: "Η Χρυσή Αυγή είναι σαν να μην υπάρχει, η βία στην Ελλάδα προέρχεται αποκλειστικά από την αριστερά"...

- Τον λαλίστατο σημερινό Υπουργό Ανάπτυξης να λέει: "Kαλύτερα ο γιος μου Χρυσαυγίτης παρά Συριζαίος και Κομμουνιστής". Και σήμερα, μόλις μια μέρα πριν την απόφαση, να υποστηρίζει -ποιώντας την νήσσαν- πως θα σχολιάσει όταν θα βγει η ετυμηγορία, για να μη θεωρηθεί πως παρεμβαίνει στο έργο της δικαιοσύνης (σε άλλες περιπτώσεις που τον αφορούσαν προσωπικά, προφανώς και δεν είχε τέτοιου είδους ευαισθησίες, εκτοξεύοντας απειλές κατά εισαγγελικών λειτουργών)...

- Τον σημερινό Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης (με το "ένοχο" παρελθόν...) να μας τονίζει... γλυκά: "Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή. Απ' όσο ξέρω πάντως δεν αρνούνται τον φυλετισμό στην ιδεολογία τους. Τώρα αν είναι ρατσιστές δεν ξέρω"...

- Σημερινό κυβερνητικό βουλευτή και δημοσιογράφο, να λέει ανερυθρίαστα: "Λυτή και τραμπούκος η Μάγδα Φύσσα, ένα ανθρώπινο ράκος ο Ρουπακιάς" (ανατριχιάζω και μόνο που το ξαναγράφω)...

- Βουλευτή άλλου κόμματος και πρώην Υπουργό, που αφού πρώτα διαπόμπευσε μερικές (δήθεν) οροθετικές γυναίκες, λίγο καιρό αργότερα δήλωσε πως "Η Χρυσή Αυγή είναι ένα αυθεντικό κίνημα" και σήμερα θυμήθηκε να μας κουνήσει το δάχτυλο για να μας πει πως όσοι επιθυμούμε την καταδίκη των φασιστών/ναζιστών, απλά παρεμβαίνουμε στη δικαιοσύνη, ενώ παράλληλα χωρίς ίχνος ντροπής, προσπάθησε να μειώσει την πολιτική διάσταση της δίκης και κατά συνέπεια και της αυριανής απόφασης...

Όλοι οι παραπάνω και οι δεκάδες ακόμα όμοιοί τους, πολιτικοί και μη, επώνυμοι και ανώνυμοι, έθρεψαν, θρέφουν και θα συνεχίσουν να θρέφουν το "αυγό του φιδιού", ανεξαρτήτως της αυριανής εξέλιξης...

Είναι χρέος μας να μην αφήσουμε να γίνουν ο "κανόνας" τέτοιου είδους δηλώσεις... Να απάνταμε, απ' όποιο βήμα ο καθένας διαθέτει, με τον πιο εμφατικό τρόπο (και φυσικά δεν αναφέρομαι σε άσκηση βίας, μακριά από εμάς αυτός ο τρόπος αντίδρασης)... 

Έτσι, μετά την καταδίκη της ΧΑ που όλοι με λαχτάρα αναμένουμε, θα έχουμε πετύχει ένα ακόμα αποφασιστικότερο χτύπημα ενάντια στο φασισμό και τα κάθε λογής απόνερά του...

Έτσι, ο Παύλος θα συνεχίσει να χαμογελά από εκεί ψηλά...

Και η Μάγδα Φύσσα, η μητέρα του, η μητέρα πρότυπο όλων μας, θα γίνει ακόμα πιο περήφανή...

Και εμείς θα έχουμε κάνει το κάθηκον μας... Αν και η "μάχη" δε σταματά ποτέ...

Κλείσιμο με Θάναση (Παπακωνσταντίνου) και την υπέροχη "Ερώτηση Κρίσεως" του: 

"Γυρνώ στην άγρια ροδιά και τη ρωτώ τα ίδια

αν Ελληνίς αισθάνεται λουσμένη από το φως

"Πήρα τη σκυτάλη για ζωή, για θάνατο σκυτάλη"

μου απαντάει ο κόκκινος, στα κλώνια της, ανθός

ΈΟ! ΣΑΠΙΛΑ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ"!...

Για τους μαθητές και τις καταλήψεις...

Όχι κ. Γεωργιάδη...

Όχι κ. Καλλιάνο...

Οι μαθητές δεν είναι ούτε "αλητάκια", ούτε "κακομαθημένα"... 

Είναι νέοι άνθρωποι που μάχονται για να έχουν ένα καλύτερο παρόν και ένα ακόμα καλύτερο μέλλον...

Ένα μέλλον καλύτερο από αυτό που περίμενε εμάς όταν ήμασταν στην ηλικία τους (ίσως φταίμε και οι ίδιοι που δεν παλέψαμε περισσότερο για αυτό...).

Όχι κα. Κεραμέως...

Εκτίθεστε βαρύτατα όταν αντί να αναλογιστείτε τα φρικτά λάθη που έχετε κάνει (και τα οποία συνεχίζετε ακάθεκτη) από τότε που (δυστυχώς) αναλάβατε το Υπουργείο Παιδείας, παίρνετε εκδικητικές και στα όρια του αντισυνταγματικού αποφάσεις...

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη, κ. Γεωργιάδη... Όσο κι αν προσπαθείτε να διαστρεβλώσετε τη δυναμική διαμαρτυρία των μαθητών (μιλώντας για -δήθεν- αναρχικούς, όπως λίγους μήνες νωρίτερα για -δήθεν- θλιβερούς καλλιτέχνες), οι εικόνες σας διαψεύδουν περίτρανα... Και θα συνεχίσουν να το κάνουν...

Κι εσείς κα. Κεραμέως μου, αφουγκραστείτε λίγο την κοινωνία... Μέχρι και υποστηρικτές του κομματός σας, σας χαρακτηρίζουν τη χειρότερη Υπουργό Παιδείας που πέρασε ποτέ από αυτή τη χώρα... Μην απειλείτε τους μαθητές με πράγματα που στην πράξη δεν θα μπορέσετε να κάνετε (κοινή λογική λέγεται και είναι απλό)... Βασικά, γενικά μην απειλείτε, αυτό δε λέγεται άσκηση πολιτικής, αλλά κάτι που αν το γράψω, θα με κόψει η... λογοκρισία...

Όσο για εσάς κ. Καλλιάνο, σκεφτείτε το διπλά πριν ξαναχαρακτηρίσετε συλλήβδην γονείς και παιδιά. Δεν σας διόρισε κανείς ως "Μέγα Ιεροεξεταστή"...

Και δυο λόγια ακόμα, για όλους εσάς που συνεχίζετε να υποστηρίζετε τέτοιες πρακτικές (και που δεν είστε φυσικά "παπαγαλάκια" της Κυβέρνησης), που το μόνο που κάνουν είναι να ευτελίζουν μέχρι αηδίας την έννοια της πολιτικής και του πολιτικού πολιτισμού...

Όχι, ούτε οι μαθητές κάνουν καταλήψεις για να χάσουν μάθημα (κι αν υπάρχουν τέτοιοι, δεν είναι η πλειοψηφία), ούτε θλιβερή μειοψηφία αποτελούν, αλλά τη βροντερή πλειονότητα. Κι ούτε φυσικά οι εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες και αργόσχολοι... Το έχω ξαναγράψει: Όποιος νομίζει πως το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι εύκολο, ας το κάνει, για να δει τη... γλύκα...

Κι ακόμη, σταματήστε να υποδεικνύετε ποιοι μπορούμε να γίνουμε γονείς και ποιοι όχι και κοιτάξτε να είσαστε εσείς σωστά παραδείγματα προς την κοινωνία.

Κλείνω αυτή την ανάρτηση, με μια φράση του μεγάλου Σαλβαντόρ Νταλί, που ταιριάζει "γάντι" στην περίσταση: "Το μόνο άσχημο με τη σημερινή νεολαία είναι ότι δεν ανήκουμε πλέον σ’ αυτήν".... 

Οτιδήποτε παραπάνω, περισσεύει...

Ένας (σχεδόν) 40χρονος, που έχει υποσχεθεί στον εαυτό του πως δε θα πάψει ποτέ να σκέφτεται και να πράττει με την ίδια ορμή και αποφασιστικότητα, που είχε όταν ήταν κι εκείνος στην ηλικία των σημερινών μαθητών...