25η Μαρτίου...

Η ιστορία ήταν πάντα το αγαπημένο μου μάθημα...

Όταν όμως τελείωσα το σχολείο και άρχισα να ψάχνω, να διαβάζω και να μαθαίνω τα πραγματικά γεγονότα, που φυσικά καμία σχέση με τα όσα διδάχθηκα δεν είχαν, την αγάπησα περισσότερο.

Την ιστορία...

Όχι πια ως μάθημα... Ως κάτι πολύ μεγαλύτερο...

Αισθάνομαι ευγνώμων σε όσους αγνά και ανιδιοτελώς πολέμησαν στην Ελληνική Επανάσταση και έβαλαν ένα μικρό, αλλά σημαντικό λιθαράκι, για να είμαι σήμερα ελεύθερος.

Εθνικά υπερήφανος όμως, δεν ένιωσα και δε θα νιώσω ποτέ μου, κάθε τέτοια μέρα σαν τη σημερινή (που άλλωστε στην πραγματικότητα δε σηματοδότησε την αρχή της Επανάστασης, αυτή είχε ξεκινήσει μερικές μέρες πιο πριν...).

Υπερήφανος γιατί;

Για μια χώρα που, σκότωσε, βασάνισε, φυλάκισε, ή εξαθλίωσε, αυτούς που σήμερα θεωρούμε ήρωες του '21;

Για μια χώρα που κάθε χρόνο από τότε και σήμερα ακόμα περισσότερο, εξευτελίζει και αλλοιώνει το νόημα και τους συμβολισμούς της εποχής εκείνης; 

Για μια χώρα που αν τολμήσεις να πεις τα αυτονόητα, θα κατηγορηθείς πως θεωρητικολογείς/αερολογείς, ή ακόμα χειρότερα, πως είσαι ανθέλληνας;

Για μια χώρα που επιμένει να αγνοεί την πραγματικότητα και να ζει με ψευδαισθήσεις μεγαλείων (περασμένα και διηγώντας τα να κλαις, όπως γράφει και ο Σόλωμος); 

Όμως, όσο κι αν σας φανεί περίεργο, την αγαπώ αυτή τη χώρα! 

Σε αυτήν γεννήθηκα, σε αυτήν μεγάλωσα και σε αυτήν κάποια στιγμή θα πεθάνω... 

Δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου πουθενά αλλού...

Κι επειδή ακριβώς την αγαπώ, με πονάει διπλά να την βλέπω, μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, να βυθίζεται όλο και περισσότερο μέσα σε μια δίνη χωρίς τελειωμό...

Αντί λοιπόν, μια ή δυο φορές το χρόνο να δηλώνουμε, εθιμοτυπικά, εθνικά υπερήφανοι, καλύτερα να ξαναδιαβάσουμε την ιστορία (μας). Την πραγματική.

Το ξέρετε άλλωστε φαντάζομαι, πως αν δε γνωρίζεις την ιστορία σου, είσαι καταδικασμένος να την επαναλάβεις...

Εσείς πάλι που μπορεί να μην το έχετε ξανακούσει, εσείς που μπορεί να το ξέρετε, αλλά να μην σας ενδιαφέρει, να μη σας νοιάζει, συνεχίστε...

Να ασχολείστε με το τι έφαγαν χθες οι επίσημοι, τι φόραγε η Καμίλα και η Μαρέβα, με το Fame Story που ανέδειξε την Αναστασία Ζαννή και με όλα αυτά τα χαρωπά... 

Κάπου στο βάθος, μπορεί και να σας ζηλεύω που ζείτε τόσο ανέμελα... 

Ή ίσως και όχι...