Στιγμές της χρονιάς που φεύγει - Μέρος 2ο: "Acting How?"

Αρχές του 2020...

Στο Acting How? επικρατεί αναβρασμός...

Οι πρόβες είναι σε κρίσιμο σημείο, αλλά όλα δείχνουν πως το τελικό αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει και πάλι...

Μέχρι που ξαφνικά μπαίνει στη ζωή μας ένας αντιπαθητικός κύριος, ονόματι κορονοϊός...

Τα πάντα ανατρέπονται...

Οι "πύλες" του "Acting How?" κλείνουν απότομα... Σύντομα η παράσταση, που με τόση λαχτάρα ετοιμάζαμε, αναβάλλεται οριστικά...

Όλοι είμαστε μουδιασμένοι και προσπαθούμε να διαχειριστούμε την -έτσι κι αλλιώς- δύσκολη κατάσταση, κλεισμένοι στα σπίτια μας...

Η Δήμητρα Σύρου δεν έχει πει όμως ακόμα την τελευταία της λέξη... Μας "πριζώνει" να ετοιμάσουμε ένα βίντεο για το πως βιώνουμε την καραντίνα, ο καθένας από τη "φωλιά" του...

Όλοι μας ανταποκρινόμαστε! 

Σύντομα το βίντεο βγαίνει στον αέρα και μας φέρνει -με έναν μαγικό τρόπο- "κοντά"! 

Δε είχαμε όμως σκοπό να σταματήσουμε εκεί...

Η Δήμητρα αφοσιώνεται στο να υποδεχθεί τον Θάνο της, που είναι προ των πυλών να γνωρίσει τον κόσμο μας, όμως εμείς έχουμε αποφασίσει να μην την αφήσουμε μόνη της...

Νέο βίντεο ετοιμάζεται με ταχείς ρυθμούς, με πολλά πολλά χαμόγελα και ευχές για τη Δήμητρα, τον Χάρη και τον Θάνο... 

Της κάνουμε -ηλεκτρονική- έκπληξη, παρέα με την αδελφή της, την Εύη Σύρου! 

Η συγκίνησή της μοναδική, το ίδιο και η δική μας...

Και ύστερα έρχεται το καλοκαίρι...

Για λίγο επιστρέφουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς μιας και ο κορονοϊός φαίνεται να κάνει στην άκρη...

Σύντομα οι διακοπές τελειώνουν...

Καθώς δειλά δειλά αρχίζει να μπαίνει το Φθινόπωρο, η Δήμητρα κάνει -όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή- την εμφάνισή της!

Μας ενημερώνει για το πρόγραμμα της νέας χρονιάς, αλλά και οργανώνει μια συνάντηση πριν από αυτό...

Το ραντεβού έχει δοθεί στον Εθνικό Κήπο... Όλοι μας ανυπομονούμε... Η στιγμή φτάνει κι επιτέλους ξανασυναντιόμαστε μετά από τόσους μήνες!

Μπορεί λόγω του ιού να μην ήμασταν όσο εκδηλωτικοί θα θέλαμε, αλλά η χαρά μας πραγματικά δεν κρυβόταν... Πόσο μάλλον που επιτέλους γνωρίσαμε και τον Θανούλη (άσχετα αν εκείνος μας κοιτούσε σαν χαμένος, προσπαθώντας να καταλάβει προς τι όλη αυτή η φασαρία)...

Η συνάντηση επαναλαμβάνεται μετά από λίγες εβδομάδες και λίγο πιο μετά έρχεται η ώρα το "Acting How?" να ανοίξει ξανά τις πόρτες του!!

Προλαβαίνουμε να κάνουμε δύο μαθήματα και δεν βλέπουμε την ώρα για τα επόμενα... Όμως...

Και πάλι αυτός ο αναθεματισμένος κύριος, που τον λένε κορονοϊό, θα μας ανατρέψει τα σχέδια...

Το "Acting How?" θα κλείσει ξανά...

Λίγο καιρό αργότερα, θα πραγματοποιήσουμε τηλεδιάσκεψη, για να πούμε τα νέα μας και πάλι εν μέσω καραντίνας...

Από τότε "σιγή ασυρμάτου" (αν και όλο και κάποιος/α θα τσιγκλήσει στην ομαδική μας συνομιλία στο messenger)...

Σήμερα είναι Χριστούγεννα και η καραντίνα ακόμη συνεχίζεται... Τα μέλη του "Acting How?", έχουν -αναγκαστικά- κλειστεί και πάλι στα σπίτια τους... 

Αλλά...

Εκείνη η "μαγική" δύναμη που μας ενώνει, εξακολουθεί να υφίσταται...

Συνεχίζουμε να μεγαλώνουμε μαζί...

Να γελάμε μαζί...

Να κλαίμε μαζί...

Να υπάρχουμε μαζί...

Άλλωστε...

Μια φορά "Acting How?", για πάντα "Acting How?"!!

Και σίγουρα όταν πια θα ξαναβρεθούμε, θα είναι σαν μην έχει περάσει ούτε μια μέρα!! 

Στιγμές της χρονιάς που φεύγει - Μέρος 1ο: "Six Feet Under"

Καθίσαμε αναπαυτικά μπροστά στον υπολογιστή...

Είχε φτάσει η στιγμή που περίμενε εδώ και καιρό... 

"Αν θες, μπορώ να δω το τελευταίο επεισόδιο μόνος μου...", της είπα. Ήξερα πως δυσκολεύεται να εκφράσει έντονα συναισθήματα μπροστά σε άλλους, ακόμα και σε μένα τον ίδιο...

"Όχι μωρέ, αφού φτάσαμε μέχρι εδώ, ας το κάνουμε μαζί. Αλλά να μη με κοροϊδέψεις όταν θ' αρχίσω να κλαίω", μου αποκρίθηκε παιχνιδιάρικα...

Της το υποσχέθηκα, χωρίς πολλά πολλά και βάλαμε το τελευταίο επεισόδιο να παίζει...

Όσο εξελισσόταν, της έριχνα κλεφτές ματιές. 

"Σταμάτα να με κοιτάς συνέχεια, δεν είναι ακόμα η ώρα", μου φώναξε κάποια στιγμή θυμωμένα...

Η αλήθεια ήταν πως προσπαθούσα να καταλάβω από που θα προέκυπτε η συγκίνηση. ΟΚ, το επεισόδιο ήταν υπέροχο, όπως και όλη η σειρά, αλλά δε φαινόταν από πουθενά αυτό που θα ερχόταν...

Μέχρι που...

Είχε έρθει η ώρα για το τελευταίο δεκάλεπτο. Η Κλερ μπαίνει στο αυτοκίνητο και ξεκινά... 

Οι εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη και οι πρώτες νότες από το εξαιρετικό Breathe Me της Sia, είχαν αρχίσει να εισέρχονται ορμητικά στα ανύποπτα αυτιά μου.

Χωρίς να το καταλάβω, είχα σταματήσει να την (κρυφο)κοιτάω και απλά είχα καρφώσει τα μάτια μου στην οθόνη...

Αργά και βασανιστικά οι κόμποι άρχισαν να "γαργαλούν" το λαιμό μου. Κόμποι που πίεζαν να γίνουν λυγμοί. Προσπάθησα να συγκρατηθώ (τώρα που το σκέφτομαι, γιατί άραγε;), αλλά ήταν πραγματικά αδύνατο...

Λίγο πιο μετά οι τίτλοι του τέλους άρχισαν να πέφτουν... Εκείνη, χωρίς να με κοιτάξει (έτσι το αισθάνθηκα τουλάχιστον), μου έδωσε το "πράσινο φως", μέσα σε αναφιλητά: "Τώρα μπορείς να με κοροϊδέψεις όσο θέλεις"...

Της απάντησα με έναν ήχο, που δε θα μπορούσες να ξεχωρίσεις αν ήταν κλάμα, ή γέλιο... Αν κι εγώ το ήξερα καλά τι από τα δύο ήταν...

"Μη γελάς μωρέ", πήγε να με μαλώσει, αλλά πριν καλά καλά αποσώσει τη φράση της, μπόρεσα να ψελλίσω "Δε γελάω, ΟΚ;"...

Κι ύστερα, επιτέλους αφέθηκα... 

Ακούμπησα στον ώμο της και άρχισα να κλαίω γοερά... 

Για λίγο κλαίγαμε σαν μικρά παιδιά και οι δύο... Δεν ξέρω ακριβώς για πόσο... Η έννοια του χρόνου είχε χαθεί εκείνες τις στιγμές...

Εκείνη "συνήλθε" πρώτη... Δεν ήταν η πρώτη φορά άλλωστε που έβλεπε τη σειρά...

Εγώ αδύνατον... 

Τα μάτια μου είχαν θολώσει από τα δάκρυα, την ίδια ώρα που οι λυγμοί συνέχιζαν απτόητοι το βασανιστικό τους παιχνίδι...

"Μα τόσο πολύ μωρό μου; Αλήθεια, δεν το περίμενα", την άκουσα να με "πειράζει".

Με τα πολλά, κατάφερα να επανέλθω στα φυσιολογικά μου... Την κοίταξα με ευγνωμοσύνη και απλά της είπα: "Σ' ευχαριστώ. Που επέμεινες και είχα την ευκαιρία να το ζήσω όλο αυτό"...

Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ξανακλάψει έτσι... Κι ήταν τόσο ωραίο, τόσο λυτρωτικό τελικά!!

Σε μια χρονιά γεμάτη θάνατο και αρρώστια, σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ακούγεται ειρωνικό να λες πως το το καλύτερο "φάρμακο" για την ψυχή σου ήταν (και είναι) μια σειρά που αφορά στο... θάνατο. 

Κι όμως! Πριν το θάνατο, υπάρχει ζωή... Και πρέπει να τη ζεις... Στο έπακρο! Όπως εσύ τη θέλεις...

Six Feet Under ευχαριστώ για το μάθημα ζωής που μου χάρισες!

Κρινιώ σ' ευχαριστώ που θέλησες να το μοιραστείς μαζί μου! 

Αυτό το κοινό σπαρακτικό κλάμα, θα μας ενώνει πάντα...

Μαζί και το Breathe Me: 

Η παράνοια στον καιρό του lockdown...

- O Πρωθυπουργός της χώρας δε γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στην επίταξη και την ενοικίαση...

- Ο Υπουργός Υγείας, μας λέει πως το να μην καταρρεύσει το ΕΣΥ, είναι θέμα opinion makers & opinion leaders (!)...

- Ο Υπουργός Ανάπτυξης παραδέχεται πως το άνοιγμα του τουρισμού έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην έξαρση της πανδημίας και μετά προσπαθεί να βγάλει τους πάντες τρελούς...

- Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, χωρίς στοιχεία και με υπολογισμούς κατά το... δοκούν, μιλά για κατάχρηση των SMS για σωματική άσκηση και λίγο αργότερα ο καθ' ύλην αρμόδιος Υπουργός (Ψηφιακής Πολιτικής) τον αδειάζει μεγαλοπρεπώς...

- Η Κυβέρνηση στο σύνολό της, αρνείται να παραδεχθεί τα εγκληματικά λάθη και τις τεράστιες ευθύνες της για την εξέλιξη της πανδημίας... Με αστήριχτα επιχειρήματα και στοιχεία, επιμένει πως δεν κολλά στα ΜΜΜ και πως φταίνε αποκλειστικά και μόνο οι νέοι... Αλλά και πως και περισσότερες κλίνες ΜΕΘ να φρόντιζε να υπάρχουν, πάλι θα είχαμε το ίδιο πρόβλημα, οπότε αδίκως διαμαρτύρονται οι γιατροί και οι λοιποί υγειονομικοί υπάλληλοι...

- Τα μέτρα έρχονται βροχή, το ένα μετά το άλλο, ανά δύο μέρες, χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα, ή μη, των προηγούμενων, ενώ άλλα λέει ο ένας Υπουργός και άλλα ο άλλος, μέσα στην ίδια μέρα (π.χ. για το ζήτημα των Δημοτικών Σχολείων)...

- Κυβέρνηση και ΜΜΕ συνεχίζουν να τα βάζουν με τον κόσμο, επειδή λέει έχει μποτιλιάρισμα το πρωί και αυτό δε συνέβαινε στο 1ο lockdown... Μα εφόσον τα Δημοτικά είναι ανοιχτά, οι γονείς μεταφέρουν τα παιδιά στο σχολείο, ενώ με την τηλεργασία στο 50%, προφανώς και πολλοί είναι αναγκασμένοι να πάνε στις δουλειές τους... Οπότε που είναι το παράδοξο; 

- Μετά τις 9 το βράδυ, απαγορεύεται να υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να βρεθεί σε ανάγκη και να μην μπορεί να εξυπηρετηθεί μόνος του... Ας αφεθεί να πεθάνει (εκτός αν μας πουν πως ορίζεται ακριβώς το εξαιρετικό πρόβλημα υγείας). Ενώ άνθρωποι που δουλεύουν μέχρι αργά, δεν θα μπορούν να κάνουν ούτε καν μια βόλτα να χαλαρώσουν (εκτός αν έχουν κατοικίδιο φυσικά). Και αλήθεια, από την αρχή της καραντίνας αυτής, πείτε μου που είδατε συγχρωτισμό τα βράδια, που να δικαιολογεί ένα τέτοιο μέτρο; Ναι ξέρω, θα πείτε πως μαζευόταν κόσμος σε σπίτια και για αυτό το έκαναν... Στοιχεία υπάρχουν για αυτό; 

- Σήμερα έμαθα από καλή μου φίλη, πως, σε ό,τι αφορά στις κλειστές δομές περίθαλψης, ευπαθείς ομάδες θεωρούνται μόνο όσοι είναι σε γηροκομεία! Εκείνη π.χ. που δουλεύει σε οικοτροφείο, με ανθρώπους με υποκείμενα νοσήματα, οι τελευταίοι δεν θεωρούνται για το κράτος πως ανήκουν σε ευπαθή ομάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους, αλλά και για τους εργαζόμενους φυσικά... Δείτε εδώ αναλυτικά και φρίξτε μαζί μας: 

https://www.facebook.com/nikoletta.biskou/posts/3616043465129099?__cft__[0]=AZVZcugKhU10Fte681bPoxDtObobXHu7_0AyNR2AcjB8tj9W-SqtvJbon31T2VSrR3E0bP1FvWOGGXbWKe8fhYTQU6bq9yeRgX9f58p7X020Zhnk_qnBUmKeYUn0FaIQg3U&__tn__=%2CO%2CP-R

Για να μην μακρηγορώ άλλο: Αν όλα τα παραπάνω σας πείθουν για την επάρκεια εκείνων που έχουν αναλάβει να μας... σώσουν από τον κορονοϊό, τότε μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε... Πέρα και έξω από κομματικές παρωπίδες... 

Ως υπεύθυνοι πολίτες θα πρέπει επιτέλους ν' αρχίσουμε να απαιτούμε... Να ζητάμε ευθύνες, όπου υπάρχουν... Να πιέζουμε να υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους, όσοι παίζουν με την υγεία και την ψυχολογία μας (πολύ σημαντική αυτή η τελευταία και δεν πρέπει να την υποτιμούμε)...

Καταλαβαίνω το φόβο πολλών για τον ιό (όχι όμως και τον ανεξέλεγκτο πανικό, που σε τίποτα δε βοηθά)... Όμως αυτό το φόβο, δε θα πρέπει να τον αφήσουμε να παραλύσει το μυαλό μας...

Τα κακώς κείμενα, σε όλα τα επίπεδα, είναι πάρα πολλά για να υποκριθούμε πως δε βλέπουμε... 

Και φυσικά, αυτό δε μας κάνει λιγότερο ευαίσθητους για την πανδημία και τον αγώνα που δίνουν εκατοντάδες συμπολίτες μας για τις ζωές τους...

Κορονοϊός: Όταν η πολιτική, υπονομεύει την επιστήμη...

Μου προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι, με αφορμή την πανδημία και τα lockdown, αποδεικνύεται δυστυχώς πως ένα μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας έχει επιτρέψει στην πολιτική και τους πολιτικούς να υπονομεύουν το έργο του...

Δε νοείται να είσαι γιατρός κι ακόμα περισσότερο δε νοείται να είσαι μέλος της ομάδας που αποφασίζει για τις ζωές μας μέσα στην πανδημία και να κάνεις εκπτώσεις στο λειτούργημά σου, προκειμένου να εξυπηρετήσεις κυβερνητικές σκοπιμότητες και συμφέροντα...

Αν εσύ ο ίδιος δεν φέρεσαι όσο υπεύθυνα απαιτεί ο ρόλος σου, τότε δεν θα πρέπει να απορείς που στη συνέχεια ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης δεν πείθεται από τα όσα του λες πως πρέπει να κάνει για να προστατευτεί... 

Για να μην αναφερθώ σε κάποιους από αυτούς τους "ειδικούς"¨, που άλλα έλεγαν το Μάρτιο και ξαφνικά τώρα έχουν κάνει στροφή 180 μοιρών, μάλλον γιατί θαμπώθηκαν από τις "σειρήνες" της πολιτικής.

Προσωπικά, αν ήμουν στη θέση τους θα είχα παραιτηθεί, τουλάχιστον για λόγους ευθιξίας...

Και θα είχα φυσικά πιέσει προς κάθε κατεύθυνση για να δημοσιεύονται τα πρακτικά της επιτροπής για τον κορονοϊό...

Να ξεκαθαρίσω πως ούτε συνωμοσιολόγος είμαι, ούτε αρνητής του COVID... Όμως κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται, έτσι ακριβώς όπως είναι... Όσο κι αν ενοχλούν κάποιους, πολιτικούς και μη...

Αφορμή για την ανάρτηση (αν και όχι μόνο), η παρακάτω είδηση: 

https://tvxs.gr/news/ellada/mia-epistoli-epistimonon-apo-proto-lockdown-poy-thaftike-ti-zitoysan-na-ginei-kai-den-eg

Περί του (2ου) lockdown...

Lockdown vol2 λοιπόν...

Θα περιμέναμε όμως φτάνοντας (αναπόφευκτα δυστυχώς) εδώ, μια αυτοκριτική από την πλευρά της Κυβέρνησης...

Και όχι μια από τα ίδια...

Μια "συγνώμη" που από το τέλος της προηγούμενης καραντίνας μέχρι και σήμερα (κι ενώ υπήρχε όλος ο απαιτούμενος χρόνος), δεν έγιναν όλα όσα έπρεπε να γίνουν, για να μη χρειαστεί να φτάσουμε εδώ...

- Το Εθνικό Σύστημα Υγείας παραμένει στα ίδια ακριβώς χάλια... Και δεν το λέω εγώ, αλλά οι καθ' ύλην αρμόδιοι... Οι γιατροί και οι λοιποί υγειονομικοί υπάλληλοι...

- Ο τουρισμός άνοιξε άτακτα και χωρίς τα απαιτούμενα μέτρα, που όταν πια εύλογα πάρθηκαν, ήταν ήδη αργά...

- Τα σχολεία άνοιξαν χωρίς σωστό προγραμματισμό για την προστασία μαθητών, δασκάλων/καθηγητών (και γονέων σε δεύτερο επίπεδο) και για να αιτιολογηθεί η συγκεκριμένη καταφανώς λανθασμένη απόφαση, χρησιμοποιήθηκε αυτό που λέμε "δημιουργική στατιστική"...

- Δεν έγινε απολύτως τίποτα για την ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς... Και δεν αποτελεί δικαιολογία η έλλειψη πόρων... Όταν υπάρχουν λεφτά για τα ΜΜΕ, τα εξοπλιστικά και για τους Μεγάλους Περιπάτους, αλλά όχι για την υγεία και την προστασία των πολιτών, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της "Δανιμαρκίας", δε νομίζετε;

- Σε τακτά χρονικά διαστήματα, η Κυβέρνηση ακύρωνε τον εαυτό της... Από COVID-free χώρα το καλοκαίρι φτάσαμε στο "κόκκινο" το Φθινόπωρο. Από χθες το πρωί που το lockdown δεν ήταν στα άμεσα σχέδια (Κυβερνητικός Εκπρόσωπος), το ίδιο βράδυ ήταν μονόδρομος (Υπουργός Υγείας)... Και τότε, ποιος ο λόγος για τα μέτρα, που μόλις προ 3 ημερών, ανακοινώθηκαν για να το αποφύγουμε;

- Αντ' αυτών η μόνιμη επίκληση στην ατομική ευθύνη... Η συνεχής στοχοποίηση κοινωνικών ομάδων (νέοι, καλλιτέχνες, εστίαση, μικρές επιχειρήσεις, όσοι πήγαν στο Εφετείο την ημέρα της απόφασης για τη Χρυσή Αυγή, κλπ.). Ανθ' ημών Γουλιμής... 

Ναι σίγουρα υπήρξαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν ανεύθυνοι... Αλλά δεν είναι εκείνοι ο λόγος που θα έχουμε τη 2η καραντίνα... Η ατομική ευθύνη πάντοτε σταματά (κι έτσι πρέπει), εκεί που αρχίζει η πολιτική ευθύνη...

- Αλλεργία στην κριτική... Προφανώς και δε θα κρίνεις τα πεπραγμένα στο επιστημονικό πεδίο, χωρίς να διαθέτεις τις απαραίτητες γνώσεις (αν και τις πολλές απορίες μας, ως επί το πλείστον, δεν μας τις λύνουν οι ειδικοί και προφανώς και δεν αναφέρομαι σε συνωμοσιολογίες, αλλά σε απλά και λογικά ερωτήματα που όλοι μας έχουμε...). Θα κρίνεις όμως φυσικά τον επιστήμονα όταν ξεχνά το ρόλο του και καλύπτει τις κυβερνητικές ανεπάρκειες... Η πολιτική δε νοείται να υπονομεύει την επιστήμη... Και η επιστήμη είναι ανεπίτρεπτο να υποτάσσεται στις επιταγές της πολιτικής...

- Σύγκριση με άλλες χώρες: Κάποιος θα πει "και τι θες να γίνει; Και στις άλλες χώρες αυτό δε συμβαίνει;". Ναι, φυσικά, π.χ. στη Γαλλία και τη Γερμανία. Δείτε όμως τα μέτρα στήριξης της κοινωνίας εκεί και συγκρίνετέ τα με το τι γίνεται εδώ... Η μέρα με τη νύχτα (παρέα με μερικά εκτρωματικά νομοσχέδια που περνούν αβρόχοις ποσίν, με την ευκαιρία της πανδημίας...). 

Εν ολίγοις, εμείς θα ξαναμείνουμε μέσα... Πολύ φοβάμαι όμως πως όταν θα ξαναβγούμε τίποτα δε θα έχει αλλάξει προς το καλύτερο (και δεν εννοώ την πορεία του ιού...). 

Και λίγο μετά τα Χριστούγεννα θα ξαναγίνουμε πρωταγωνιστές στο ίδιο έργο...

Όμως η κοινωνία (και η οικονομία) αμφιβάλλω αν θ' αντέξει και 3ο (ή κι ακόμη περισσότερα) lockdown... Εδώ, μάλλον δύσκολα θα   τα καταφέρει και με το 2ο...

Σε κάθε περίπτωση, εμείς, ως υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες (ναι, υπάρχουμε κι ας είμαστε λίγοι!), δε θα σταματήσουμε να απαιτούμε να ακούσουμε από τα επίσημα χείλη εκείνο το "Συγνώμη", έστω και μόνο για μια κάποια ηθική ικανοποίηση...

Αιθεροβάμονες, το ξέρω... 

Για τη ζωή (όποιες κι αν είναι οι συνθήκες)...

Όσα θα γράψω παρακάτω, στριφογυρνούσαν τις τελευταίες μέρες στο μυαλό μου... Εν τέλει, αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας, με αφορμή αυτά που βιώνουμε τη φετινή χρονιά...

Από το Μάρτιο ζούμε μέσα σε μια παράνοια, που ατόνησε ελαφρώς το καλοκαίρι και πλέον έχει επανέλθει δριμύτερη... Ζούμε είπα; Μάλλον υπολειτουργούμε, από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή μας ο κορονοϊός... Και φτάνοντας στο τώρα, μάλλον έχουμε ξεχάσει πλήρως το πως είναι να ζούμε... 

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ πως δεν ζούμε επειδή δεν μπορούμε να πάμε πια για έναν καφέ, ή ένα ποτό, ή γενικά για να διασκεδάσουμε, χωρίς να κάνουμε δεύτερες σκέψεις... Δεν είναι (μόνο) αυτά η ζωή...

Απλά δε γίνεται να ζεις, για να μην πεθάνεις...

ΟΚ, ζούμε μέσα σε μια πανδημία, πρέπει να προσέχουμε και τη σκιά μας, να τηρούμε τα σχετικά μέτρα ασφαλείας και τις (πολλές φορές) παράλογες αποφάσεις της Κυβέρνησης (δε θα επεκταθώ περισσότερο μιας και το post δεν είναι πολιτικό). Το κάναμε, το κάνουμε και θα το κάνουμε... 

Όμως... Δεν μπορεί όλη μας η καθημερινότητα να αφορά έναν ιό... Δε γίνεται να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με αυτό... Η ζωή δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στον κορονοϊό...

Αν το μόνο που σκεφτόμαστε είναι το αν θα πεθάνουμε, τότε όχι δεν ζούμε... Νομίζουμε πως ζούμε... Και όταν κάποια στιγμή όλο αυτό τελειώσει (όλα τελειώνουν κάποτε), θα έχουμε μείνει μισοί άνθρωποι... Και δύσκολα θα μπορέσουμε να επανέλθουμε...

Και ας γίνω και λίγο κυνικός... 

Το μόνο σίγουρο σε αυτή τη ζωή είναι πως όλοι μας κάποτε θα "χαιρετήσουμε"... Απλά κανείς μας δεν ξέρει το πότε... Και ναι, δεν ξέρω κανέναν που να θέλει να πεθάνει... Προφανώς... Αλλά...

Η ζωή, ανεξαρτήτως των συνθηκών δεν παύει να είναι ωραία... Θυμάμαι πως ακόμα και μέσα στην καραντίνα, που όλων τα νεύρα ήταν τσιτωμένα, εκμεταλλευόμουν ακόμα και την πιο μικρή στιγμή, για να νιώσω γεμάτος και αισιόδοξος... Γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε! Πάντα!

Όπως έχει πει και ο μεγάλος Βίκτωρ Ουγκώ: "Δεν είναι τίποτα να πεθάνεις, είναι τρομακτικό να μη ζεις"...

Κλείνοντας αυτή την (μάλλον αντιδημοφιλή και κόντρα στο ρεύμα) ανάρτηση, φέρνω στο μυαλό μου το φινάλε ίσως της καλύτερης σειράς που έχω δει ποτέ... Ο λόγος βέβαια για το Six Feet Under... Μέσα στα τελευταία συγκλονιστικά 10 του λεπτά συμπυκνώνει, όλα αυτά που πιο πάνω ανέφερα... Όσοι το έχετε δει, είμαι σίγουρος πως θα με νιώσετε... Και όσοι δεν το έχετε κάνει, απλά κάντε το! 

Επίλογος (με τα δάκρυα να έχουν αρχίσει ήδη να κυλούν στο πρόσωπό μου), με το τραγούδι που συνόδευε το φινάλε της σειράς, το υπέροχο Breathe Me της Sia... 

Υ.Γ.: Nα σκέφτεστε θετικά, να παίρνετε βαθιές ανάσες όταν νιώθετε πως πιέζεστε και όλα θα πάνε καλά! Και πάνω απ' όλα να μην ξεχνάτε να ΖΕΙΤΕ!!!

*** Κρινιώ Δεληβοριά & Δήμητρα Σύρου, αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε σας... 🙂 

Συνέντευξη στο Bookia!

 Η πρώτη μου συνέντευξη ως θεατρικός συγγραφέας, στο Bookia και τον Διονύση Λεϊμονή!

Τους ευχαριστώ θερμά!

Διαβάστε την εδώ: https://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=bfe8df85-34cf-4ded-a728-65dd5d1a8e26&fbclid=IwAR1ZYE1-AH8jiv8SAjSzvyZomxlrY7P9NFBPPLfmCCIDbbhsP2RYzTLGUJE 

Σατιρικόν (η συνέχεια...)

Ώρες μιας μέρας όμορφης και όχι φρικαλέας...

Σε μία χώρα δύσμοιρη, φαιδράς πορτοκαλέας.

Ελάτε να μιλήσουμε, για μπείτε στην παρέα...

Και σάτιρα θα κάνουμε, φευγάτη και ωραία.

Για όλα θα μιλήσουμε, χωρίς μαλλιά στη γλώσσα...

Για τους (Λ)αγούς που ξέφυγαν και όχι για την κλώσσα.

Και για (Π)αππάδες άσχημους που τριγυρνούν στα ξένα ( ; )...

Που Υπουργούς εκθέτουνε, που τα 'χουνε χαμένα.

Θα πούμε για αγγέλματα που γίνανε κανόνας...

Και δε θα σταματήσουνε πριν φύγει ο αιώνας.

Κάθε φορά τους βλέπουμε, δάχτυλα να κουνάνε...

Μαντάρα πως τα κάνανε, φαίνεται το ξεχνάνε.

Γελά ο κόσμος βλέποντας τα Μέσα να τιγκάρουν...

Αλλά αυτοί μας απειλούν, συντάξεις πως θα πάρουν.

Τα μέτρα τους, τους φτύνουνε, κατάμουτρα και πάλι...

Ποτέ δε φταιν μωρέ αυτοί, συνέχεια οι άλλοι.

Τους νέους τώρα κυνηγούν, βρήκαν καινούριο θύμα...

Μικρά παιδάκια σέρνουνε ολημερίς στο τμήμα.

Νοικάρηδες στα σπίτια μας, θέλουνε να μας κάνουν...

Χριστέ μου ποιος το σκέφτηκε, θέλουν να μας πεθάνουν.

Ενώ αυτά συμβαίνουνε, η κοινωνία βράζει...

Και η οργή της σύντομα, θα σκάσει σα χαλάζι.

Όμως τώρα που κλείνουμε, θα ήθελα λιγάκι...

Δύο κουβέντες να σας πω, για Μάνο Χατζιδάκι.

Σαν σήμερα γεννήθηκε και άλλαξε την πλάση...

Έτσι δημιουργήθηκε μία καινούρια τάση.

Και τώρα λείπεις Μάνο μας από τον κόσμο τούτο...

Που σίγουρα θα άλλαζες, γεμίζοντάς τον "πλούτο".

Εσύ είσαι (part 2)...

Εσύ είσαι...

Ξανά...

Που μέσα σου (ή και έξω σου, δεν έχεις άλλωστε τέτοιου είδους ευαισθησίες), νιώθεις μια απέραντη ικανοποίηση για τα όσα απαράδεκτα πράττει και λέει η ερίτιμος εισαγγελέας της δίκης της Χρυσής Αυγής, κα Αδαμαντία Οικονόμου... Αφού πολύ θα το 'θελες να μην καταλήξουν στη φυλακή οι φασίστες...

Που είδες το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τις "γυναίκες της ΧΑ" και δε σου σηκώθηκε η τρίχα, όταν ανάμεσα στα πολλά άλλα, παρακολούθησες τα παιδάκια των Χρυσαυγιτών να παίζουν περιχαρή με όπλα... Γιατί "έλα μωρέ, παιδάκια είναι, παίζουν...". 

Που συκοφαντείς τη Μάγδα Φύσσα, αναπαράγοντας εμετικά fake news, ότι δήθεν πανηγυρίζει γιατί θα πάρει αποζημίωση για τη δολοφονία του γιου της... Εύχομαι να μη χάσεις κάποτε το δικό σου παιδί, γιατί τότε θα καταλάβεις... Με τον πιο οδυνηρό τρόπο...

Που επικροτείς τις συλλήψεις στο σωρό (χωρίς κανένα στοιχείο) 14χρονων μαθητών (και στη συνέχεια τις αισχρές συνθήκες κράτησής τους στη ΓΑΔΑ), μιας και "τι θέλουν και τρέχουν στις πορείες, μικρά παιδιά, αντί να κάτσουν να κοιτάξουν τα μαθήματά τους;". Σου έχω νέα... Και θα διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, όπως κάθε νέος ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να κάνει και στα μαθήματά τους θα είναι εντάξει...

 Που συμφωνείς με δηλώσεις Υπουργών και Βουλευτών της Κυβέρνησης, που ούτε λίγο ούτε πολύ στοχοποιούν τη νεολαία, προσθέτοντας παράλληλα άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα της προκλητικής δημόσιας παρουσίας τους...

Που δε ζητάς σε καθημερινή βάση την αποπομπή του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος να παραδίδει μαθήματα βίας και αυταρχισμού και μαζί και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας...

Που τώρα που ξεκινάει και μια άλλη δίκη, για μια ακόμη εν ψυχρώ δολοφονία, ποιος ξέρει τι οχετό θα ξεράσεις πάλι, προσβάλλοντας βάναυσα τη μνήμη του θύματος...

Που τέλος, δεν "ιδρώνεις" καν, βλέποντας τον Πρωθυπουργό της χώρας να σπάει το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ διακοπών, εν μέσω πανδημίας, οικονομικής και εθνικής κρίσης...

Όχι, αυτή τη φορά δε θα σου ζητήσω να κοιταχθείς στον καθρέφτη σου... Έχω πάψει άλλωστε να ελπίζω πως θα αναλογιστείς κάποτε τις τεράστιες ευθύνες σου για το κατάντημα της κοινωνίας μας... 

Απλά θα επιλέξω να μην έχω καμία σχέση μαζί σου... 

Και θα σου "αφιερώσω" κλείνοντας τους παρακάτω στίχους, που σε χαρακτηρίζουν απόλυτα:

'Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή,

έντρομε, άβουλε συ φασουλή,

βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή,

άδειο πετσί χωρίς πνοή...'.

(Πάνος Τζαβέλας - Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή)

Καληνύχτα κ. Χρυσοχοϊδη...

Συνεχίστε κ. Χρυσοχοϊδη...

Συνεχίστε να απαντάτε με βία και τρομοκρατία σε όποιους διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους... (ναι, αυτά για τα οποία οι πολιτικοί σας προϊστάμενοι αδιαφορούν με τον πιο χυδαίο τρόπο...).

Τώρα αρχίσατε να τα βάζετε και με παιδιά... Με ΠΑΙΔΙΑ! Έπεσε πια και το τελευταίο φύλλο συκής που κάλυπτε τις ασχήμιες σας... Συνεχίστε λοιπόν να προκαλείτε κ. Χρυσοχοϊδη... 

Συνεχίστε να μιλάτε για τη δήθεν "δημοκρατική" αστυνομία σας... Δεν πείθετε κανέναν πλέον...

Ίσως θα ήταν καλύτερα να παραιτηθείτε... Δε θα λείψετε δα και σε κανέναν... Αν και δεν περιμένω να το πράξετε... 

Αλήθεια, η συνείδησή σας, σας επιτρέπει να κοιμάστε ήσυχος;

Υ.Γ.: Όσα drones κι αν επιστρατεύσετε, όσα βίντεο κι αν δημοσιεύσετε για να διαστρεβλώσετε την πραγματικότητα, όσοι βρέθηκαν στη μεγαλειώδη συγκέντρωση την ημέρα της απόφασης για τη Χρυσή Αυγή, ξέρουν πολύ καλά τι ακριβώς συνέβη και θα σας διαψεύδουν με κάθε ευκαιρία...

Οι εχθροί μου (θεατρικό έργο)

Υπάρχει ένας μύθος που λέει πως για ν’ αποκτήσεις δύναμη και να ορίζεις ο ίδιος τη ζωή σου, θα πρέπει να ξεριζώσεις την καρδιά του μεγαλύτερου σου εχθρού.

Ο 18χρονος Δ, έχει από μικρός ακριβώς αυτό το όνειρο... Ν’ αποφασίζει ο ίδιος για την πορεία της ζωής του. Όμως δεν πιστεύει πως κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό να συμβεί...

Όταν μαθαίνει για τον σχετικό μύθο αρχίζει να σκέφτεται ποιος θα μπορούσε να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του. Και τότε βρίσκεται σε δίλημμα...

Κι αυτό γιατί καταλήγει πως είτε θα πρέπει να είναι κάποιο από τα πιο κοντινά του πρόσωπα, που με την αγάπη τους τον εμποδίζουν να πετύχει το στόχο του, είτε κάποιο αποδεδειγμένα διεφθαρμένο άτομο, εκπρόσωπος της εξουσίας...

Έτσι, ακολουθεί μια σειρά συναντήσεων με την κοπέλα με την οποία είναι ερωτευμένος, τον πατέρα του, έναν μεγαλοδημοσιογράφο, καθώς και με τον συγγραφέα που αποκάλυψε το μύθο.

Ο Δ είναι έτοιμος να ξεριζώσει την καρδιά ενός απ’ αυτούς, έτσι ώστε να επιβεβαιώσει τον μύθο. Όμως αυτές οι συναντήσεις δεν καταλήγουν πουθενά. Ο Δ, παγιδευμένος στις σκέψεις και τα συναισθήματά του, δεν μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος...

Τότε, αποφασίζει πως ο μεγαλύτερός του εχθρός δεν είναι άλλος από τον ίδιο του τον εαυτό... Και επιχειρεί να ξεριζώσει τη δικιά του καρδιά.

Την τελευταία στιγμή όμως, όλα θα ανατραπούν...

Μπορείτε να διαβάσετε το έργο, εδώ: https://poreiatheatre.com/media/courses/student_scripts/%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%89%CE%BD_%CE%94%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82__-_%CE%9F%CE%B9_%CE%B5%CF%87%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%AF_%CE%BC%CE%BF%CF%85.pdf

Η προέλευση του κόσμου (θεατρικό έργο)

Γκυστάβ Κουρμπέ - Η προέλευση του κόσμου (1866) - Μουσείο Ορσέ/Παρίσι

Ο Π πάσχει από πριαπισμό. Το σχεδόν μόνιμα ορθωμένο πέος του, του δημιουργεί δεκάδες προβλήματα στην καθημερινότητά του και προσπαθεί να βρει κάποια λύση για να μπορέσει να ζήσει σαν κανονικός άνθρωπος.

Φτάνοντας στα όριά του και μέσα στον παραλογισμό του, ο Π αρχίζει να μιλά στο γεννητικό του όργανο κι εκείνο προς μεγάλη του έκπληξη του απαντά! Του λέει πως το μόνο που ζητά είναι η αυτονομία του... Το δικαίωμα να επιλέξει το ίδιο το που θα μπει. Του αποκαλύπτει πως ο μόνος τρόπος για να λύσει το πρόβλημα, είναι να τον αφαιρέσει από το σώμα του. Ο Π αν και αρχικά διστάζει, τελικά κόβει το πέος του και στη συνέχεια πεθαίνει ακαριαία...

Το πέος αποφασίζει από εδώ και στο εξής να αυτοαποκαλείται Ψωλή και ψάχνει παθιασμένα να μπει κάπου που θα μπορέσει να μείνει για πάντα...

Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες, μαθαίνει πως σε ένα μουσείο κάπου στο Παρίσι, υπάρχει το Μεγάλο Μουνί, η Μητέρα όλων των αιδοίων, που κατοικεί για αιώνες μέσα σ’ έναν πίνακα (σ.σ.: πρόκειται για τον πίνακα του Γκυστάβ Κουρμπέ, «Η Προέλευση του Κόσμου»).

Έτσι αποφασίζει να πάει να το συναντήσει και όλα ανατρέπονται εκ βάθρων...

Ή μήπως όχι;

Μπορείτε να διαβάσετε το έργο, εδώ: https://poreiatheatre.com/media/courses/student_scripts/%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%89%CE%BD_%CE%94%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82_-_%CE%97_%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85.pdf

Αλλεργία στην κριτική...

Το τελευταίο διάστημα, έχω παρατηρήσει πως ορισμένοι έχουν αλλεργία στην κριτική...

Μόλις χθες το είδαμε από την κα Μάνδρου (για τα όσα είπε για τη Μάγδα Φύσσα και όχι μόνο), ενώ λίγες εβδομάδες πριν το... δίεπραξε ο κ. Χαρδαλιάς (αμυνόμενος του χειροφιλήματος του στον ιερέα).

Συμβαίνει όμως και αλλού...

Τα τρία σκίτσα του κ. Παπανίκου που παραθέτω, προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων με τη δημοσίευσή τους...

Προτού ξεκινήσω να γράφω αυτή την ανάρτηση, κάθισα και έψαξα κι άλλα σκίτσα του ιδίου καλλιτέχνη, ενώ διάβασα με προσοχή και την απαντησή του, σχετικά με αυτό που απεικονίζει τους μαθητές ως πιθήκους.

Συμπεράσματα;

- Ανέφερε πως όσοι του έκαναν κριτική χρησιμοποίησαν υβριστικούς χαρακτηρισμούς, δημοσιεύοντας και παραδείγματα. Φυσικά και είναι κατακριτέοι όσοι εκτόξευσαν απειλές κατά του ατόμου του, ή τον έβρισαν χυδαία. Όμως είναι μόνο αυτοί; Γιατί εγώ διάβασα και πάρα πολλά σοβαρά σχόλια που επισήμαναν το ατυχές των συγκεκριμένων σκίτσων, με σοβαρά και ατράνταχτα επιχειρήματα. Για όλους αυτούς λοιπόν, έχετε να πείτε κάτι κ. Παπανίκο;

- Διαμαρτυρήθηκε πως τίθεται σε κίνδυνο το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης. Μαζί σας κ. Παπανίκο, είναι ιερό αυτό το δικαίωμα. Αλλά για μισό λεπτό... Σας απαγόρευσε κανείς να δημοσιεύεσετε τα σκίτσα σας; Δεν έχει υποπέσει κάτι τέτοιο στην αντίληψή μου... Γνωρίζετε φαντάζομαι πως όταν αποκτά κανείς βήμα στον δημόσιο λόγο, πρέπει να είναι προετοιμασμένος να δεχθεί και την ανάλογη κριτική (πάντα σε κόσμια πλαίσια, επαναλαμβάνω). Εφόσον λοιπόν το έργο σας ενοχλεί κάποιους, έχουν αντίστοιχα το δικαίωμα να πουν την άποψή τους, να εκφράσουν τη διαφωνία τους. Αλλιώς φτάνουμε στο άλλο άκρο και σίγουρα καταλαβαίνετε τι θέλω να πω με αυτό...

- Η κριτική (και ειδικά στην τέχνη, σε όλες τις μορφές της), έχει νόημα να γίνεται, από τον εκάστοτε δημιουργό, εφόσον δεν είναι μονόπλευρη και δε στρέφεται αποκλειστικά κατά συγκεκριμένων χώρων και πεποιθήσεων (των όποιων). Κάτι που δε συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία των σκίτσων σας κ. Παπανίκο (σε όσα μπόρεσα τουλάχιστον να βρω εγώ, θα είναι χαρά μου να διαψεύσετε, αν κι εφόσον ισχύει το αντίθετο). Είναι ο ίδιος λόγος που φωνάζαμε/φωνάζουμε και για τον κάποτε αγαπημένο μας Αρκά...

Αυτά κι ελπίζω να μη σας ενοχλεί και η (καλόπιστη) κριτική αγαπητέ κ. Παπανίκο...

Υ.Γ.: Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να σχολιάσω αναλυτικά τα 3 σκίτσα της ανάρτησης (αν και θα έπρεπε...).

Ο καθένας μπορεί να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του...

Η υπομονή έχει και τα όριά της...

Η υπομονή πλέον στέρεψε...

Κι επειδή όπως είχα γράψει πριν μερικές μέρες, τίποτα πλέον δεν πρέπει να μένει αναπάντητο, ας (ξανά)ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, μήπως και γίνουν μια και καλή κατανοητά...

- κα Μάνδρου μου, αν δεν έχετε καταλάβει ακόμα σε τι ατόπημα υποπέσατε με τα όσα ελεεϊνά (αρνούμαι να τα ξαναγράψω) αναφέρατε για τη Μάγδα Φύσσα (και μαζί για συγκεκριμένες περιοχές της Αττικής), ξανασκεφτείτε το και ίσως τότε αντιληφθείτε τι κάνατε και ζητήσετε μια συγνώμη... Και πάντως, σε κάθε περίπτωση, το να επιτίθεστε σε όσους δικαιολογημένα σας ασκούν κριτική, δεν είναι και ο πιο κατάλληλος τρόπος αντιμετώπισης...

- κ. Χρυσοχοϊδη, όσες φωτογραφίες και να μας δείξετε προσπαθώντας να διαστρεβλώσετε την πραγματικότητα, σχετικά με τη χθεσινή ιστορική ημέρα, δεν θα μας πείσετε... Δυστυχώς για εσάς, το βίντεο από τη στιγμή που ξεκίνησε η ένταση, σας εκθέτει ανεπανόρθωτα... Κι όσο για τα όσα έγιναν πιο μετά, παρατηρήστε καλά μια άλλη φωτογραφία που κυκλοφόρησε και δείχνει τους περίφημους γνωστούς αγνώστους, να βρίσκονται ανάμεσα στα αγαπημένα σας ΜΑΤ, ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ γίνει το οτιδήποτε... Δεν πρόκειται να σας ζητήσω να παραιτηθείτε, αυτό θα έρθει ως φυσική συνέπεια της ανεπάρκειάς σας να επιτελέσετε τον ρόλο σας...

- Περί των όσων ακούγονται για τον Ποινικό Κωδικά, το πόσο θα επηρεάσει τις ποινές στη δίκη της Χρυσής Αυγής και τις καθυστερήσεις στην διεξαγωγή της, παρότι δεν είμαι νομικός, ώστε να έχω τις κατάλληλες γνώσεις, διάβασα πολύ προσεκτικά τα όσα είπαν οι συνήγοροι της οικογένειας Φύσσα, μαζί και μερικοί ακόμη της Πολιτικής Αγωγής (που είναι και οι καθ' ύλην αρμόδιοι) και είναι κάτι παραπάνω από κατατοπιστικές για το τι πραγματικά ισχύει (και δεν είναι βέβαια αυτό που παρουσιάζεται από πολλούς). Για να μην μακρηγορώ, δείτε εδώ πιο αναλυτικά: https://tvxs.gr/news/ellada/dikigoros-oikogeneias-fyssa-anypostata-osa-legontai-gia-ton-poiniko-kodika-kai-tis-kathy?fbclid=IwAR3PZ-3RN7OulgUwMRMHjDlE7OyYstAOTpZ6WaAnLfFJjv8zdvHHFiVbLFU

Και δείτε και εδώ, για να μην ξεχνάμε και ποιους πάνε να κάνουν ήρωες, εκμεταλλευομένοι την καταδίκη της ΧΑ (νομίζοντας πως έχουμε μνήμη χρυσόψαρου): https://tvxs.gr/news/ellada/th-kampagiannis-systimatiki-i-synergasia-tis-xrysis-aygis-me-ton-geniko-grammatea-tis-ky?fbclid=IwAR27KHHnXCJKe17B6dgYjEq9p3p9iOVt7mLyNOdTSIEl_revII2r6_4D0C0

Ας σταματήσει λοιπόν όλη αυτή η σπέκουλα των τελευταίων ωρών, απ' όποια πλευρά κι αν προέρχεται.

Κλείνοντας, σας παραθέτω και ένα απόσπασμα, από αρκετά χρόνια πριν, που για 'μένα αποτελεί υπόδειγμα του πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλους αυτούς τους όψιμους αντιφασίστες, που βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους αυτές τις μέρες: 

https://www.facebook.com/john.yiannikakis/videos/10220856152287421/?fref=mentions

(Μπράβο σου Δημήτρη Πουλικάκο!).

Σήμερα κλαίμε από χαρά... Η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε!

Σήμερα κλαίμε από χαρά...

Και δε θα κάνουμε σε κανέναν το χατήρι να μας "κλέψει" αυτό το λυτρωτικό συναίσθημα...

ΌΧΙ, δε θα σας κάνουμε τη χάρη:

- κ. Πρωθυπουργέ της χώρας, που συνεχίζετε να υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας με τα διαγγέλματα/δηλώσεις σας, ξεχνώντας τα όσα εσείς ο ίδιος δηλώνατε πριν μερικά χρόνια για τη Χρυσή Αυγή... Συνεχίστε να μην κυβερνάτε, αλλά να κάνετε... αντιπολίτευση (παγκόσμια πρωτοτυπία), εξακολουθήστε να κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε, εμείς σας έχουμε καταλάβει εδώ και πολύ καιρό...

- κ. Υπουργέ... Προστασίας του Πολίτη, που χωρίς ίχνος ντροπής, διαλύσατε άνευ λόγου μια μεγαλειώδη συγκέντρωση... Και ύστερα, για να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα, "αμολύσατε" τους γνωστούς σας αγνώστους για να ρίξουν μερικές μολότοφ και να αμαυρώσουν το συμβολισμό της ημέρας (χωρίς φυσικά να το καταφέρουν)... Εύχομαι καθημερινά, να έρθει εκείνη η μέρα που οι κουκούλες θα βγουν και μαζί τους θα καταρριφθούν όλοι οι μύθοι που τις συνοδεύουν...

- κ. "Δημοσιογράφε" μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού, που εκστομίσατε χωρίς αιδώ πως ο κόσμος "δεν έχει καμιά δουλειά έξω από το εφετείο" και πως "αυτά τα κάνουν οι φασίστες"... Ευτυχώς σας πιστεύουν όλο και λιγότεροι πια...

- Ισαποστάκηδες άπασας της επικράτειας, που αφού πρώτα επικροτήσατε την απόφαση καταδίκης της ΧΑ (και πως θα μπορούσατε να κάνετε διαφορετικά άλλωστε), ύστερα δεν παραλείψατε να φάτε το παραμύθι των δήθεν σημερινών μπαχαλάκηδων και κατά συνέπεια άθελα σας, ή και ηθελημένα, να μειώσετε τη σημασία της σημερινής ιστορικής απόφασης/καταδίκης. Και κάποιοι από εσας να χρησιμοποιήσετε ώς μέσο συμψηφισμού την ιστορία της MARFIN (γνωστό το κόλπο). Για να τελειώνουμε λοιπόν: ΚΑΝΕΙΣ ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ δεν επικροτεί, ούτε επικρότησε ποτέ την τραγωδία της MARFIN. Θέλουμε να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, όσο θέλαμε και να καταδικαστεί η ΧΑ. Μόνο που όταν θα συμβεί αυτό, ίσως να μην είναι εκείνοι που περιμένετε... Κανένας διχασμός δεν προκάλεσε το συγκεκριμένο συμβάν, που είναι σαφές πως ήταν μια αισχρή προβοκάτσια για να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και να μην ξανατολμήσει να διαμαρτυρηθεί ενάντια σε όσους ήθελαν (κι ακόμα θέλουν...) να καταστρέψουν το μέλλον του (όσοι ήταν εκεί ξέρουν πως μιλάμε για τη μεγαλύτερη πορεία των τελευταίων ετών, για να μην πω δεκαετιών...). Αν κάποιοι αμαυρώνουν τη μνήμη των θυμάτων της MARFIN, δεν είναι άλλοι από εκείνους που που ανέφερα μερικές γραμμές παραπάνω...

Αρκετά όμως...

Η συγκεκριμένη μέρα προσφέρεται μόνο για δάκρυα χαράς και συγκίνησης... Για βαθιές και καθαρές ανάσες...

Και περισσότερο απ' όλους μας, ανήκει στη γυναίκα της φωτογραφίας... 

Τη ΜΑΝΑ όλων μας! 

Μάγδα Φύσσα, ναι! Ο γιος σου τα κατάφερε! Μέσα από εσένα!

Θα σου είμαστε πάντα ευγνώμονες!! 

Υ.Γ.: Εννοείται πως από αύριο η "μάχη" θα συνεχιστεί... Ακόμα πιο δυναμικά!!

Για τη δίκη της Χρυσής Αυγής...

Αύριο δεν υπάρχει άλλος δρόμος...

Η Χρυσή Αυγή πρέπει να καταδικαστεί για τα εγκλήματά της...

Ας ελπίσουμε (όσο κι αν φοβόμαστε για το αντίθετο...) πως η δικαιοσύνη αυτή τη φορά θα κάνει το καθήκον της και θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων...

Όμως δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε...

Από μόνη της η καταδίκη της ΧΑ, δε θα εξαφανίσει άπαξ και δια παντός το "φίδι" που λέγεται φασισμός...

Όχι όσο δεν αντιδρούμε απέναντι (και) σε αυτούς που το θρέφουν...

Είναι αδιανόητο να έχουμε δει (άπειρα τα παραδείγματα, ενδεικτικά θα αναφέρω μερικά):

- Τον σημερινό Πρωθυπουργό να δηλώνει περίπου πριν 3 χρόνια: "Η Χρυσή Αυγή είναι σαν να μην υπάρχει, η βία στην Ελλάδα προέρχεται αποκλειστικά από την αριστερά"...

- Τον λαλίστατο σημερινό Υπουργό Ανάπτυξης να λέει: "Kαλύτερα ο γιος μου Χρυσαυγίτης παρά Συριζαίος και Κομμουνιστής". Και σήμερα, μόλις μια μέρα πριν την απόφαση, να υποστηρίζει -ποιώντας την νήσσαν- πως θα σχολιάσει όταν θα βγει η ετυμηγορία, για να μη θεωρηθεί πως παρεμβαίνει στο έργο της δικαιοσύνης (σε άλλες περιπτώσεις που τον αφορούσαν προσωπικά, προφανώς και δεν είχε τέτοιου είδους ευαισθησίες, εκτοξεύοντας απειλές κατά εισαγγελικών λειτουργών)...

- Τον σημερινό Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης (με το "ένοχο" παρελθόν...) να μας τονίζει... γλυκά: "Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή. Απ' όσο ξέρω πάντως δεν αρνούνται τον φυλετισμό στην ιδεολογία τους. Τώρα αν είναι ρατσιστές δεν ξέρω"...

- Σημερινό κυβερνητικό βουλευτή και δημοσιογράφο, να λέει ανερυθρίαστα: "Λυτή και τραμπούκος η Μάγδα Φύσσα, ένα ανθρώπινο ράκος ο Ρουπακιάς" (ανατριχιάζω και μόνο που το ξαναγράφω)...

- Βουλευτή άλλου κόμματος και πρώην Υπουργό, που αφού πρώτα διαπόμπευσε μερικές (δήθεν) οροθετικές γυναίκες, λίγο καιρό αργότερα δήλωσε πως "Η Χρυσή Αυγή είναι ένα αυθεντικό κίνημα" και σήμερα θυμήθηκε να μας κουνήσει το δάχτυλο για να μας πει πως όσοι επιθυμούμε την καταδίκη των φασιστών/ναζιστών, απλά παρεμβαίνουμε στη δικαιοσύνη, ενώ παράλληλα χωρίς ίχνος ντροπής, προσπάθησε να μειώσει την πολιτική διάσταση της δίκης και κατά συνέπεια και της αυριανής απόφασης...

Όλοι οι παραπάνω και οι δεκάδες ακόμα όμοιοί τους, πολιτικοί και μη, επώνυμοι και ανώνυμοι, έθρεψαν, θρέφουν και θα συνεχίσουν να θρέφουν το "αυγό του φιδιού", ανεξαρτήτως της αυριανής εξέλιξης...

Είναι χρέος μας να μην αφήσουμε να γίνουν ο "κανόνας" τέτοιου είδους δηλώσεις... Να απάνταμε, απ' όποιο βήμα ο καθένας διαθέτει, με τον πιο εμφατικό τρόπο (και φυσικά δεν αναφέρομαι σε άσκηση βίας, μακριά από εμάς αυτός ο τρόπος αντίδρασης)... 

Έτσι, μετά την καταδίκη της ΧΑ που όλοι με λαχτάρα αναμένουμε, θα έχουμε πετύχει ένα ακόμα αποφασιστικότερο χτύπημα ενάντια στο φασισμό και τα κάθε λογής απόνερά του...

Έτσι, ο Παύλος θα συνεχίσει να χαμογελά από εκεί ψηλά...

Και η Μάγδα Φύσσα, η μητέρα του, η μητέρα πρότυπο όλων μας, θα γίνει ακόμα πιο περήφανή...

Και εμείς θα έχουμε κάνει το κάθηκον μας... Αν και η "μάχη" δε σταματά ποτέ...

Κλείσιμο με Θάναση (Παπακωνσταντίνου) και την υπέροχη "Ερώτηση Κρίσεως" του: 

"Γυρνώ στην άγρια ροδιά και τη ρωτώ τα ίδια

αν Ελληνίς αισθάνεται λουσμένη από το φως

"Πήρα τη σκυτάλη για ζωή, για θάνατο σκυτάλη"

μου απαντάει ο κόκκινος, στα κλώνια της, ανθός

ΈΟ! ΣΑΠΙΛΑ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ"!...

Για τους μαθητές και τις καταλήψεις...

Όχι κ. Γεωργιάδη...

Όχι κ. Καλλιάνο...

Οι μαθητές δεν είναι ούτε "αλητάκια", ούτε "κακομαθημένα"... 

Είναι νέοι άνθρωποι που μάχονται για να έχουν ένα καλύτερο παρόν και ένα ακόμα καλύτερο μέλλον...

Ένα μέλλον καλύτερο από αυτό που περίμενε εμάς όταν ήμασταν στην ηλικία τους (ίσως φταίμε και οι ίδιοι που δεν παλέψαμε περισσότερο για αυτό...).

Όχι κα. Κεραμέως...

Εκτίθεστε βαρύτατα όταν αντί να αναλογιστείτε τα φρικτά λάθη που έχετε κάνει (και τα οποία συνεχίζετε ακάθεκτη) από τότε που (δυστυχώς) αναλάβατε το Υπουργείο Παιδείας, παίρνετε εκδικητικές και στα όρια του αντισυνταγματικού αποφάσεις...

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη, κ. Γεωργιάδη... Όσο κι αν προσπαθείτε να διαστρεβλώσετε τη δυναμική διαμαρτυρία των μαθητών (μιλώντας για -δήθεν- αναρχικούς, όπως λίγους μήνες νωρίτερα για -δήθεν- θλιβερούς καλλιτέχνες), οι εικόνες σας διαψεύδουν περίτρανα... Και θα συνεχίσουν να το κάνουν...

Κι εσείς κα. Κεραμέως μου, αφουγκραστείτε λίγο την κοινωνία... Μέχρι και υποστηρικτές του κομματός σας, σας χαρακτηρίζουν τη χειρότερη Υπουργό Παιδείας που πέρασε ποτέ από αυτή τη χώρα... Μην απειλείτε τους μαθητές με πράγματα που στην πράξη δεν θα μπορέσετε να κάνετε (κοινή λογική λέγεται και είναι απλό)... Βασικά, γενικά μην απειλείτε, αυτό δε λέγεται άσκηση πολιτικής, αλλά κάτι που αν το γράψω, θα με κόψει η... λογοκρισία...

Όσο για εσάς κ. Καλλιάνο, σκεφτείτε το διπλά πριν ξαναχαρακτηρίσετε συλλήβδην γονείς και παιδιά. Δεν σας διόρισε κανείς ως "Μέγα Ιεροεξεταστή"...

Και δυο λόγια ακόμα, για όλους εσάς που συνεχίζετε να υποστηρίζετε τέτοιες πρακτικές (και που δεν είστε φυσικά "παπαγαλάκια" της Κυβέρνησης), που το μόνο που κάνουν είναι να ευτελίζουν μέχρι αηδίας την έννοια της πολιτικής και του πολιτικού πολιτισμού...

Όχι, ούτε οι μαθητές κάνουν καταλήψεις για να χάσουν μάθημα (κι αν υπάρχουν τέτοιοι, δεν είναι η πλειοψηφία), ούτε θλιβερή μειοψηφία αποτελούν, αλλά τη βροντερή πλειονότητα. Κι ούτε φυσικά οι εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες και αργόσχολοι... Το έχω ξαναγράψει: Όποιος νομίζει πως το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι εύκολο, ας το κάνει, για να δει τη... γλύκα...

Κι ακόμη, σταματήστε να υποδεικνύετε ποιοι μπορούμε να γίνουμε γονείς και ποιοι όχι και κοιτάξτε να είσαστε εσείς σωστά παραδείγματα προς την κοινωνία.

Κλείνω αυτή την ανάρτηση, με μια φράση του μεγάλου Σαλβαντόρ Νταλί, που ταιριάζει "γάντι" στην περίσταση: "Το μόνο άσχημο με τη σημερινή νεολαία είναι ότι δεν ανήκουμε πλέον σ’ αυτήν".... 

Οτιδήποτε παραπάνω, περισσεύει...

Ένας (σχεδόν) 40χρονος, που έχει υποσχεθεί στον εαυτό του πως δε θα πάψει ποτέ να σκέφτεται και να πράττει με την ίδια ορμή και αποφασιστικότητα, που είχε όταν ήταν κι εκείνος στην ηλικία των σημερινών μαθητών...

Όχι κ. Μητσοτάκη...

Αξιότιμε (sic) και... υπέρκομψε κ. Πρωθυπουργέ...

Μας είπατε σήμερα πως το σύστημα υγείας της χώρας μας αντέχει... Οι γιατροί και οι υπόλοιποι υγειονομικοί υπάλληλοι όμως, λένε άλλα... Πως είναι στα όριά του...

Μας είπατε ακόμη πως η Κυβέρνησή σας έχει κάνει ό,τι απαιτείται για την ενίσχυσή του Εθνικού Συστήματος Υγείας... Και πάλι οι καθ' ύλην αρμόδιοι σας διαψεύδουν...

Αναφερθήκατε και στα ΜΜΜ και είπατε πως αναλάβατε δράση για να διορθωθεί η άθλια κατάσταση που παρακολουθούμε τις τελευταίες εβδομάδες... Αλλά όχι πριν περάσει ένας μήνας... Με όποιες συνέπειες αυτό μπορεί να έχει...

Υπογραμμίσατε επίσης πως τα σχολεία θα πρέπει να είναι τα τελευταία που θα κλείσουν αν χρειαστεί... Ξεχάσατε να μας πείτε όμως τι (δεν) κάνατε για να τα θωρακίσετε... Γιατί κι εδώ οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (δάσκαλοι & μαθητές), κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις τραγικές ελλείψεις που καλούνται να διαχειριστούν...

Και καταλήξατε με εξοργιστικά κυνικό τρόπο πως το δίλημμα είναι "Αυτοπροστασία ή Καραντίνα"... 

Δηλαδή ό,τι και να γίνει, αποκλειστικοί υπεύθυνοι θα είμαστε εμείς, αυτό δε θέλετε με άλλα λόγια να μας πείτε;

Πως αν δεν είμαστε καλά παιδιά, θα μας ξανακλείσετε μέσα, καταστρέφοντας και ό,τι έχει απομείνει όρθιο από την οικονομία...

Όχι κ. Μητσοτάκη...

Τα δικά σας εγκληματικά λάθη δε θα τα φορτώσετε (για άλλη μια φορά) σε εμάς...

Δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται συλλήβδην ένας ολόκληρος λαός, επειδή υπάρχουν (όντως) μερικές δεκάδες ανεύθυνοι...

Δεν μπορεί να καταδικάζετε σε ουσιαστικό αφανισμό ολόκληρες επαγγελματικές ομάδες (καλλιτέχνες π.χ.), με δικαιολογίες στα όρια του γελοίου.

Εμείς τηρούμε και θα συνεχίσουμε να τηρούμε τα μέτρα ασφαλείας...

Η ατομική ευθύνη όμως σταματά, εκεί που αρχίζει η πολιτική ευθύνη...

Η ΔΙΚΗ σας ευθύνη (και της Κυβέρνησής σας) κ. Μητσοτάκη...

Αναλάβετε την επιτέλους...

Και σταματήστε να  μας κουνάτε το δάχτυλο...

Και να θυμάστε: Όσο εύκολα σας αποθέωσαν, το ίδιο -κι ακόμα πιο εύκολα- θα σας γκρεμίσουν από το βάθρο σας.

Οι ίδιοι που σήμερα σας λένε Μωϋσή, Ηρακλή, Κένεντι και πάει λέγοντας...

Αλλά ξέχασα... Τουλάχιστον γι' αυτό, έχετε πάρει τα μέτρα σας...

Ερωτήσεις...

Ερωτήσεις...

Προς τον κ. Σύψα: Αλήθεια, όταν είσαι μέλος επιστημονικής κυβερνητικής επιτροπής, μέσα στα καθήκοντά σου είναι και οι καθημερινές τηλεοπτικές εμφανίσεις (και δεν εννοώ φυσικά τις προγραμματισμένες ενημερώσεις για την εξέλιξη της πανδημίας...); Και αν ναι, πότε προλαβαίνεις να κάνεις πραγματική και σοβαρή δουλειά;

Προς τον κ. Μπακογιάννη, Δήμαρχο Αθηναίων: Αλήθεια, από πότε ένας δήμος (και μάλιστα ο μεγαλύτερος της χώρας), διοικείται με όρους... Monopolis; Από πότε οι αποφάσεις παίρνονται με τη λογική, αν βγει, βγήκε, αν όχι, εντάξει μωρέ έχει ο Θεός, θα δοκιμάσουμε κάτι άλλο (δικά μας είναι τα λεφτά που θα χρειαστούν άλλωστε;)...

Κι επίσης αυτή η υπερκάμπια που κατέστρεψε το γκαζόν στην Ομόνοια, από που ξεπήδησε; Από το Χ-Files και το Fringe (δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές);

Προς τον κ. Χαρδαλιά & το Υπ. Πολιτισμού: Επιτρέπεται να μην μπορείτε να τηρήσετε ούτε τους βασικούς κανόνες συνεννόησης; Από το "Κλείνουν τα υπαίθρια θέατρα σε όλη την Ελλάδα" στο "Κλείνουν τελικά μόνο στην Αττική", καταφέρατε να δημιουργήσετε ένα μπλέξιμο άνευ προηγουμένου... Αλλά θα μου πείτε, σάμπως είναι η πρώτη φορά (όλα σχεδόν τα μέτρα που έχετε λάβει, βρίθουν αντιφάσεων...);

Προς το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού: Ο κ. Μητσοτάκης λειτουργεί όπως τα... courier; Και αν ναι, πόσες εργάσιμες ημέρες απαιτούνται για να... ενεργοποιηθεί; Πάει ανάλογα με την έκτακτη ανάγκη; 

Προς τον αναπλ. Υπουργό Οικονομικών, κ. Σκυλακάκη & τον επικεφαλής του ESM, κ. Κλάους Ρέγκλινγκ: Ώστε ό,τι ξοδεύουμε για τα μέτρα κατά της πανδημίας είναι μελλοντικοί φόροι; Ώστε έρχεται fast track μνημόνιo; Την έννοια "Κατάσταση έκτακτης ανάγκης" τη γνωρίζετε; Ότι οι ανθρώπινες ζωές, είναι πάνω από τα χρήματα; Αλλά θα μου πείτε, ποιος έχασε την ευαισθησία για να τη βρείτε εσείς;        

Το ξέρω πως μάλλον οι παραπάνω ερωτήσεις, θα καταλήξουν ρητορικές... 

Αλλά τουλάχιστον σταματήστε να θεωρείτε πως δε βλέπουμε, δεν ακούμε, δεν καταλαβαίνουμε...

Όσοι φυσικά ακόμη παραμένουμε υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες...

*** Στις φωτογραφίες, μερικοί από τους αποδέκτες των ερωτημάτων...

Σταματήστε να υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας...

Επειδή ορισμένοι χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την κυβερνητική τους θέση, συνεχίζουν να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε μερικά πραγματάκια (μιας και η υπομονή μας έχει αρχίσει να εξαντλείται)...

Στη μία φωτογραφία, σημερινή εικόνα από σταθμό Μετρό της Αθήνας... Τα σχόλια περιττεύουν... Κι ας μην επεκταθούμε και στο τι γίνεται στα σχολεία και αλλού...

Οπότε αγαπητέ κ. Σύψα μου και με όλο το σεβασμό στις επιστημονικές σας γνώσεις, καλύτερα να αφήσετε τις καθημερινές τηλεοπτικές εμφανίσεις (η δουλειά σας ΔΕΝ είναι να πιάνετε στασίδι στην TV) και να ασχοληθείτε με τα συνεχιζόμενα -και πλέον εγκληματικά- λάθη, εκείνων που υποτίθεται πως συμβουλεύετε για το πως να διαχειριστούν την πανδημία και προφανώς σας γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους...

Και όχι να συνεχίζετε να "απειλείτε" με lockdown (για το οποίο αν τελικά συμβεί θα είστε αποκλειστικά υπεύθυνοι εσείς και οι πολιτικοί σας προϊστάμενοι με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις σας)... Σήμερα μάλιστα, μας είπατε ελαφρά τη καρδία πως μια καλή λύση θα ήταν, ουσιαστικά να... ανοιγοκλείνετε κατά το δοκούν το κράτος, όποτε το απαιτούν οι συνθήκες (είπατε χαρακτηριστικά: "Θα κάνουμε lockdown περιοδικά. Θα γίνει για 2 βδομάδες μέχρι να πέσει η καμπύλη της επιδημίας, μετά αν ξαναχρειαστεί θα ξαναγίνει για άλλες δυο βδομάδες"). 

Λυπάμαι, αλλά η χώρα δεν είναι... Lego αγαπητέ κ. Σύψα μου... Αναλάβετε λοιπόν τις ευθύνες σας, προτού να είναι πολύ αργά...

Στη δεύτερη φωτογραφία, ο αξιότιμος κ. Χαρδαλιάς, φιλά το χέρι παπά (χωρίς μάσκα)...

Μόλις πριν δύο μέρες, ο ίδιος άνθρωπος, εμμέσως (και ορθά) άσκησε κριτική στον κ. Κουμουτσάκο για παρόμοιο λόγο... Και πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, υπέπεσε στο ίδιο σφάλμα... 

Δεν θα αναλύσω/σχολιάσω το που και το πως έγινε το περιστατικό (είναι ηδη γνωστά). 

Αλλά όταν έχει γίνει τόση κριτική όλο το περασμένο διάστημα και ειδικά από εσένα κ. Χαρδαλιά μου, δεν γίνεται να παρουσιάζεις τέτοια εικόνα...

Το πιο εξοργιστικό όμως στην περίπτωσή σου, είναι ο αλαζονικός τρόπος με τον οποίο επέλεξες να απαντήσεις στη δικαιολογημένη κριτική που σου γίνεται... 

Είπες πως "έκλινες στο ράσο του παπά από σεβασμό και δεν τον χειροφίλησες". Και πως "φόραγες τη μάσκα σου και την έβγαλες για να πιεις νερό". Δεκτά όλα...

Αυτό δεν αναιρεί το λάθος συμβολισμό της κίνησης σου (ούτε το ότι θα μπορούσες να ξαναέβαζες τη μάσκα σου αφού δροσίστηκες, πριν εκφράσεις τον σεβασμό σου στον πάτερ, που φυσικά και δε φταίει σε τίποτα ο άνθρωπος), όπως επίσης και το γεγονός πως αν κάναμε εγώ, ή ο οποιοσδήποτε άλλος πολίτης, την ίδια κίνηση, θα τρώγαμε ένα  ξεγυρισμένο πρόστιμο...

Όσο για το ότι φρόντισες για μια ακόμα φορά στο τέλος της τοποθέτησής σου, να μας κουνήσεις το δάχτυλο και να μας υπενθυμίσεις τα περί μασκών, αποστάσεων και προσωπικής υγιεινής (που τα γνωρίζουμε και τα τηρούμε στη συντριπτική μας πλειοψηφία), αλλά και να απαιτήσεις σεβασμό στο άτομό σου (βάζοντας εξυπνότατα στο κάδρο και τους πραγματικούς μαχητές της πρώτης γραμμής), το μόνο που αποδεικνύει, είναι ότι είσαι αλλεργικός στην κριτική...

Αλλά αυτή είναι η ουσία της πολιτικής (και της δημοκρατίας φυσικά) κ. Χαρδαλιά μου... Όταν κάνεις καλά τη δουλειά σου, παίρνεις τους επαίνους που σου αναλογούν... Όταν πάλι όχι, θα πρέπει να μάθεις να δέχεσαι την κριτική... 

Κανείς μας δεν είναι υπεράνω κριτικής... Και πολύ περισσότερο εσύ, που και δεν υπακούς στους κανόνες που ο ίδιος επιβάλλεις, αλλά και που τα λάθη σου (που είναι πολύ περισσότερα απ' όσα ενδεχομένως μπορεί να πιστεύεις), τα χρεώνεις σε άλλους...

Αντί επιλόγου: Και θα τηρούμε τους κανόνες, όπως κάναμε πάντα, αλλά και θα είμαστε εδώ για να σας κρίνουμε όταν οι καταστάσεις το απαιτούν, γιατί δεν πρέπει και να ξεχνάμε πως ο πολιτικός υπηρετεί τον πολίτη και όχι το αντίθετο (όσο κι αν σ' αυτή την ταλαίπωρη χώρα έχετε περάσει ως λογικό, το ακριβώς ανάποδο)...

Διάκριση!!

Το θεατρικό μου έργο Cave Canem, διακρίθηκε στο διαγωνισμό της "Κοινότητας Τέχνης Ηχοποιοί"!! 

Κι έτσι, πρόκειται να "ζωντανέψει" στη σκηνή... 

Θερμές ευχαριστίες στους διοργανωτές και την Επιτροπή Αξιολόγησης, που μου δίνουν την ευκαιρία να δω το έργο μου να παίρνει σάρκα και οστά, αλλά και στον Θανάση Τριαρίδη που πίστεψε και επέμεινε στο να γραφτεί το Cave Canem!! 

Περισσότερες πληροφορίες προσεχώς!! 

Δείτε εδώ τη σχετική ανακοίνωση των αποτελεσμάτων: https://ihopioi.wixsite.com/hxopoioi/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D?fbclid=IwAR2V-pgVdy9tn8014WLwWuQS20A75aKL5VDooS8qYbcKcE3Yxq1PoiJtUPI 

Μπορείτε να διαβάσετε το Cave Canem, τόσο εδώ στο blog, στη σχετική ενότητα, όσο και εδώ: https://play-ground.gr/wp-content/uploads/2020/05/Cave-Canem.pdf?fbclid=IwAR36uvLEDRSGjTOm_aFPdFzSq_orIgrZJUIp923c3OzDfVHfRUog2ijY59Q

(Η φωτογραφία είναι από το εξώφυλλο του έργου).

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε...

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε...

Σήμερα στο Καρα Τεπε της Λέσβου, τα ΜΑΤ έριξαν δακρυγόνα σε μικρά παιδιά... 

Ντρέπομαι για την ξεφτίλα μας ως κοινωνία...

Κάποτε ήμασταν άνθρωποι... Θέλει πολλή δουλειά για να ξαναγίνουμε...

Εσύ είσαι...

Εσύ είσαι...

Που ζητάς να καούν, να πνιγούν, να ψοφήσουν πάντως σε κάθε περίπτωση, βασανισμένοι και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι...

Που έχεις ήδη βγάλει το πόρισμά σου για το τι συνέβη στη Μόρια...

Που πιστεύεις ότι οι πρόσφυγες/μετανάστες δε σεβάστηκαν την... φιλοξενία που τους παρείχαμε (την ποια;) σ' εκείνο το κολαστήριο...

Που πολλά πολλά χρόνια πριν έλεγες τα ίδια, ακόμα και για συμπατριώτες σου (οι "Τουρκόσποροι" ντε από τη Μικρά Ασία)...

Και για να μη μένουμε μόνο στα ρατσιστικά/φασιστικά σου ένστικτα (τα οποία φυσικά και προστατεύεις σαν "κόρη οφθαλμου")...

Εσύ είσαι που πιστεύεις πως η Έλενη Τοπαλούδη "τα 'ηθελε", επειδή πήγε μόνη της σε ένα σπίτι, παρέα με δύο άνδρες...

Που θεωρείς ότι ο Βαγγέλης Γιακουμάκης ήταν απλά ένα "βουτυρόπαιδο"...

Που χειροκρότησες  τη δολοφονία του Ζακ, επειδή "καλά του κάνανε του πρεζονιού που μπήκε για να κλέψει"...

Που δεν ανατρίχιασες καν με μια άλλη δολοφονία, αυτή του Παύλου Φύσσα, αφού "ήταν ένας αναρχικός που προκαλούσε με τα τραγούδια του" και "να πρόσεχε να μην έμπλεκε σε καβγάδες"...

Που πήρες το μέρος του φονιά Κορκονέα, γιατί "τι δουλειά είχε ο έφηβος Γρηγορόπουλος στα Εξάρχεια, στις 9 το βράδυ;".

Που έβαλες τους φασίστες/ναζί της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, μιας και "Έλα μωρέ, πατριώτες είναι τα παιδιά, τα παρεξηγήσατε"...

Που επανέφερες στην εξουσία αυτούς που χρεοκόπησαν και κατέστρεψαν (μαζί και με άλλους) τη χώρα, για να σου κουνάνε ξανά το δάχτυλο και να σου μιλούν για "καιρούς δοξασμένους και πάλι" και για του "έθνους ξανά την τιμή" (α ρε Θάνο μας τα είχες πει από πολύ πολύ νωρίς, όταν μελοποίησες τον μεγάλο Μπρεχτ)... Και βέβαια να σου μιλούν συνεχώς για ατομική ευθύνη, αλλά όχι για την πραγματική... Που εννοείται πως είναι αυτή που έχει ως αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω...

Εσύ είσαι...

Που φοβάσαι μη σου αλλοιώσουν τον πολιτισμό, τα ήθη, τα έθιμα σου... Αυτά που πρώτος εσύ τσαλαπατάς, κάθε μέρα, κάθε ώρα που περνά... 

Κι όλα αυτά γιατί είσαι βολεμένος στον φριχτό μικρόκοσμό σου και δεν θέλεις ν' αλλάξει... Τίποτα...

Εσύ...

Ο επονομαζόμενος "Νοικοκυραίος"... Ο "Κυρ Παντελής"...

Εσύ είσαι λοιπόν...

Και καλύτερα να σταματήσεις να ψάχνεις ποιος φταίει για την κατάντια του τόπου μας...

Για να τον ανακαλύψεις, αρκεί να κάνεις κάτι πολύ απλό...

Να κοιταχθείς στον καθρέφτη σου...  

(Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους "τα φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες", όπως τόσο συγκλονιστικά λέει και ο τεράστιος Καβάφης στη φωτογραφία).

Περί Big Brother...

Σαφώς και είναι εμετικό όλο αυτό που συνέβη με τον "άντρακλα" του Big Brother... 

Ας μην ξεχνάμε όμως πως (δυστυχώς) αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας μας... 

Όταν μετά από τόσα χρόνια ξαναγίνονται της μόδας τέτοια σκουπίδια, αυτό κάτι δείχνει για τη σήψη της κοινωνίας μας και του συστήματος γενικότερα... 

Όσο δε θέλουμε να αποδεχθούμε την πραγματικότητα και να κάνουμε κάτι για να την αλλάξουμε, όσο συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως όλα είναι καλώς καμωμένα και πως τέτοια φαινόμενα είναι μεμονωμένα, τόσο περισσότερα "φίδια" θα φυτρώνουν στον κόρφο μας... 

Αλλαγή εκ βάθρων των αρρωστημένων αντιλήψεων/πεποιθήσεων της κοινωνίας μας χρειάζεται...

Κάτι τόσο απλό, μα και τόσο δύσκολο συνάμα, καθώς η σαπίλα έχει φτάσει πια στο κόκαλο (ξέρετε δα πόσοι τέτοιοι "άντρακλες" και λοιπά άλλα "μπουμπούκια" υπάρχουν ακόμα εκεί έξω)...

Διαφορετικά, όπως λέει και ο Μίλτος Πασχαλίδης στην ανατριχιαστική "Χώρα των Αθώων" του Μάνου Ελευθερίου, θα συνεχίσουμε να "είμαστε άρρωστοι βαριά από νοσταλγία" και να "μας περιμένουν τα τσιγκέλια στα σφαγεία"...

Θέατρο του παραλόγου...

Μητσοτάκης στο CNN: “Έχουμε μια αύξηση των κρουσμάτων του κορονοϊού και την περιμέναμε επειδή ανοίξαμε την οικονομία και τον τουρισμό." 

Μητσοτάκης (και τα εξαπτέρυγά του, Πέτσας, Χαρδαλιάς, κλπ.), μιλώντας στο εσωτερικό: Για την αύξηση κρουσμάτων δεν φταίει καθόλου το άνοιγμα του τουρισμού. Φταίει η ανεύθυνη νεολαία και η έλλειψη ατομικής ευθύνης. 

Το καταλαβαίνουμε πως μας θεωρούν χιμπαντζήδες; Αντιλαμβανόμαστε ότι έχει παραγίνει πια το κακό με αυτούς τους κυρίους (sic);

Ας εξακολουθήσουμε λοιπόν να φορτωνόμαστε ενοχές και να τσακωνόμαστε για τις μάσκες, τα σχολεία και όλα τα υπόλοιπα, αντί να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ από τους υπέρμετρα ανεύθυνους της Κυβέρνησης να κάνουν σωστά τη δουλειά τους...

Ο Ιονέσκο θα ήταν ευτυχής από την έμπνευση που θα του προσφέραμε...

Καληνύχτα μας και καλή μας τύχη...

Όταν στοχοποιείς μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα (τους νέους στην προκειμένη περίπτωση), σημαίνει πως έχεις χάσει πλήρως τον έλεγχο και προσπαθείς να καλύψεις τη δική σου ανεπάρκεια... 

Όταν δεν έχεις ως κράτος κάνει ούτε καν τα απαραίτητα (πλην του lock down στην αρχή της καραντίνας) για την αντιμετώπιση της πανδημίας, είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να συνεχίζεις να κουνάς το δάχτυλο στους πολίτες, πιπιλώντας μέχρι αηδίας την καραμέλα της ατομικής ευθύνης (που σταματά εκεί που αρχίζει η πολιτική ευθύνη)...

Κι όταν γύρω σου καίγονται περιουσίες και πνίγονται άνθρωποι, είναι θλιβερό να συνεχίζεις τις διακοπές σου σα να μη συμβαίνει τίποτα και να θες να λέγεσαι Πρωθυπουργός...

Κι όσο για μας, ας συνεχίσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας, μέχρι να αλληλοσκοτωθούμε... Αντί ν' αρχίσουμε επιτέλους να βλέπουμε τα προφανή...

Καληνύχτα μας και καλή μας τύχη...

Στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας"...

Τα όσα (συνεχίζουν να) συμβαίνουν είναι κάτι παραπάνω από εξοργιστικά... Και ως συνειδητοποιημένος πολίτης, δε θα μπορούσα να μην τα καυτηριάσω ένα προς ένα...

Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας", χωρίς να φοβηθούμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, για εκείνους που νομίζουν πως μπορούν να μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας...

Όχι κ. Πρωθυπουργέ μου... 

Δεν πείθετε πως ασχολείστε σοβαρά με την πανδημία και τα άλλα προβλήματα της χώρας, όταν δηλώνετε πως θα περιορίσετε τις καλοκαιρινές σας εξορμήσεις και την αμέσως επόμενη μέρα σας βλέπουμε καμαρωτό καμαρωτό να απολαμβάνετε τις διακοπές σας στα (πανέμορφα κατά τα άλλα) Χανιά.  

Ακόμα περισσότερο δεν πείθετε όταν χρησιμοποιείτε στρατιωτικό ελικόπτερο για να πάτε από την Αντίπαρο στην Επίδαυρο, προκειμένου να παραστείτε σε θεατρική παράσταση (δικαίωμα σας φυσικά να πάτε, αλλά όχι προκαλώντας το κοινό αίσθημα και βάζοντας παράλληλα τα εξαπτέρυγά σας να υπερασπίζονται μια πέρα ως πέρα λανθασμένη απόφαση).

Δεν πείθετε πως έχετε αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης όταν στο ίδιο αυτό θέατρο, κυκλοφορείτε χαμογελαστός, κρατώντας τη μάσκα στα χέρια σας, αντί να τη φοράτε(!).

Και πάνω απ' ολα ξεπερνάτε κάθε όριο όταν εμπαίζετε με το χειρότερο τρόπο τους συνταξιούχους, παραβιάζοντας παράλληλα την ίδια ώρα την απόφαση ενός Ανώτατου Δικαστηρίου (ΣΤΕ). Και όχι μόνο τους εμπαίζετε, αλλά ανακοινώνοντας την προκλητική απόφαση να δώσετε μόνο σε κάποιους από αυτούς τα λεφτά που δικαιούνται (κι αυτά όχι ολόκληρα), τους καλείτε για να τα πάρουν να αποποιηθούν τις οποιεσδήποτε περαιτέρω -νόμιμες- απαιτήσεις τους... 

Κι ας μην επεκταθώ και σε άλλες "ομορφιές", δικές σας και της Κυβέρνησής σας, στο πρόσφατο παρελθόν...

Λυπάμαι κ. Πρωθυπουργέ μου, μα αυτή είναι η σκληρή αλήθεια...

Ας προχωρήσουμε παρακάτω όμως...

Αγαπητέ κ. Υφυπουργέ της Πολιτικής Προστασίας, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα σας βλέπουμε να κυκλοφορείτε χωρίς μάσκα (π.χ. σε θεατρική παράσταση), δεν πείθετε, όταν προκειμένου να ανακοινώσετε τα νέα μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό, τη φοράτε, όντας μόνος σας σε έναν κλειστό χώρο... Είναι ξεκάθαρο πως το κάνετε για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους (για να μην παρεξηγηθώ, εννοείται πως η χρήση μάσκας προστατεύει από τον ιό, μακριά από εμένα οι θεωρίες συνωμοσίας...)...

Δεν πείθετε κ. Υφυπουργέ μου, όταν συνεχίζετε να μας κουνάτε προκλητικά το δάκτυλο, λέγοντάς μας πως εμείς και μόνο εμείς θα φταίμε αν υπάρξει εκ νέου έξαρση των κρουσμάτων... 

Όχι κ. Υφυπουργέ μου, δε θα φταίμε εμείς (κι ας υπάρχουν μερικές δεκάδες ανόητοι που δεν τηρούν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, ΔΕΝ είναι η πλειοψηφία). Θα φταίτε εσείς και η Κυβέρνηση την οποία εκπροσωπείτε, που από το πέρας του Lockdown και μετά κάνετε το ένα λάθος πίσω από το άλλο... Δείτε λίγο π.χ. την παρωδία που εκτυλίσσεται καθημερινά στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ή την ακατανόητη απόφαση για αύξηση της πληρότητας των πλοίων (λίγο μετά την ανακοίνωση των μέτρων σας) και ελάτε ύστερα να το ξανασυζητήσουμε. 

Όσο κ. Υφυπουργέ μου συνεχίζετε να επικαλείστε την ατομική ευθύνη και μόνο, χωρίς να αναγνωρίζετε τα δικά σας λάθη, τόσο περισσότερο θα εκτίθεστε...

Ας πούμε όμως και δυο λόγια και για τον αξιότιμο Δήμαρχο Αθηναίων, που υποτίθεται πως πρεσβεύει το "νέο αίμα" της πολιτικής... Πρώτα απ' όλα κ. Δήμαρχέ μου, δε σας τιμούν καθόλου μα καθόλου οι εικόνες που βλέπουμε στην Πλατεία Βικτωρίας με τους πρόσφυγες (ανάμεσά τους και μικρά παιδιά) που έχετε αφήσει σαν τα σκυλιά να κοιμούνται στο δρόμο (αν δεν το προκαλέσατε κιόλας ξηλώνοντας τα παγκάκια). Αυτή η ιστορία θα παραμείνει αναμφίβολα ένα μελανό στίγμα στη θητεία σας...

Κι επίσης, καλό θα ήταν να ζητήσετε κάποια στιγμή και μια συγνώμη από τους Δημότες σας (και όχι μόνο) για την ταλαιπωρία στην οποία τους υποβάλλατε με τον "Μεγάλο Περίπατο", πριν καταλάβετε πως τέτοια μεγαλεπήβολα σχέδια, δε γίνονται στο πόδι, απλά και μόνο για να εντυπωσιάσουμε...

Ως κατακλείδα:

Αξιότιμοι κύριοι της Κυβέρνησης και λοιποί Τοπικοί Άρχοντες, να θυμάστε πως ούτε κουτόχορτο τρώμε, ούτε στερούμαστε αντίληψης για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας... 

Σταματήστε λοιπόν να μας κοροϊδεύετε μπροστά στα μούτρα μας και κάντε επιτέλους σωστά τη δουλειά σας...

Χωρίς να μας κουνάτε το δάχτυλό...

*** Στη φωτό μερικοί στίχοι του Μ. Αναγνωστάκη, που νομίζω πως ταιριάζουν γάντι στην περίσταση...

Αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ... Καληνύχτα...

Κανονικά αυτόν τον καιρό θα έπρεπε να ασχολούμαι αποκλειστικά με τα δύο νέα μου θεατρικά έργα, που εδώ και λίγες μέρες έχουν τεθεί στη διάθεση του κοινού...

Αλλά και με κάτι ακόμα πιο όμορφο, που πρόσφατα ήρθε στη ζωή μου και ανέτρεψε τα πάντα...

Όμως, όπως είχε πολύ εύστοχα γράψει ο Νίκος Γκάτσος στους συγκλονιστικούς στίχους του "Κεμάλ" του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι, "...πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων...". (Κι ελπίζω να μη δω σχόλια για το συγκεκριμένο στίχο, είναι πασίγνωστο σε τι αναφέρεται το τραγούδι...).

Δεν μπορώ να παραμένω απαθής, όταν καθημερινά με αυτά που ακούω, βλέπω και διαβάζω, νιώθω να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι!!

Πάμε λοιπόν με τη σειρά και αυτή τη φορά πιο έξω από τα δόντια από ποτέ...

- Δε βρίσκω λόγια για να χαρακτηρίσω την ανακοίνωση "μνημείο χυδαιότητας & θράσους" του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη (sic), σχετικά με το θάνατο του 27χρονου Βασίλη Μάγγου, που πριν λίγο καιρό είχε ξυλοκοπηθεί άγρια από την αστυνομία κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στο Βόλο (αλλά και μετά το πέρας αυτής...). Προσωπικά, ως απλός πολίτης δεν θα διανοούμουν ποτέ να προκαταλάβω το αποτέλεσμα μιας ιατροδικαστικής εξέτασης... Ο αξιότιμος κ. Υπουργός όμως, φαίνεται πως δεν διακατέχεται από τέτοιου είδους ευαισθησίες... Όποιο όμως και να είναι το πόρισμα των ιατροδικαστών κ. Χρυσοχοίδη μου, δε θ' αλλάξει το γεγονός πως το άτυχο αυτό παιδί σαπίστηκε χωρίς ουσιαστικό λόγο στο ξύλο για ώρες...

Εσείς συνεχίστε να διαστρεβλώνετε την πραγματικότητα, κάθε φορά που ξεπηδά ένα νέο φαινόμενο αστυνομικής βίας και οι εικόνες (αδιάψευστος μάρτυρας) θα συνεχίσουν να σας εκθέτουν... Κι επίσης μην ξεχνάτε πως την τελευταία φορά που τολμήσατε να εκτεθείτε στη λαϊκή ετυμηγορία, αποτύχατε παταγωδώς... Αυτό κάτι θα έπρεπε να σας λέει...

Και κάτι τελευταίο σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα: Ήμουνα νιος και "γέρασα" βλέποντας τους γνωστούς-αγνώστους (ή μπαχαλάκηδες) να σπάνε με κάθε ευκαιρία την Αθήνα... Αρνούμαι λοιπόν να πιστέψω πως είναι τόσο δύσκολο να εντοπιστούν και να συλληφθούν (μήπως άμα συμβεί αυτό, καταρρεύσουν μαζί και πολλοί μύθοι;).

-  Δε βρίσκω λόγια για να χαρακτηρίσω την πλέον πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Ανάπτυξης για τον πατέρα του νεαρού συλληφθέντα που πέρασε στη Νομική... Θα μου πείτε, γιατί να εκπλήσσομαι όταν έχουν προηγηθεί άλλες τόσες προκλητικές δηλώσεις του συγκεκριμένου... Και δίκιο θα έχετε, αλλά από την άλλη όταν ένας Υπουργός (ο όποιος) φτάνει στο σημείο να υποδεικνύει τι θα πει ένας πατέρας στο γιο του, τότε κάπου έχει χαθεί ο έλεγχος... Όπως έλεγε κι ένας παλιός μου καθηγητής (τον οποίο ας μου επιτραπεί να παραφράσω ελαφρώς), η πολιτική δεν είναι... Cosmopolitan!! Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο, νομίζω πως περισσεύει...

- Δε βρίσκω λόγια για να χαρακτηρίσω την επιμονή ενός άλλου Υπουργού (της Αγροτικής Ανάπτυξης), σε μια πέρα για πέρα λαθεμένη άποψη... Πέραν του ζητήματος της κυριότητας του Μουσείου Κεμάλ (που βέβαια ο κ. Υπουργός θεωρεί πως είναι πολύ εύκολο ν' αλλάξει με μερικές παρεμβάσεις -θυμίζοντας παλιότερη πολύ πιο ανατριχιαστική δήλωσή του, σχετικά με παρεμβάσεις στους θεσμούς για να μην ξαναβγεί ποτέ Κυβέρνηση που δε θα του αρέσει...), μάλλον δεν έχει μπει στον κόπο να σκεφτεί πως μια τέτοια κίνηση θα ήταν "βούτυρο στο ψωμί" του Ερντογάν, που αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει στην Τουρκία! Να "εξαφανίσει" το κεμαλικό κράτος! (Υπόψην, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, πως τόσο ο Ερντογάν, όσο και ο Κεμάλ μου είναι εξαιρετικά αντιπαθείς, ενώ φυσικά και θύμωσα με τη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί...).

Δε θέλω να επεκταθώ και σε άλλα θέματα, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση, μάλλον δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί ποτέ αυτή η ανάρτηση... 

Θα την κλείσω λοιπόν και πάλι με Χατζιδάκι/Γκάτσο: "Καληνύχτα Κεμάλ... Αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει πότέ... Καληνύχτα...". 

Μάνο μας και Νίκο μας, τα είχατε πει όλα από τότε... Δυστυχώς κάποιοι συνεχίζουν να μη θέλουν ν' ακούσουν...

Και κάπως έτσι, ο ίδιος αυτός κόσμος συνεχίζει "πάντα με φωτιά και με μαχαίρι να προχωρεί..." (ίσως για πρώτη φορά, σχεδόν στα 40 μου, μπορώ να πω πως καταλαβαίνω πλήρως και -με πόνο ψυχής- αποδέχομαι το μεγαλείο και την αλήθεια αυτού του στίχου, που ως παιδί, αλλά και μέχρι πριν λίγο καιρό, "πλήγωνε" βαθιά το μέσα μου...).

Δυστυχώς... Ή μπορεί και ευτυχώς, δεν ξέρω πια...

"Η προέλευση του κόσμου": Νέο θεατρικό έργο!!

Η υπέροχη Κόρα Καρβούνη και ο θαυμάσιος Χρήστος Μαλάκης, διαβάζουν, με τρόπο μοναδικό, ένα μικρό απόσπασμα από το νέο μου θεατρικό έργο, "Η προέλευση του κόσμου"!!

Πρόκειται για μια τρελή ερωτική (στα όρια της πορνογραφίας) κωμωδία, έναν ύμνο στην ηδονή, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται...

Περισσότερα από τις 8 Ιουλίου και μετά, οπότε και το έργο θα δημοσιευθεί επίσημα στην ειδική ιστοσελίδα του Θεάτρου Πορεία!!

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τους δύο ηθοποιούς, τους Θανάση Τριαρίδη και Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη για την αμέριστη υποστήριξη και καθοδήγηση (χωρίς εσάς, όλο τούτο δε θα είχε γίνει πραγματικότητα) και φυσικά το Θέατρο Πορεία που στήριξε από την αρχή μέχρι το τέλος, με ξεχωριστό ενθουσιασμό, την προσπάθεια τη δική μου, αλλά και των υπόλοιπων συμμαθητών μου στη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής...

Σε αυτούς τους τελευταίους (και από τα δύο τμήματα), θα ήθελα να στείλω μια ξεχωριστή και τεράστια αγκαλιά, ως ένα ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης, για όλα όσα ζήσαμε μαζί, κατά τη διάρκεια αυτής της υπέροχης χρονιάς!!

Enjoy!!

Περί δημοσιογραφίας και δημοσιογράφων...

Το 1998, μου δόθηκε η ευκαιρία να μπω στον "μαγικό", από πολλές απόψεις, χώρο της δημοσιογραφίας, στον οποίο και παρέμεινα για σχεδόν 10 χρόνια...

Οι αναμνήσεις πολλές, το ίδιο και οι άνθρωποι που γνώρισα και συνεργάστηκα και οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία μου έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις (με πολλούς διατηρώ επαφές ακόμη και σήμερα...).

Όμως ο σκοπός αυτής μου της ανάρτησης δεν είναι να κάνω μια ανασκόπηση στη σχετικά μικρή καριέρα μου στη δημοσιογραφία...

Αλλά μια σύγκριση του χθες με το σήμερα, με αφορμή το πολυσυζητημένο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ...

Πιστέψτε με, μιλάμε για τη μέρα με τη νύχτα!

Φυσικά, πάντοτε τα περισσότερα μέσα είχαν έντονο πολιτικό, ή και αθλητικό χρωματισμό... Με μια βασική διαφορά όμως...

Κανείς δε σε υποχρέωνε να κάνεις οτιδήποτε ενδεχομένως στρεφόταν κόντρα στις αρχές σου... Ακόμα και η κριτική επιτρεπόταν, αρκεί να ήταν σε κόσμια πλαίσια...

Τα χρόνια φυσιολογικά περνούσαν και τα πράγματα άρχισαν σιγά σιγά ν' αλλάζουν... Πρώτα άρχισαν να λυμαίνονται το χώρο "επιχειρηματίες" αμφίβολης αξιοπιστίας, που στις περισσότερες περιπτώσεις άφηναν απλήρωτους για μήνες τους εργαζομένους, μέχρι να "βαρέσουν" το τελικό "κανόνι" (είχα κι εγώ την... τύχη να εργαστώ κάποια στιγμή για έναν απ' αυτούς).

Στη συνέχεια κυκλοφορούσαν έντυπα που εκδίδονταν για συγκεκριμένους λόγους και όταν ολοκλήρωναν την "αποστολή" τους, εξαφανίζονταν, το ίδιο ξάφνικα όπως εμφανίστηκαν...

Μέχρι που φτάσαμε στην εποχή της κρίσης και οι "μάσκες" έπεσαν... 

Μπορεί από τα τέλη του 2007 να είχα ουσιαστικά αποχωρήσει από το χώρο, όμως το δημοσιογραφικό "μικρόβιο" ποτέ δε μ' εγκατέλειψε... Κι έτσι φρόντιζα να παρακολουθώ απ' όσο κοντά γινόταν τα όσα συνέβαιναν...

Ειλικρινά δεν ήταν λίγες οι φορές που σιχάθηκα πρόσωπα και καταστάσεις στα ΜΜΕ... Άνθρωποι να πεινάνε, περιουσίες να χάνονται, επιχειρήσεις (εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα, ιστοσελίδες, αλλά και κάθε είδους άλλες) να βάζουν λουκέτο και την ίδια ώρα, όλο και περισσότεροι "μεγαλοδημοσιογράφοι" να μας νουθετούν και να μας κουνούν το δάχτυλο για να δεχτούμε στωϊκά τα μνημόνια και να κάνουμε εκπτώσεις στην ίδια τη ζωή μας...

Ψέματα, ψέματα κι άλλα ψέματα... Κάποια αποκαλύφθηκαν κατόπιν εορτής, αλλά ήδη οι εμπνευστές τους είχαν προλάβει να τα "εξαργυρώσουν", μετακομίζοντας (οι περισσότεροι) στον πολιτικό "στίβο"... 

Παράλληλα, υπήρχε και μια -συνήθως- σιωπηλή πλειοψηφία που συνέχιζε να δίνει το δικό της αγώνα για επιβίωση... Κι όταν παλεύεις για να εξασφαλίσεις το μέλλον το δικό σου και της οικογένειάς σου, είναι λογικό να μην έχεις στις προτεραιότητές σου το να πας κόντρα στα "μεγάλα ψάρια"... Όποιος, ή όποιοι το τόλμησαν, τους έφαγε το "μαύρο σκοτάδι"...

Τα χρόνια συνέχιζαν να περνάνε... Και η κατάσταση χειροτέρευε ολοένα και περισσότερο... Η μάστιγα των fake news άρχισε να γιγαντώνεται... Η λογική να πηγαίνει περίπατο... Η προπαγάνδα σύννεφο... Οι Κυβερνήσεις να εναλλάσσονται σε ρυθμό... πολυβόλου κι εσύ να προσπαθείς να καταλάβεις που σταματά το ψέμα και που ξεκινά η αλήθεια...

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα...

Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με τα πεπραγμένα της τωρινής Κυβέρνησης, είναι πρωτοφανές το γεγονός της απουσίας αντίλογου... Όποιος δημοσιογράφος (ή και απλός πολίτης) τολμήσει να πει τα αυτονόητα, χαρακτηρίζεται συλλήβδην ως γραφικός, ασόβαρος ή Συριζαίος, ή όλα μαζί...

Δεν τιμά τον (όποιο) Πρωθυπουργό μιας χώρας, το ανελέητο λιβάνισμα με χαρακτηρισμούς όπως "Μωϋσής" και "Ηρακλής"...

Δεν τιμά την (όποια) Κυβέρνηση η μη δημοσίευση της λίστας με το (δημόσιο) χρήμα που δόθηκε στο κάθε μέσο για την καμπάνια κατά του COVID-19...

Ξεκάθαρα πράγματα... 

Και για να φτάσω και στο ζητούμενο, μην μακρυγορώντας άλλο: Ναι, το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτυχημένο, από τη στιγμή που μπορεί να θεωρηθεί πως "τσουβαλιάζει" όλους ανεξαιρέτως τους δημοσιογράφους (και οι περισσότεροι είναι αλήθεια πως αγωνίζονται καθημερινά και τις περισσότερες φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες για να τα βγάλουν πέρα)...

Από την άλλη όμως αναδεικνύει και ένα τεράστιο ζήτημα: Υπάρχει όντως μια θλιβερή μειοψηφία (εκδοτών, αλλά και δημοσιογράφων) που επί σειρά χρόνων ευτελίζει και δυσφημεί τον κλάδο... Και δεν ανοίγει ρουθούνι... Κάποια στιγμή λοιπόν κάτι θα πρέπει να γίνει γι' αυτό... Γιατί ήδη η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακό σημείο...

Ναι λοιπόν στην όποια κριτική του επίμαχου σποτ, αλλά όχι βλέποντας το δέντρο, να χάσουμε το δάσος... Γιατί το πρόβλημα υφίσταται και είναι σοβαρό... Πολύ πιο σοβαρό από τα συμφέροντα του κάθε κόμματος...

Και να είστε σίγουροι πως όποιος κάνει σωστά τη δουλειά του, αυτό φαίνεται και σε κανέναν δε χρειάζεται να απολογηθεί... Μόνο να είναι περήφανος που σε μια εποχή γεμάτη "εκπτώσεις", εξακολουθεί να διατηρεί τις αρχές και τα ιδάνικά του...