Όχι άλλο τσουβάλιασμα...

Αλήθεια, πόσο χαμηλά έχουμε φτάσει...

Τα όσα τις τελευταίες ημέρες ακούω και διαβάζω, πραγματικά με έχουν εξοργίσει...

- "Όλοι οι ηλικιωμένοι τα έχουν χαμένα και δε συναισθάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης. Μαντρώστε τους."

- "Όλοι όσοι βγαίνουν έξω εν μέσω καραντίνας δεν έχουν λόγο. Να κάτσουν σπίτια τους, να μη μας σκοτώσουν όλους".

- "Κάτι κακομαθημένα πλουσιόπαιδα κόλλησαν σε αεροδρόμιο του Λονδίνου, από δική τους ανευθυνότητα. Καλά να πάθουν, να κάτσουν εκεί να ψοφήσουν, που θα ασχοληθούμε κιόλας να τους φέρουμε πίσω".

- "Να μείνετε σπίτι, πόσες φορές θα το πούμε, τι δεν καταλαβαίνετε; Η ατομική ευθύνη και μόνο θα μας σώσει από την πανδημία".

Επειδή λοιπόν κάπου έχει ξεφύγει το πράγμα, ας ξεκαθαρίσουμε 2-3 πραγματάκια...  

- Όλα τα παραπάνω αγαπητοί μου, λέγονται τσουβάλιασμα! Τελεία και παύλα.

- Είναι εύκολη η ανέξοδη κριτική, την ώρα που δε γνωρίζουμε όλες τις πτυχές μιας είδησης...

- Οι ηλικιωμένοι δεν είναι λεπροί για να τους κλείσουμε σε κλουβί. Έλεος με τον ηλικιακό ρατσισμό!

- Δεν είναι η πλειοψηφία των πολιτών ανεύθυνη, πως να το κάνουμε... Οι περισσότεροι (πλέον) βγαίνουν από τα σπίτια τους για συγκεκριμένους λόγους και όχι για... ν' αυτοκτονήσουν.

- Όσοι έφυγαν λόγω κρίσης, ή για σπουδές στο εξωτερικό δεν είναι όλοι κακομαθημένα πλουσιόπαιδα. Πολλοί γονείς (και γνωρίζω προσωπικά περιπτώσεις) έφτυσαν αίμα για στείλουν τα παιδιά τους εκεί να σπουδάσουν/δουλέψουν. Και δε θα τους ζητήσουμε και το λόγο γι' αυτό...

- Κάπου τέρμα με την καραμέλα της ατομικής ευθύνης. Μένουμε στο σπίτι μας, προσέχουμε τους εαυτούς μας και τους δικούς μας ανθρώπους, τηρούμε τα μέτρα περιορισμού, δεν πρόκειται να φορτωθούμε και άχρηστα ενοχικά σύνδρομα. Ούτε θα ανεχθούμε άλλο να μας κουνούν το δάχτυλο επώνυμοι και ανώνυμοι... Και προφανώς δεν αρκεί από μόνη της η ατομική ευθύνη για να μας σώσει από την πανδημία.

- Δε γίνεται για μια θλιβερή μειοψηφία να χαρακτηριζόμαστε όλοι απείθαρχοι και ανεύθυνοι.

- ΤΕΡΜΑ στις κομματικές παρωπίδες. Ούτε θα κάνουμε κριτική, απλώς για να πούμε κάτι, ούτε όμως και θα κλείνουμε τα μάτια σε οφθαλμοφανή προβλήματα, που μπορεί ν' αποδειχθούν μοιραία στην εξέλιξη της πανδημίας...

Αντί επιλόγου, λύστε μου μια απορία: Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βλέπουμε τα πράγματα όπως στ' αλήθεια είναι και όχι μέσα από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες των εκάστοτε πεποίθησεών μας;

Κορονοϊός: Προβληματισμοί...

Φωτογραφία: DREAMSTIME

Σε λίγους μήνες μπαίνω στην 5η δεκαετία της ζωής μου...

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα το μεγαλύτερο μου άγχος ήταν να είναι υγιείς οι δικοί μου άνθρωποι...

Έτσι και τώρα...

Ειδικά την περίοδο αυτή, στον καιρό της πανδημίας...

Αυτό με νοιάζει περισσότερο κι από τον ίδιο μου τον εαυτό...

Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν επίσης πως ένα από τα πράγματα που σιχαίνομαι είναι αυτό που λέμε κομματίλα...

Πάντα βλέπω και κρίνω τα πράγματα όπως πιστεύω ότι είναι, μακριά από κομματικές ή πολιτικές εξαρτήσεις (ποτέ δεν τις είχα άλλωστε)...

Ούτως ή άλλως, τα όσα αυτό τον καιρό βιώνουμε, δεν προσφέρονται για μικροπολιτικές αναλύσεις, ούτε για αναίτιους διχασμούς...

Όμως η παρατήρηση των όσων συμβαίνουν, δίνει την ευκαιρία για γόνιμους προβληματισμούς και συμπεράσματα...

Αυτούς θα προσπαθήσω να παραθέσω στις αράδες που θα ακολουθήσουν...

1. Κυβερνητική πολιτική & διαχείριση της πανδημίας

* Τα παρακάτω δεν υποκρύπτουν εμπάθεια κατά της σημερινής Κυβέρνησης. Θα τα έλεγα, όποιοι άλλοι κι αν ήταν στη θέση της, εφόσον έπρατταν αναλόγως...

Έχω μάθει στη ζωή μου, να αναγνωρίζω τα θετικά της πολιτικής μιας (της όποιας) Κυβέρνησης, άσχετα από το εάν ιδεολογικά στέκομαι απέναντί της...

Αντίστοιχα και να καυτηριάζω τα αρνητικά, ακόμα και σε περιπτώσεις που μπορεί να την έχω στηρίξει με την ψήφο μου...

Αυτά ως μια μικρή εισαγωγή...

Επι της ουσίας τώρα:

- Το να μειώνεις στο 50% τους μισθούς όσων εξακολουθούν να εργάζονται (ελαττώνοντας παράλληλα και τις ώρες εργασίας), είναι απλά ένα τραγικό σφάλμα...

Θα μου πείτε, μα αφού θα δουλεύουν λιγότερο, γιατί να παίρνουν τα ίδια χρήματα;

Ξέρετε, η οικονομική μας καθημερινότητα δεν έχει αλλάξει λόγω της πανδημίας...

Τα πάγια έξοδα κάθε νοικοκυριού παραμένουν στα ίδια επίπεδα, οπότε θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος, πως με έναν, μειωμένο στο μισό, μισθό, θα μπορέσει να ανταπεξέλθει ένας εργαζόμενος στις υποχρεώσεις του...

Ψάξτε λίγο και τις αντίστοιχες αποφάσεις που λήφθηκαν σε χώρες του εξωτερικού και θα δείτε τη διαφορά...

- Εξίσου λάθος είναι και ο διπλασιασμός της αποζημίωσης (1.600€ από 800€) για τη διάθεση κλινών ΜΕΘ από τις ιδιωτικές κλινικές. Αν θες ως κράτος να στηρίξεις το Εθνικό Σύστημα Υγείας, προχωράς άμεσα σε επίταξη κλινών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Τελεία και παύλα...

- Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τα 30 εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν στα ιδιωτικά εργαστήρια για τον διαγνωστικό έλεγχο για τον κορονοϊό (ενώ η όλη διαδικασία θα μπορούσε να γίνει με πολύ μικρότερο κόστος), την ίδια μάλιστα ώρα που η έκτακτη κρατική επιχορήγηση στα νοσοκομεία, είναι του ύψους των μόλις 75 εκ. ευρώ.

Επειδή όμως είναι αρχή μου να έχω μια σφαιρική εικόνα, πριν προχωρήσω σε συμπεράσματα, παρακολουθήσα με ενδιαφέρον και τις απαντήσεις του Κυβερνητικού εκπροσώπου, επί των δύο τελευταίων θεμάτων (κλίνες ΜΕΘ & διαγνωστικός έλεγχος).

Δυστυχώς, δεν με έπεισε...

Όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που είναι μέσα στην καρδιά του προβλήματος (νοσηλευτές, γιατροί), προβαίνουν συνεχώς σε εκκλήσεις για άμεσες ενέργειες από την πολιτεία για τη στήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας και όταν συνεχίζουν να καταγγέλουν πως δεν εισακούονται, τότε τι παραπάνω να πω εγώ;

Και επειδή βλέπω και πολλούς συμπολίτες μας να επικροτούν τις παραπάνω αποφάσεις, θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεκολλήσουμε από τις ιδεολογίες μας και να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι και όχι φορώντας παρωπίδες...

2. Η στάση της Αντιπολίτευσης

Παρότι σε γενικές γραμμές όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης τηρούν σχετικά υπεύθυνη στάση, υπάρχουν δυστυχώς και εξαιρέσεις...

Η κριτική έχει νόημα όταν δεν είναι άσκοπη και συνοδεύεται από προτάσεις που μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση της κρίσης...

Τυχόν αναπαραγωγή αδιασταύρωτων ειδήσεων (όπως των δήθεν Capital Controls που επιβλήθηκαν), μόνο πανικό προκαλεί...

Αναφέρθηκε και νωρίτερα, τώρα δεν είναι η στιγμή για μικροπολιτικές και κομματικούς διαξιφισμούς άνευ ουσίας...

Ίσως η πανδημία να αποτελέσει και μια καλή ευκαιρία για να εκλείψουν από την πολιτική ζωή του τόπου...

3. Καραντίνα/Lock Down

Προφανώς και η καραντίνα ήταν απαραίτητη για να αποφευχθεί η διασπορά του ιού και να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας της χώρας...

Όμως ας δούμε την κατάσταση και λίγο μακροπρόθεσμα...

- Είναι κομβικής σημασίας, μέχρι τουλάχιστον τις αρχές Μαϊου, να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για που πάει η όλη κατάσταση...

Διαφορετικά θα αρχίσουν να δημιουργούνται και άλλα προβλήματα, πέραν του κορονοϊού:

1. Ένα κράτος δεν μπορεί να υπολειτουργεί για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, γιατί θα κινδυνεύσει με πλήρη κατάρρευση των δομών του (και όχι μόνο στον υγειονομικό τομέα).

Στη φάση που είμαστε τώρα, φυσικά και χρειάζεται υπομονή, για να δούμε πως θα εξελιχθεί ο ιός, όμως παράλληλα θα πρέπει να κοιτάμε και ένα βήμα πιο μπροστά (κάτι που με ευχαρίστηση μαθαίνω πως ήδη πράττει η επιστημονική κοινότητα).

2. Σε περίπτωση επέκτασης της καραντίνας, με άγνωστη ημερομηνία λήξεως, οι πολίτες θ' αρχίσουν να εκδηλώνουν ψυχολογικά προβλήματα...

Φανταστείτε π.χ., σε ένα ακραίο σενάριο, να ανακοινωθεί πως θα συνεχίσουμε έτσι όπως είμαστε και ενδεχομένως με ακόμα πιο σκληρά μέτρα απομόνωσης, μέχρι το τέλος του 2020...

Ειλικρινά, σε μια τέτοια περίπτωση, πιστεύετε πως θα αντέξει μια ήδη σκληρά δοκιμαζόμενη εδώ και χρόνια κοινωνία;

Ήδη, ο εν πολλοίς δικαιολογημένος φόβος, σε συνδυασμό με τα νεύρα και το άγχος που προκαλεί, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, με απρόβλεπτες συνέπειες...

- Διάβασα σήμερα, πως ένα από τα επιπλέον μέτρα που εξετάζονται, είναι ο περιορισμός των μετακινήσεων για τους ηλικιωμένους (μέχρι τις 12.00-13.00)...

Καταρχάς πως ακριβώς ορίζεται η έννοια "ηλικιωμένος";

Από 70+; Παραπάνω;

Λένε πως θα το κάνουν, γιατί διαπιστώθηκαν πολλαπλές άσκοπες μετακινήσεις σε γιατρούς, ή φαρμακεία, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος...

Μα στ' αλήθεια, ποιος γιατρός ή φαρμακοποιός υπάρχει περίπτωση να δεχθεί πάνω από μια φορά τη μέρα τον ίδιο άνθρωπο, εκτός κι αν υπάρξει έκτακτη ανάγκη;

Ούτε όλοι οι 70+ έχουν υποκείμενα νοσήματα...

Και ούτε φυσικά πάσχουν από άνοια...

Όσοι μπορούν να βοηθηθούν από τα παιδιά, ή άλλα μέλη της οικογένειάς τους, ήδη το πράττουν...

Αλλά το να στοχεύεις σε αυτούς, με το πρόσχημα της προστασίας τους (ως -όντως- ευπαθείς ομάδες), συγνώμη, αλλά αποτελεί ξεκάθαρο ηλικιακό ρατσισμό...

Δεν αρνούμαι φυσικά πως υπάρχουν και άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που δε συναισθάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία...

Ειδικά όταν πλέον, θεωρείσαι ικανός να εργάζεσαι μέχρι τα 72...

4. Ατομική & κρατική ευθύνη

Πολύς λόγος έχει γίνει για τη σημασία της ατομικής ευθύνης σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του ιού...

Ναι, υπάρχει φυσικά η ατομική ευθύνη, καμία αντίρρηση...

Όταν όμως χρησιμοποιείται για να καλυφθεί η κρατική ανεπάρκεια, τότε έχουμε πρόβλημα...

Πριν την γενική απαγόρευση μετακινήσεων, προφανώς και υπήρξαν κρούσματα ανευθυνότητας πολιτών...

Όμως, όσο κι αν προσπάθησαν τα ΜΜΕ να παρουσιάσουν πως ήταν πλειοψηφικά εντός της κοινωνίας, μάλλον το αντίθετο ισχύει...

Άλλωστε μέχρι και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ανέφερε στο σχετικό διάγγελμά του, πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τήρησε ευλαβικά τα μέτρα...

Σε κάθε περίπτωση, μετά και τη γενική απαγόρευση κυκλοφορίας, η συζήτηση περί ατομικής ευθύνης, νομίζω πως τελείωσε...

Τώρα ο λόγος έχει περάσει σχεδόν αποκλειστικά στο κράτος...

Εμείς κάνουμε το καθήκον μας, μένοντας στο σπίτι, δε χρειάζεται όμως να φορτωθούμε επιπλέον ενοχικά σύνδρομα...

Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην πανικοβαλλόμαστε...

Δε βγαίνει αλλιώς...

5. Αυθαιρεσίες στον εργασιακό τομέα

Από το αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος", απολύθηκαν μέσω... SMS 300 άτομα...

Διοικήσεις εταιρειών/επιχειρήσεων ζητούν μέρος του έκτακτου επιδόματος στήριξης των 800 ευρώ από τους εργαζόμενους, για να καλύψουν μέρος της ζημιάς που έχουν υποστεί...

Και σίγουρα θα ξεπετάγονται και άλλα, όσο ο καιρός περνάει...

Και δεν ανοίγει ρουθούνι...

Όσοι αυθαιρετούν στον εργασιακό τομέα (δημόσιο, ή ιδιωτικό), θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά...

Το κράτος είναι σαφές πως πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί και μέσα στην κρίση, αλλά αυτό δε συνεπάγεται να καταλυθούν νόμοι και κανόνες...

6. ΜΜΕ

Τα περισσότερα ΜΜΕ, δυστυχώς παρουσιάζουν την κατάσταση τρομολαγνικά... Προφανώς και τα πράγματα είναι ιδιαίτερα σοβαρά, αλλά αυτό δε σημαίνει πως καθημερινά θα πρέπει να πολλαπλασιάζεται ο πανικός του κόσμου.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται και σε όσους δίνεται βήμα για να εκφέρουν τις απόψεις τους...

Με την ίδια λογική που κατακρίνουμε όσους, ειδικούς και μη, μιλούν για συνωμοσίες, με την ίδια λογική θα πρέπει να κατακρίνουμε και όσους, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τις γνώσεις, ή την αυθεντία τους (δε μιλώ φυσικά για όλους, υπάρχουν κι εκείνοι που και γνωρίζουν και παρουσιάζουν με σοβαρότητα τα δεδομένα για τον ιό), σπείρουν τον φόβο, δηλώνοντας ανερυθρίαστα πως σε λίγες εβδομάδες θα πεθαίνουμε μέσα στα σπίτια μας.

Κι επειδή υπήρξαν δυστυχώς και τέτοια περιστατικά συνανθρώπων μας που "έφυγαν" στο σπίτι τους, σίγουρα μεν θα πρέπει να δούμε τα τι, τα πως και τα γιατί, αυτό δε σημαίνει όμως δε, πως τέτοια τραγικά συμβάντα, θα γίνουν ο κανόνας...

Από την άλλη υπάρχουν και ψύχραιμες αναλύσεις, που ούτε για συνωμοσίες λένε, ούτε τον πανικό διαχέουν...

Ας μην τις απορρίπτουμε ασυζητητί κι αυτές...

Και τέλος, σε καμιά περίπτωση να μην αναπαράγουμε τα δεκάδες fake news που κυκλοφορούν και που το μόνο που πετυχαίνουν, είναι να επιτείνουν την παραπληροφόρηση...

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:

- Ας προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα την όλη κατάσταση...

- Ας σκεφτόμαστε και το μετά της κρίσης, που θα είναι πολύ δύσκολο για όλους μας...

- Ας προστατεύουμε τους εαυτούς μας και τους αγαπημένους μας...

- Ας προσπαθήσουμε μέσα απ' όλο αυτό να βγούμε καλύτεροι...

Stay positive...

Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξαρχής πως τηρώ τα μέτρα ασφαλείας για τον κορονοϊό και παραμένω σπίτι μου, πλην των απαραίτητων εξόδων (σούπερ μάρκετ, περίπτερο, φαρμακείο), αλλά και καμιάς μικρής βόλτας γύρω από το σπίτι μου (μόνος, ή και μαζί με ακόμα ένα άτομο, έχοντας τις απαραίτητες αποστάσεις). Αυτό προς αποφυγή άσκοπων παρεξηγήσεων...

ΟΜΩΣ είναι η άλλο η προσοχή που πρέπει να επιδεικνύουμε και άλλο η παράνοια που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα...

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ορισμένα πράγματα:

- Ο μεγαλύτερος φόβος για τον κορονοϊό, είναι να μην αντέξει το εθνικό σύστημα υγείας και να καταρρεύσει. Ως γνωστόν αυτό θα γίνει εάν η διασπορά του ιού καταστεί ανεξέλεγκτη... Ορθότατα λοιπόν έχουν παρθεί τα μέτρα που πάρθηκαν και που η πλειοψηφία τα τηρεί (σημερινά λόγια του κ. Τσιόδρα και όχι δικά μου, τα περί πλειοψηφίας).

- Η αδυναμία επεξεργασίας των όσων βλέπουμε και ακούμε είναι μια χρόνια πληγή της κοινωνίας μας. Έχοντας δουλέψει αρκετά χρόνια στη δημοσιογραφία, είμαι σε θέση να γνωρίζω πως ο αναγνώστης/θεατής, καλώς ή κακώς, δε θα μπει στη διαδικασία να διαβάσει/ακούσει τις λεπτομέρειες της εκάστοτε είδησης. Του αρκεί ο τίτλος και η εικόνα, για να βγάλει τα -συνήθως λανθασμένα- συμπεράσματά του.

Ένα λίαν πρόσφατο παράδειγμα: Μέχρι πριν λίγη ώρα ήμουν κι εγώ εξοργισμένος για τη σημερινή είδηση της μαζικής φυγής πολιτών προς τα χωριά τους. Μέχρι που διάβασα τη σχετική ανακοίνωση της Τροχαίας περί φυσιολογικής κίνησης, αλλά και πως στα διόδια δεν υπήρχαν εισπράκτορες, αλλά μόνο κερματοδέκτες και e-pass/ΤΕΟ-pass, εξαιτίας των οποίων δημιουργήθηκαν και οι όποιες ουρές. Δε μπορώ να γνωρίζω αν ισχύει το δεύτερο, αλλά για το πρώτο προτιμώ να εμπιστευτώ την Τροχαία και όχι τα ΜΜΕ... 

Προφανώς και κάνουν εγκληματικό λάθος όσοι (γιατί υπήρξαν και θα υπάρξουν και τέτοιοι) υπό αυτές τις συνθήκες ξεκινούν για τα χωριά τους. Αλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο πως παρουσιάζεται η κάθε είδηση (βασικός κανόνας της δημοσιογραφίας)...

- ΜΜΕ και κορονοϊός: Άλλη πονεμένη ιστορία...

Σαφέστατα και η πανδημία είναι -και σωστά- η κυρίαρχη είδηση των ημερών (ευτυχώς όχι και η μόνη...). 

ΑΛΛΑ: Όπως προανέφερα, είναι διαφορετικό να παρουσιάζουμε την είδηση όπως είναι κι άλλο με τρόπο που να επιτείνει τον -δικαιολογημένο- φόβο της κοινής γνώμης. Γιατί αυτό θα οδηγήσει σε γενικευμένο πανικό, που σε τίποτα δε βοηθά την όλη κατάσταση... Όπως και η αναπαραγωγή fake news που σε τέτοιες περιπτώσεις βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να ανθίσει... ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ, δε θα σταματήσω να το φωνάζω!

- Κρίσεις και αναλύσεις, ειδικών και μη: Όπως σε κάθε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, έτσι και τώρα, ο καθένας βρίσκει την ευκαιρία να πει τη γνώμη του... Κι αν από τη μία είναι εύκολο να αγνοήσεις τον κάθε ξερόλα άσχετο από την Άνω Ραχούλα, δεν συμβαίνει από την άλλη το ίδιο και με όσους ενδύονται το μανδύα του ειδικού. Όλες αυτές τις μέρες έχω ακούσει δεκάδες γιατρούς να μιλούν για τον κορονοϊό και να προσπαθούν να πείσουν πως η δική τους άποψη είναι η ενδεδειγμένη. Καλό είναι όμως να ακούμε μόνο όσους πραγματικά γνωρίζουν. Δηλαδή τους λοιμωξιολόγους, ή τους πνευμονολόγους, ή τέλος πάντων όσους έχουν την απαιτούμενη εμπειρία και γνώση σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Και όχι τους κάθε λογής, απόλυτα σεβαστούς κατά τα άλλα, βιοχημικούς (καθόλου τυχαία η αναφορά...), ή όποιους άλλους... Δεν ξέρουν όλοι τα πάντα...

- Προβλέψεις για την εξέλιξη της πανδημίας: Ούτε θα ζω στον κόσμο μου, θεωρώντας πως ο κορονοϊός είναι ήσσονος σημασίας, ούτε όμως μέσα μου θα αποδεχθώ ως δεδομένο το ότι αργά ή γρήγορα θα γίνουμε Ιταλία...

Συγκρίνοντας τι συμβαίνει σε κάθε χώρα, ας λαμβάνουμε υπόψη μας και τις πληθυσμιακές διαφορές, καθώς και το πόσο γρήγορα έλαβαν μέτρα για την αντιμετώπιση του ιού. 

Τίποτα δεν είναι σίγουρο, οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή, να είμαστε όσο προσεκτικοί χρειάζεται, να ελπίζουμε στο καλύτερο και να μην αποδεχόμαστε ως ήδη τετελεσμένο το χειρότερο.

- Κομματίλα: Άλλη μια προαιώνια πληγή της Ελλάδας μας... Ειλικρινά δεν είναι σε καμιά περίπτωση η ώρα να συζητάμε για το ποιο κόμμα θα χειριζόταν καλύτερα την κατάσταση, ή να φιλτράρουμε την όποια άποψή/κριτική μας, μέσα από τις πολιτικές μας πεποιθήσεις. Θα έρθει η ώρα και γι' αυτό, τώρα προέχουν άλλα, πιο σοβαρά...   

Ατομική ευθύνη: Αυτό που πρέπει να κάνουμε για όσο διαρκέσει η καραντίνα, είναι να προσέχουμε τον εαυτό μας και τους δικούς μας ανθρώπους. Και να τηρούμε τις σχετικές οδηγίες. Και όχι να κουνάμε το δάχτυλο και να καμωνόμαστε ότι τα ξέρουμε όλα, τσουβαλιάζοντας δικαίους και άδικους. Ευτυχώς, ή δυστυχώς, δεν τα ξέρουμε...

Ας έχουμε λοιπόν το μυαλό μας πάντα σε εγρήγορση και ας μην σκεφτόμαστε συνέχεια τον κορονοϊό. Ας διαβάσουμε, ας γράψουμε, ας δούμε μια ταινία, ή μια σειρά, ας έχουμε γενικότερα θετική ενέργεια. Μόνο έτσι θα διατηρήσουμε την ψυχική μας ισορροπία...

#Staythefuckhome λοιπόν, αλλά και #Staythefuckpositive!

Ανησυχώ...

Ανησυχώ...

Πως δεν έχουμε αντιληφθεί τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της κατάστασης που τώρα βιώνουμε...

- Πρώτα απ' όλα η οικονομική καταστροφή που ήδη συντελείται παγκοσμίως... Επιχειρήσεις (αναγκαστικά) κατεβάζουν για άγνωστο χρονικό διάστημα ρολά και άνθρωποι μένουν ουσιαστικά χωρίς δουλειά...

Και όση ενίσχυση κι αν φροντίσει το εκάστοτε κράτος να τους προσφέρει, δεν ξέρω κατά πόσον αυτή η ζημιά θα μπορέσει να μαζευτεί...

Η οικονομία λοιπόν πέφτει συνεχώς και πολύ φοβάμαι πως θα φτάσει σε επίπεδα εποχών πολέμου... Οι πληγές που έχουν ανοίξει, θα πάρει καιρό για να κλείσουν, στην μετά τον κορονοϊό εποχή...

- Μεγάλο ζήτημα και η ψυχική μας υγεία και ισορροπία... Η αναγκαστική μας καραντίνα/εγκλεισμός, σήμερα προστατεύει (και θα συνεχίσει) -και σωστά, για να μην παρεξηγηθώ- όχι μόνο τις ζωές μας, αλλά ακόμη περισσότερο την ομαλή λειτουργία του εθνικού συστήματος υγείας. Γιατί κακά τα ψέματα αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος... Να μην αντέξει και να καταρρεύσει...

Όλη αυτή η κατάσταση όμως, αργά ή γρήγορα θα δημιουργήσει στρες και πίεση... Σε άλλους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο... Οργανισμοί ήδη κλονισμένοι ψυχολογικά (από πριν, αλλά και τώρα, κατά την εξελισσόμενη κρίση του κορονοϊού), ενδεχομένως να φτάσουν ακόμα και στην κατάθλιψη... Και ούτε αυτές οι πληγές θα είναι εύκολο να επουλωθούν. 

Πολλές φορές σκέφτομαι πως ακόμα και οι άνθρωποι που τώρα αγωνίζονται για να προστατεύσουν την υγεία μας (γιατροί, νοσηλευτές, φαρμακοποιοί), ή δουλεύουν ακατάπαυστα για να διατηρηθεί αρραγής η διατροφική αλυσίδα (υπάλληλοι σούπερ μάρκετ, φούρνων κλπ.) και δείχνουν τεράστιες ποσότητες ψυχολογικών αποθεμάτων, όταν αυτή η καταιγίδα περάσει, δεν ξέρουμε τι σημάδια θα έχει αφήσει πάνω τους...

Συνήθως υποβιβάζουμε τη σημασία της ψυχικής μας υγείας, αλλά πιστέψτε με, είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική...

Είναι κρίσιμης σημασίας το να διαχειριστούμε το τώρα μας, αλλά ας μη λησμονούμε και το μετά...

Προσωπικά, ολοένα και περισσότερο το τελευταίο διάστημα, νιώθω πως ισορροπούμε πάνω σ' ένα λεπτό τεντωμένο σχοινί... Ενά σχοινί που όσο κι αν θέλω να πιστεύω το αντίθετο, δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως θα μας αντέξει και δε θα σπάσει... Είτε τώρα, είτε ακόμα περισσότερο, μετά το πέρας της κρίσης...

Ας διατηρήσουμε λοιπόν το μυαλό ψύχραιμο και τη σκέψη καθαρή, για να μπορέσουμε ν' αντιμετωπίσουμε και το δύσκολο παρόν, αλλά και το ζοφερό (σε πολλά επίπεδα) μέλλον...

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε!

Σκέψεις εν μέσω καραντίνας...

Μερικές σκέψεις, την ώρα που νιώθω ότι η λογική σε αυτή τη χώρα έχει προ πολλού χαθεί...

- Περί Εκκλησίας & κορονοϊού: 

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε τα αυτονόητα; Το ότι η συνάθροιση μέσα σ' έναν ναό, ή η μετάληψη δεκάδων ατόμων από το ίδιο κουταλάκι, είναι τη δεδομένη χρονική στιγμή επικίνδυνη για την εξάπλωση/διασπορά του ιού και την επιδείνωση της υπάρχουσας κατάστασης, είναι θέμα κοινής λογικής... 

Και ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΝΕΝΟΣ!! 

Όπως θα κατακρίνω όσους συνωστίστηκαν στις παραλίες, τα μπαρ, τις καφετέριες κλπ., αγνοώντας τα μέτρα προστασίας, το ίδιο θα κάνω και με εκείνους που σήμερα (και όχι μόνο) συνέρρευσαν στις εκκλησίες και κοινώνησαν... Η πίστη είναι προσωπικό θέμα του καθενός μας, αλλά σε καμία περίπτωση πάνω από τη δημόσια υγεία... Και οι κανόνες κοινοί για όλους... Σταματώ κάπου εδώ, για να μην παρεξηγηθώ.

- Περί καραντίνας: 

ΦΥΣΙΚΑ και πρέπει να μένουμε σπίτι, για να προστατευόμαστε και να προστατεύουμε και τους δικούς μας ανθρώπους. Φυσικά και είναι ανώριμοι/αδιάφοροι (για να μην πω κάτι χειρότερο), όσοι το έχουν ρίξει στη... μποέμικη ζωή (με αφορμή την καραντίνα), μη λογαριάζοντας τους κινδύνους.

ΟΜΩΣ: Το να βγεις να κάνεις μια βόλτα μόνος (ή ακόμα και με εκείνον/εκείνους που μένετε μαζί) μέχρι το άλλο τετράγωνο, η απλά να περπατήσεις (εφόσον ο καιρός είναι καλός), για λίγη ώρα (χωρίς να βρεθείς σε χώρους που συναθροίζονται πολλά άτομα), δεν είναι κάτι κακό... Το αντίθετο μάλιστα, άλλωστε αρκετοί είναι οι ειδικοί (γιατρό άκουσα να το λέει) που το συστήνουν... Κάνει καλό και στην ψυχολογία μας, που είναι πολύ σημαντική σε αυτή τη δύσκολη περίοδο...

- Περί αναλύσεων/προβλέψεων για την εξέλιξη της πανδημίας:

Σαφέστατα και πρέπει να ακούμε και να εμπιστευόμαστε τους επιστήμονες και τους ειδικούς, που σίγουρα ξέρουν περισσότερα από εμάς. Και να ακολουθούμε τις οδηγίες τους...

ΑΛΛΑ: Χρειάζεται και λίγη προσοχή στο πως παρουσιάζονται όλα αυτά. Δεν αναφέρομαι τόσο στα ΜΜΕ, άλλωστε ο καθένας κρίνει τι θα δει, τι θα πιστέψει και αναλόγως πράττει...

Όμως σήμερα, διάβασα δήλωση Καθηγητή Πανεπιστημίου (αυτονόητος ο σεβασμός μου στις γνώσεις του), που ούτε λίγο ούτε πολύ κατέληγε πως σε λίγες εβδομάδες θα πεθαίνουμε σπίτια μας, λόγω έλλειψης κλινών στις ΜΕΘ. Ασφαλώς και υπάρχει έλλειψη κλινών, ασφαλώς και γι' αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή απ' όλους μας, ώστε να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας, αλλά το να λες ουσιαστικά πως σε λίγο καιρό θα αρχίσουμε να πέφτουμε σαν τις μύγες, τρομοκρατεί και δημιουργεί πανικό. Κι έτσι να είναι (που φυσικά το απευχόμαστε όλοι), χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο πως θα το εκφράσεις, ειδικά όταν όλων μας οι αντοχές δοκιμάζονται...

Κλείνοντας και αυτό το "σεντόνι", θα πω για άλλη μια φορά πως χρειάζεται απόλυτη ψυχραιμία απ' όλους μας. Και όχι σκηνές σαν τις χθεσινές στα σούπερ μάρκετ, τα κρεοπωλεία κλπ. (αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος να μείνουν από προμήθειες).

Ψυχραιμία λοιπόν και θετικές σκέψεις και ενέργεια, μέχρι να περάσει κι αυτή η μπόρα! 

Προπαντός ψυχραιμία...

Σύνταγμα, σήμερα το μεσημέρι (λόγω δουλειάς που ήταν αδύνατο ν' αναβληθεί...), μπροστά σε ATM τράπεζας, έτοιμος να βγάλω χρήματα (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ με γάντια)...

Να αναφέρω εδώ, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, πως γενικά (και ακόμα περισσότερο αυτή την περίοδο, για ευνόητους λόγους), προτιμώ τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, όμως δε γίνεται να μην έχεις και λίγα μετρητά στο πορτοφόλι σου για λόγους έκτακτης ανάγκης...

Πίσω μου, άγνωστή μου νεαρή κοπέλα (όχι τουρίστας) κρατά σακ βουαγιάζ μεσαίου μεγέθους, περιμένοντας ήρεμη τη σειρά της...

Ξαφνικά, ακούγεται οργισμένη γυναικεία φωνή να λέει σε υψηλά ντεσιμπέλ "Κάνε πιο πέρα ρε με τη βαλίτσα. Αμάν πια με τις βαλίτσες σας. Τα μυαλά πάνω απ' το κεφάλι...". 

Γυρνώντας να δω τι συνέβη πρόλαβα να διακρίνω τη φιγούρα μιας άλλης γυναίκας να προχωρά με βήμα ταχύ προς την Καραγιώργη-Σερβίας, συνεχίζοντας το μουρμουρητό...

Η κοπέλα με το σακ βουαγιάζ είχε μείνει να την κοιτά άφωνη, μαζί της και όσοι γίναμε αυτήκοοι μάρτυρες του περιστατικού...

Προφανώς η ερίτιμος κυρία έβγαλε το συμπέρασμα πως είχε να κάνει με κάποιο γίδι που αγνοεί τους κανόνες δημόσιας ασφάλειας και ταξιδεύει ανά τον κόσμο εν μέσω πανδημίας...

Αυτά συμβαίνουν όμως, όταν δεν βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει... 

Ας τα πάρουμε με τη σειρά λοιπόν:

Παρατήρηση 1η: Όταν κάποιος κρατά σακ βουαγιάζ, σακίδιο, ακόμα και μικρή βαλίτσα, ΔΕΝ είναι απαραίτητο πως φεύγει για, ή ήρθε από ταξίδι (μπορεί να υπάρχουν χίλιοι δυο άλλοι λόγοι). Η συγκεκριμένη κοπέλα πάντως, δεν είχε σε καμία περίπτωση την εικόνα ενός τέτοιου ανθρώπου (ταξιδιώτη)...

Παρατήρηση 2η: Προφανώς και όλοι είμαστε σε μια περίεργη ψυχολογική φάση, λόγω της κατάστασης με τον κορονοϊό (το άγνωστο πάντα τρομάζει...), αλλά σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν πρέπει να χαθεί η ψυχραιμία και η λογική...

Παρατήρηση 3η: Επειδή μπορεί να χρειαστεί για διάφορους πρακτικούς λόγους (π.χ. φαρμακεία, σούπερ μάρκετ) να βγούμε για μικρά χρονικά διαστήματα από το σπίτι μας, αυτό δε σημαίνει πως είμαστε όλοι κάφροι που αδιαφορούμε για τα μέτρα που έχουν αποφασιστεί... Φυσικά υπάρχουν και τέτοιοι, πάντα υπήρχαν άλλωστε...

Συμπέρασμα: Ας είμαστε γενικά ψύχραιμοι, ο πανικός άλλωστε πάντα είναι κακός σύμβουλος... Διαφορετικά δεν αργεί η στιγμή που συμπολίτες μας θα αρχίσουν να παίζουν ξύλο μεταξύ τους (αν δεν έχει ήδη συμβεί) και θα χαθεί εντελώς το μέτρο...

Εν κατακλείδι (και έχοντας διαβάσει πολλά όλο αυτό το διάστημα σχετικά με τον κορονοϊό): Είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή (και από μέρους μας) για να εμποδιστεί, όσο αυτό είναι δυνατόν, η ανεξέλεγκτη εξάπλωση/διασπορά του ιού... 

Να τηρούμε λοιπόν τα στοιχειώδη, να φροντίζουμε να προστατεύουμε τους αγαπημένους μας, αλλά και τους ίδιους μας τους εαυτούς...

Αλλά ταυτόχρονα -το ξαναλέω- να μη χάσουμε την ψυχραιμία και τη λογική μας... 

Οι πανδημίες άλλωστε πάντα άλωναν εύκολα τις "ζούγκλες" (με, ή χωρίς εισαγωγικά)...