Κορονοϊός: Προβληματισμοί...

Φωτογραφία: DREAMSTIME

Σε λίγους μήνες μπαίνω στην 5η δεκαετία της ζωής μου...

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα το μεγαλύτερο μου άγχος ήταν να είναι υγιείς οι δικοί μου άνθρωποι...

Έτσι και τώρα...

Ειδικά την περίοδο αυτή, στον καιρό της πανδημίας...

Αυτό με νοιάζει περισσότερο κι από τον ίδιο μου τον εαυτό...

Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν επίσης πως ένα από τα πράγματα που σιχαίνομαι είναι αυτό που λέμε κομματίλα...

Πάντα βλέπω και κρίνω τα πράγματα όπως πιστεύω ότι είναι, μακριά από κομματικές ή πολιτικές εξαρτήσεις (ποτέ δεν τις είχα άλλωστε)...

Ούτως ή άλλως, τα όσα αυτό τον καιρό βιώνουμε, δεν προσφέρονται για μικροπολιτικές αναλύσεις, ούτε για αναίτιους διχασμούς...

Όμως η παρατήρηση των όσων συμβαίνουν, δίνει την ευκαιρία για γόνιμους προβληματισμούς και συμπεράσματα...

Αυτούς θα προσπαθήσω να παραθέσω στις αράδες που θα ακολουθήσουν...

1. Κυβερνητική πολιτική & διαχείριση της πανδημίας

* Τα παρακάτω δεν υποκρύπτουν εμπάθεια κατά της σημερινής Κυβέρνησης. Θα τα έλεγα, όποιοι άλλοι κι αν ήταν στη θέση της, εφόσον έπρατταν αναλόγως...

Έχω μάθει στη ζωή μου, να αναγνωρίζω τα θετικά της πολιτικής μιας (της όποιας) Κυβέρνησης, άσχετα από το εάν ιδεολογικά στέκομαι απέναντί της...

Αντίστοιχα και να καυτηριάζω τα αρνητικά, ακόμα και σε περιπτώσεις που μπορεί να την έχω στηρίξει με την ψήφο μου...

Αυτά ως μια μικρή εισαγωγή...

Επι της ουσίας τώρα:

- Το να μειώνεις στο 50% τους μισθούς όσων εξακολουθούν να εργάζονται (ελαττώνοντας παράλληλα και τις ώρες εργασίας), είναι απλά ένα τραγικό σφάλμα...

Θα μου πείτε, μα αφού θα δουλεύουν λιγότερο, γιατί να παίρνουν τα ίδια χρήματα;

Ξέρετε, η οικονομική μας καθημερινότητα δεν έχει αλλάξει λόγω της πανδημίας...

Τα πάγια έξοδα κάθε νοικοκυριού παραμένουν στα ίδια επίπεδα, οπότε θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος, πως με έναν, μειωμένο στο μισό, μισθό, θα μπορέσει να ανταπεξέλθει ένας εργαζόμενος στις υποχρεώσεις του...

Ψάξτε λίγο και τις αντίστοιχες αποφάσεις που λήφθηκαν σε χώρες του εξωτερικού και θα δείτε τη διαφορά...

- Εξίσου λάθος είναι και ο διπλασιασμός της αποζημίωσης (1.600€ από 800€) για τη διάθεση κλινών ΜΕΘ από τις ιδιωτικές κλινικές. Αν θες ως κράτος να στηρίξεις το Εθνικό Σύστημα Υγείας, προχωράς άμεσα σε επίταξη κλινών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Τελεία και παύλα...

- Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τα 30 εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν στα ιδιωτικά εργαστήρια για τον διαγνωστικό έλεγχο για τον κορονοϊό (ενώ η όλη διαδικασία θα μπορούσε να γίνει με πολύ μικρότερο κόστος), την ίδια μάλιστα ώρα που η έκτακτη κρατική επιχορήγηση στα νοσοκομεία, είναι του ύψους των μόλις 75 εκ. ευρώ.

Επειδή όμως είναι αρχή μου να έχω μια σφαιρική εικόνα, πριν προχωρήσω σε συμπεράσματα, παρακολουθήσα με ενδιαφέρον και τις απαντήσεις του Κυβερνητικού εκπροσώπου, επί των δύο τελευταίων θεμάτων (κλίνες ΜΕΘ & διαγνωστικός έλεγχος).

Δυστυχώς, δεν με έπεισε...

Όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που είναι μέσα στην καρδιά του προβλήματος (νοσηλευτές, γιατροί), προβαίνουν συνεχώς σε εκκλήσεις για άμεσες ενέργειες από την πολιτεία για τη στήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας και όταν συνεχίζουν να καταγγέλουν πως δεν εισακούονται, τότε τι παραπάνω να πω εγώ;

Και επειδή βλέπω και πολλούς συμπολίτες μας να επικροτούν τις παραπάνω αποφάσεις, θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεκολλήσουμε από τις ιδεολογίες μας και να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι και όχι φορώντας παρωπίδες...

2. Η στάση της Αντιπολίτευσης

Παρότι σε γενικές γραμμές όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης τηρούν σχετικά υπεύθυνη στάση, υπάρχουν δυστυχώς και εξαιρέσεις...

Η κριτική έχει νόημα όταν δεν είναι άσκοπη και συνοδεύεται από προτάσεις που μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση της κρίσης...

Τυχόν αναπαραγωγή αδιασταύρωτων ειδήσεων (όπως των δήθεν Capital Controls που επιβλήθηκαν), μόνο πανικό προκαλεί...

Αναφέρθηκε και νωρίτερα, τώρα δεν είναι η στιγμή για μικροπολιτικές και κομματικούς διαξιφισμούς άνευ ουσίας...

Ίσως η πανδημία να αποτελέσει και μια καλή ευκαιρία για να εκλείψουν από την πολιτική ζωή του τόπου...

3. Καραντίνα/Lock Down

Προφανώς και η καραντίνα ήταν απαραίτητη για να αποφευχθεί η διασπορά του ιού και να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας της χώρας...

Όμως ας δούμε την κατάσταση και λίγο μακροπρόθεσμα...

- Είναι κομβικής σημασίας, μέχρι τουλάχιστον τις αρχές Μαϊου, να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για που πάει η όλη κατάσταση...

Διαφορετικά θα αρχίσουν να δημιουργούνται και άλλα προβλήματα, πέραν του κορονοϊού:

1. Ένα κράτος δεν μπορεί να υπολειτουργεί για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, γιατί θα κινδυνεύσει με πλήρη κατάρρευση των δομών του (και όχι μόνο στον υγειονομικό τομέα).

Στη φάση που είμαστε τώρα, φυσικά και χρειάζεται υπομονή, για να δούμε πως θα εξελιχθεί ο ιός, όμως παράλληλα θα πρέπει να κοιτάμε και ένα βήμα πιο μπροστά (κάτι που με ευχαρίστηση μαθαίνω πως ήδη πράττει η επιστημονική κοινότητα).

2. Σε περίπτωση επέκτασης της καραντίνας, με άγνωστη ημερομηνία λήξεως, οι πολίτες θ' αρχίσουν να εκδηλώνουν ψυχολογικά προβλήματα...

Φανταστείτε π.χ., σε ένα ακραίο σενάριο, να ανακοινωθεί πως θα συνεχίσουμε έτσι όπως είμαστε και ενδεχομένως με ακόμα πιο σκληρά μέτρα απομόνωσης, μέχρι το τέλος του 2020...

Ειλικρινά, σε μια τέτοια περίπτωση, πιστεύετε πως θα αντέξει μια ήδη σκληρά δοκιμαζόμενη εδώ και χρόνια κοινωνία;

Ήδη, ο εν πολλοίς δικαιολογημένος φόβος, σε συνδυασμό με τα νεύρα και το άγχος που προκαλεί, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, με απρόβλεπτες συνέπειες...

- Διάβασα σήμερα, πως ένα από τα επιπλέον μέτρα που εξετάζονται, είναι ο περιορισμός των μετακινήσεων για τους ηλικιωμένους (μέχρι τις 12.00-13.00)...

Καταρχάς πως ακριβώς ορίζεται η έννοια "ηλικιωμένος";

Από 70+; Παραπάνω;

Λένε πως θα το κάνουν, γιατί διαπιστώθηκαν πολλαπλές άσκοπες μετακινήσεις σε γιατρούς, ή φαρμακεία, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος...

Μα στ' αλήθεια, ποιος γιατρός ή φαρμακοποιός υπάρχει περίπτωση να δεχθεί πάνω από μια φορά τη μέρα τον ίδιο άνθρωπο, εκτός κι αν υπάρξει έκτακτη ανάγκη;

Ούτε όλοι οι 70+ έχουν υποκείμενα νοσήματα...

Και ούτε φυσικά πάσχουν από άνοια...

Όσοι μπορούν να βοηθηθούν από τα παιδιά, ή άλλα μέλη της οικογένειάς τους, ήδη το πράττουν...

Αλλά το να στοχεύεις σε αυτούς, με το πρόσχημα της προστασίας τους (ως -όντως- ευπαθείς ομάδες), συγνώμη, αλλά αποτελεί ξεκάθαρο ηλικιακό ρατσισμό...

Δεν αρνούμαι φυσικά πως υπάρχουν και άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που δε συναισθάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία...

Ειδικά όταν πλέον, θεωρείσαι ικανός να εργάζεσαι μέχρι τα 72...

4. Ατομική & κρατική ευθύνη

Πολύς λόγος έχει γίνει για τη σημασία της ατομικής ευθύνης σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του ιού...

Ναι, υπάρχει φυσικά η ατομική ευθύνη, καμία αντίρρηση...

Όταν όμως χρησιμοποιείται για να καλυφθεί η κρατική ανεπάρκεια, τότε έχουμε πρόβλημα...

Πριν την γενική απαγόρευση μετακινήσεων, προφανώς και υπήρξαν κρούσματα ανευθυνότητας πολιτών...

Όμως, όσο κι αν προσπάθησαν τα ΜΜΕ να παρουσιάσουν πως ήταν πλειοψηφικά εντός της κοινωνίας, μάλλον το αντίθετο ισχύει...

Άλλωστε μέχρι και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ανέφερε στο σχετικό διάγγελμά του, πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τήρησε ευλαβικά τα μέτρα...

Σε κάθε περίπτωση, μετά και τη γενική απαγόρευση κυκλοφορίας, η συζήτηση περί ατομικής ευθύνης, νομίζω πως τελείωσε...

Τώρα ο λόγος έχει περάσει σχεδόν αποκλειστικά στο κράτος...

Εμείς κάνουμε το καθήκον μας, μένοντας στο σπίτι, δε χρειάζεται όμως να φορτωθούμε επιπλέον ενοχικά σύνδρομα...

Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην πανικοβαλλόμαστε...

Δε βγαίνει αλλιώς...

5. Αυθαιρεσίες στον εργασιακό τομέα

Από το αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος", απολύθηκαν μέσω... SMS 300 άτομα...

Διοικήσεις εταιρειών/επιχειρήσεων ζητούν μέρος του έκτακτου επιδόματος στήριξης των 800 ευρώ από τους εργαζόμενους, για να καλύψουν μέρος της ζημιάς που έχουν υποστεί...

Και σίγουρα θα ξεπετάγονται και άλλα, όσο ο καιρός περνάει...

Και δεν ανοίγει ρουθούνι...

Όσοι αυθαιρετούν στον εργασιακό τομέα (δημόσιο, ή ιδιωτικό), θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά...

Το κράτος είναι σαφές πως πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί και μέσα στην κρίση, αλλά αυτό δε συνεπάγεται να καταλυθούν νόμοι και κανόνες...

6. ΜΜΕ

Τα περισσότερα ΜΜΕ, δυστυχώς παρουσιάζουν την κατάσταση τρομολαγνικά... Προφανώς και τα πράγματα είναι ιδιαίτερα σοβαρά, αλλά αυτό δε σημαίνει πως καθημερινά θα πρέπει να πολλαπλασιάζεται ο πανικός του κόσμου.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται και σε όσους δίνεται βήμα για να εκφέρουν τις απόψεις τους...

Με την ίδια λογική που κατακρίνουμε όσους, ειδικούς και μη, μιλούν για συνωμοσίες, με την ίδια λογική θα πρέπει να κατακρίνουμε και όσους, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τις γνώσεις, ή την αυθεντία τους (δε μιλώ φυσικά για όλους, υπάρχουν κι εκείνοι που και γνωρίζουν και παρουσιάζουν με σοβαρότητα τα δεδομένα για τον ιό), σπείρουν τον φόβο, δηλώνοντας ανερυθρίαστα πως σε λίγες εβδομάδες θα πεθαίνουμε μέσα στα σπίτια μας.

Κι επειδή υπήρξαν δυστυχώς και τέτοια περιστατικά συνανθρώπων μας που "έφυγαν" στο σπίτι τους, σίγουρα μεν θα πρέπει να δούμε τα τι, τα πως και τα γιατί, αυτό δε σημαίνει όμως δε, πως τέτοια τραγικά συμβάντα, θα γίνουν ο κανόνας...

Από την άλλη υπάρχουν και ψύχραιμες αναλύσεις, που ούτε για συνωμοσίες λένε, ούτε τον πανικό διαχέουν...

Ας μην τις απορρίπτουμε ασυζητητί κι αυτές...

Και τέλος, σε καμιά περίπτωση να μην αναπαράγουμε τα δεκάδες fake news που κυκλοφορούν και που το μόνο που πετυχαίνουν, είναι να επιτείνουν την παραπληροφόρηση...

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:

- Ας προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα την όλη κατάσταση...

- Ας σκεφτόμαστε και το μετά της κρίσης, που θα είναι πολύ δύσκολο για όλους μας...

- Ας προστατεύουμε τους εαυτούς μας και τους αγαπημένους μας...

- Ας προσπαθήσουμε μέσα απ' όλο αυτό να βγούμε καλύτεροι...