Πέμπτη 14 Μαΐου 2020

Για τη δίκη της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη...

Διάβασα πολλά και διάφορα σχετικά με τα όσα συνέβησαν το τελευταίο 24ωρο στη δίκη της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη (αγόρευση Εισαγγελέα, παρέμβαση προέδρου Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) και Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ...). 

Δεν είμαι νομικός, δεν μπορώ λοιπόν να ξέρω, αν και κατά πόσο η αξιότιμη εισαγγελέας κα Δόγκα υπερέβη το ρόλο που απαιτείται να έχει ο εκάστοτε λειτουργός της Δικαιοσύνης, κατά την άσκηση των καθηκόντων της...

Κάποια πράγματα όμως είναι απλά αυτονόητα και δε γίνεται (για μια ακόμη φορά) να κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε:

- Ευαισθησία a la carte δεν υφίσταται... Δεν μπορεί να μην παρεμβαίνεις ως Πρόεδρος του ΔΣΑ στα όσα είπε π.χ. η αντίστοιχη εισαγγελέας στη δίκη της Χρυσής Αυγής (εκεί δηλαδή είχε λειτουργήσει σύμφωνα με το ρόλο της;) και να αποφασίζεις να το κάνεις τώρα και μάλιστα με τη μέθοδο του τσουβαλιάσματος (εμπλέκοντας το σύνολο των δικηγόρων με τους συνηγόρους υπεράσπισης της δίκης...). Ξεκάθαρα πράγματα. Αφήστε που ήδη μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΣΑ, μιλούν για προσωπικές θέσεις του Προέδρου του Συλλόγου, που δεν εκφράζουν όλους τους συναδέλφους του...  

- Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για την τουλάχιστον ατυχή παρέμβαση του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ. Οι δικαιολογίες περί επίσης προσωπικής άποψης δεν πείθουν, άλλωστε όταν είσαι μέλος (και σε τόσο κομβική θέση) μιας Κυβέρνησης, δε μπορεί να μη γνωρίζεις πως οτιδήποτε πεις μπορεί να θεωρηθεί (ακόμα κι αν δεν ισχύει), ότι απηχεί και τις θέσεις της Πολιτείας...

- Σε μια εν εξελίξει δίκη, άνθρωποι με θεσμικό ρόλο, που δεν σχετίζονται όμως μ' αυτήν, είναι ανεπίτρεπτο να παρεμβαίνουν με οποιοδήποτε τρόπο (ας το κάνουν μετά το πέρας της), γιατί μπορεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να επηρεάσουν το αποτέλεσμα...

- Σκηνές όπως η σημερινή με τον Σύμβουλο του ΔΣΑ να διαμαρτύρεται για την Εισαγγελέα μέσα στο Δικαστήριο όπου γινόταν η δίκη (αγνοώντας τις -ορθότατες- υποδείξεις της Προέδρου), είναι επιεικώς απαράδεκτες (για να μην χρησιμοποιήσω κάποια χειρότερη λέξη...) και προκαλούν την κοινή γνώμη.

- Για το λουλούδι που οι γονείς της Ελένης Τοπαλούδη έδωσαν στην Εισαγγελέα, ακόμα κι αν -για την οικονομία της συζητήσεως- συμφωνήσω με τα όσα αναφέρουν οι νομικοί κύκλοι, πραγματικά δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να θεωρηθεί πράξη δωροδοκίας, ή απόπειρα επηρεασμού του αποτελέσματος (λες και υπάρχει περίπτωση να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι...). 

- Το αν οι δικηγόροι των δυο κατηγορουμένων εκμεταλλευτούν την αγόρευση της Εισαγγελέως και μέσω νομικίστικων τεχνασμάτων, επιτύχουν κακοδικία, είναι ένα σοβαρό θέμα... Όμως σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αυτό συμβεί (που όλοι μας πιστεύω το απευχόμαστε), το μόνο που θα κάνει είναι να καθυστερήσει την -δεδομένη- καταδίκη τους...

- Κάποιες καταστάσεις ξεπερνούν τα στενά επαγγελματικά πλαίσια. Η συγκεκριμένη υπόθεση έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο και ο καθένας από μας είναι ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένος για τα όσα την αφορούν. Σκεφτείτε όμως το μέγεθος της φόρτισης όταν καλείσαι να "αντιμετωπίσεις", εκ της θέσεώς σου, τους υπεύθυνους αυτού του τόσο ειδεχθούς εγκλήματος... Πολλές φορές δεν καταφέρνεις να διαχειριστείς τα συναισθήματα σου. Και δε νομίζω να χρειάζεται να απολογηθεί γι' αυτό, όχι μόνο η κα Δόγκα, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος να ήταν στη θέση της. Εκτός κι αν δεχτούμε πως οι Εισαγγελείς δεν είναι άνθρωποι, αλλά ρομπότ...

Συνοψίζοντας, ας μη ξεχνάμε και τούτο: Η Δικαιοσύνη στη χώρα μας αντιμετωπίζει διαχρονικά πολλά προβλήματα. Καλό θα ήταν λοιπόν, όσοι έχουν θεσμικό ρόλο να ασχοληθούν με αυτά και να σταματήσουν τις -επικοινωνιακού τύπου- παρεμβάσεις κάθε είδους. Εκτός κι αν συνεχίζουν να θεωρούν πως η κοινωνία είναι ικανοποιημένη με τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Και για να προλάβω τυχόν αντιδράσεις, να υπενθυμίσω πως το πρόβλημα δεν έγκειται στους νόμους, αλλά στην εφαρμογή τους (πλείστα όσα τα παραδείγματα...).

Ας μου επιτραπεί να ολοκληρώσω αυτή την ανάρτηση, με την ευχή να αποδοθεί όσο το δυνατόν συντομότερα δικαιοσύνη για την Ελένη. Της το οφείλουμε, τόσο οι θεσμοί, όσο κι εμείς ως κοινωνία... Ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη της...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου