Περί δημοσιογραφίας και δημοσιογράφων...

Το 1998, μου δόθηκε η ευκαιρία να μπω στον "μαγικό", από πολλές απόψεις, χώρο της δημοσιογραφίας, στον οποίο και παρέμεινα για σχεδόν 10 χρόνια...

Οι αναμνήσεις πολλές, το ίδιο και οι άνθρωποι που γνώρισα και συνεργάστηκα και οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία μου έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις (με πολλούς διατηρώ επαφές ακόμη και σήμερα...).

Όμως ο σκοπός αυτής μου της ανάρτησης δεν είναι να κάνω μια ανασκόπηση στη σχετικά μικρή καριέρα μου στη δημοσιογραφία...

Αλλά μια σύγκριση του χθες με το σήμερα, με αφορμή το πολυσυζητημένο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ...

Πιστέψτε με, μιλάμε για τη μέρα με τη νύχτα!

Φυσικά, πάντοτε τα περισσότερα μέσα είχαν έντονο πολιτικό, ή και αθλητικό χρωματισμό... Με μια βασική διαφορά όμως...

Κανείς δε σε υποχρέωνε να κάνεις οτιδήποτε ενδεχομένως στρεφόταν κόντρα στις αρχές σου... Ακόμα και η κριτική επιτρεπόταν, αρκεί να ήταν σε κόσμια πλαίσια...

Τα χρόνια φυσιολογικά περνούσαν και τα πράγματα άρχισαν σιγά σιγά ν' αλλάζουν... Πρώτα άρχισαν να λυμαίνονται το χώρο "επιχειρηματίες" αμφίβολης αξιοπιστίας, που στις περισσότερες περιπτώσεις άφηναν απλήρωτους για μήνες τους εργαζομένους, μέχρι να "βαρέσουν" το τελικό "κανόνι" (είχα κι εγώ την... τύχη να εργαστώ κάποια στιγμή για έναν απ' αυτούς).

Στη συνέχεια κυκλοφορούσαν έντυπα που εκδίδονταν για συγκεκριμένους λόγους και όταν ολοκλήρωναν την "αποστολή" τους, εξαφανίζονταν, το ίδιο ξάφνικα όπως εμφανίστηκαν...

Μέχρι που φτάσαμε στην εποχή της κρίσης και οι "μάσκες" έπεσαν... 

Μπορεί από τα τέλη του 2007 να είχα ουσιαστικά αποχωρήσει από το χώρο, όμως το δημοσιογραφικό "μικρόβιο" ποτέ δε μ' εγκατέλειψε... Κι έτσι φρόντιζα να παρακολουθώ απ' όσο κοντά γινόταν τα όσα συνέβαιναν...

Ειλικρινά δεν ήταν λίγες οι φορές που σιχάθηκα πρόσωπα και καταστάσεις στα ΜΜΕ... Άνθρωποι να πεινάνε, περιουσίες να χάνονται, επιχειρήσεις (εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα, ιστοσελίδες, αλλά και κάθε είδους άλλες) να βάζουν λουκέτο και την ίδια ώρα, όλο και περισσότεροι "μεγαλοδημοσιογράφοι" να μας νουθετούν και να μας κουνούν το δάχτυλο για να δεχτούμε στωϊκά τα μνημόνια και να κάνουμε εκπτώσεις στην ίδια τη ζωή μας...

Ψέματα, ψέματα κι άλλα ψέματα... Κάποια αποκαλύφθηκαν κατόπιν εορτής, αλλά ήδη οι εμπνευστές τους είχαν προλάβει να τα "εξαργυρώσουν", μετακομίζοντας (οι περισσότεροι) στον πολιτικό "στίβο"... 

Παράλληλα, υπήρχε και μια -συνήθως- σιωπηλή πλειοψηφία που συνέχιζε να δίνει το δικό της αγώνα για επιβίωση... Κι όταν παλεύεις για να εξασφαλίσεις το μέλλον το δικό σου και της οικογένειάς σου, είναι λογικό να μην έχεις στις προτεραιότητές σου το να πας κόντρα στα "μεγάλα ψάρια"... Όποιος, ή όποιοι το τόλμησαν, τους έφαγε το "μαύρο σκοτάδι"...

Τα χρόνια συνέχιζαν να περνάνε... Και η κατάσταση χειροτέρευε ολοένα και περισσότερο... Η μάστιγα των fake news άρχισε να γιγαντώνεται... Η λογική να πηγαίνει περίπατο... Η προπαγάνδα σύννεφο... Οι Κυβερνήσεις να εναλλάσσονται σε ρυθμό... πολυβόλου κι εσύ να προσπαθείς να καταλάβεις που σταματά το ψέμα και που ξεκινά η αλήθεια...

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα...

Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με τα πεπραγμένα της τωρινής Κυβέρνησης, είναι πρωτοφανές το γεγονός της απουσίας αντίλογου... Όποιος δημοσιογράφος (ή και απλός πολίτης) τολμήσει να πει τα αυτονόητα, χαρακτηρίζεται συλλήβδην ως γραφικός, ασόβαρος ή Συριζαίος, ή όλα μαζί...

Δεν τιμά τον (όποιο) Πρωθυπουργό μιας χώρας, το ανελέητο λιβάνισμα με χαρακτηρισμούς όπως "Μωϋσής" και "Ηρακλής"...

Δεν τιμά την (όποια) Κυβέρνηση η μη δημοσίευση της λίστας με το (δημόσιο) χρήμα που δόθηκε στο κάθε μέσο για την καμπάνια κατά του COVID-19...

Ξεκάθαρα πράγματα... 

Και για να φτάσω και στο ζητούμενο, μην μακρυγορώντας άλλο: Ναι, το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτυχημένο, από τη στιγμή που μπορεί να θεωρηθεί πως "τσουβαλιάζει" όλους ανεξαιρέτως τους δημοσιογράφους (και οι περισσότεροι είναι αλήθεια πως αγωνίζονται καθημερινά και τις περισσότερες φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες για να τα βγάλουν πέρα)...

Από την άλλη όμως αναδεικνύει και ένα τεράστιο ζήτημα: Υπάρχει όντως μια θλιβερή μειοψηφία (εκδοτών, αλλά και δημοσιογράφων) που επί σειρά χρόνων ευτελίζει και δυσφημεί τον κλάδο... Και δεν ανοίγει ρουθούνι... Κάποια στιγμή λοιπόν κάτι θα πρέπει να γίνει γι' αυτό... Γιατί ήδη η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακό σημείο...

Ναι λοιπόν στην όποια κριτική του επίμαχου σποτ, αλλά όχι βλέποντας το δέντρο, να χάσουμε το δάσος... Γιατί το πρόβλημα υφίσταται και είναι σοβαρό... Πολύ πιο σοβαρό από τα συμφέροντα του κάθε κόμματος...

Και να είστε σίγουροι πως όποιος κάνει σωστά τη δουλειά του, αυτό φαίνεται και σε κανέναν δε χρειάζεται να απολογηθεί... Μόνο να είναι περήφανος που σε μια εποχή γεμάτη "εκπτώσεις", εξακολουθεί να διατηρεί τις αρχές και τα ιδάνικά του...